Χρειαζόμαστε μια μεγάλη, ανυποχώρητη, ευέλικτη, διατεταγμένη και πρωτότυπη αντίσταση.
-Μια αντίσταση για την οποία δεν θα πούμε τίποτα. Θα σκεφτούμε όμως και θα πάρουμε θέση για ότι συμβαίνει γύρω μας.
-Μια αντίσταση που θα απορρίπτει την αριστερή γραφειοκρατία που δημιούργησαν 41 χρόνια "ομαλής" κοινοβουλευτικής περιόδου.
-Μια αντίσταση που θα κρίνει τα ιερά και τα όσια του συστήματος: την πληροφορία, την είδηση, το συμβολισμό, και πάνω απ'όλα την εικόνα.
-Μια αντίσταση που θα θέσει τα νέα καθήκοντα των σύγχρονων αγωνιστών, που είναι η αμφισβήτηση του κατεστημένου τρόπου ζωής. Η αμφισβήτηση του κατεστημένου τρόπου να κάνεις πολιτική. Η αμφισβήτηση της κυρίαρχης ιδεολογίας του συστήματος που περνάει από κάθε οδηγία, κανονισμό, απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
-Μια αντίσταση που θα βάλλει την αριστερά εκεί που είναι η θέση της: στους εργάτες, στους υπαλ/λους, στους αγρότες, στους φτωχούς και τους απόκληρους, τους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, τους ομοφυλόφιλους, τις φεμινίστριες, τους φοιτητές. Εκεί δηλ. που η κοινωνία βογγάει, ονειρεύεται, απορρίπτει και αμφισβητεί.
-Μια αντίσταση ποικιλόμορφη, μακρυά από μικροαστικές ευκολίες. Μακρυά από το κανονιολόγιο των "αριστερών" που πάντα θαύμαζαν το σύστημα. Που βρήκαν στην αριστερά τον πιο σύντομο δρόμο προς την προσωπική τους επιτυχία, μέσα στο σύστημα.
-Μια αντίσταση από την οποία θα ξεβράζεται ως ξένο σώμα ο ατομιστής, ο βολεψάκιας, ο "ρεαλιστής".
-Μια αντίσταση στην οποία θα μιλάμε ελάχιστα και θα δρούμε εντατικά.
-Οι κανόνες είναι γνωστοί και αναλλοίωτοι στο χρόνο:
-Οργανώνουμε εστίες της ΛΑΕ σε κάθε εργοστάσιο, επιχείρηση, βιοτεχνία, εμπορικό κατάστημα. Σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα. Σε κάθε υπουργείο και οργανισμό.
-Συζητάμε με τους ανθρώπους τις συγκεκριμένες συνθήκες που ζουν και δουλεύουν. Αναδεικνύουμε τα προβλήματα από τους ίδιους και όχι από τις αναλύσεις μας.
-Οργανώνουμε εσωτερικό σχολείο και μορφωνόμαστε. Τέρμα η ευκολία, και αριστερός και πληροφορημένος μόνο από το Μέγκα και τον Χατζηνικολάου. Η ανάγνωση των εντύπων του χώρου, φυσικών και ηλεκτρονικών είναι καθήκον.
-Τα καθήκοντά μας απορρέουν από τη φύση και το μέγεθος του αντιπάλου. Ένας αντίπαλος που κινείται σε 2 ταυτοχρόνως επίπεδα, πράγμα που για πρώτη φορά αντιμετωπίζει το κίνημα. Το ένα επίπεδο είναι το πραγματικό και το άλλο η εικόνα.
-Στο πραγματικό επίπεδο έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κυβέρνηση του Ευρώ, που υπάρχει πλέον και δρα ανεξάρτητα από την "εικόνα του πολιτικού συστήματος"
-Η κυβέρνηση του Ευρώ αποτελείται από ειδικούς μηχανισμούς και εγκάθετα πρόσωπα που είναι:
1. Η Τράπεζα της Ελλάδος.
2. Η Ανεξάρτητη Γραμματεία Εσόδων
3. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
4. Το Ταμείο Αξιοποίησης (εκποίησης) Δημόσιας Περιουσίας
5. Η ΕΛΣΤΑΤ
(κάτι ακούστηκε και για υπουργείο Μνημονίου).
Οι πέντε παραπάνω μηχανισμοί επικοινωνούν αυτοτελώς με μηχανισμούς του Ε.Κοινοβουλίου, και λειτουργούν ανεξαρτήτως των πολιτικών εξελίξεων και των πολιτικών συσχετισμών. Γι'αυτό ζούμε στη φάση που δεν έχει πια σημασία το εκλογικό αποτέλεσμα. Γι'αυτό έχουμε πλέον μια ενιαία, στην άποψή της Βουλή, για την αναγκαιότητα εφαρμογής του ενός και μοναδικού προγράμματος. Γι'αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να εξετάσουμε με νέο τρόπο την αρχή του συσχετισμού των δυνάμεων.
-Το δεύτερο επίπεδο είναι η εικόνα του πολιτικού συστήματος: κόμματα, αρχηγοί, ντέρμπυ, διαξιφισμοί, σκάνδαλα, καταγγελίες και πολλά άλλα, που απασχολούν το πόπολο, την ώρα που οι μηχανισμοί της κυβέρνησης του Ευρώ, δουλεύουν απερίσπαστοι. Απόδειξη, η συντονισμένη και επί της ουσίας δράση της υπηρεσιακής κυβέρνησης.
-Η παραμονή της ΛΑΕ, έξω από το κοινοβούλιο θα δώσει τη δυνατότητα να δώσουμε στον εαυτό μας τον απαραίτητο χρόνο να σκεφτούμε, να οργανωθούμε να αντισταθούμε και να επιτεθούμε. Στο διάστημα αυτό θα θέσουμε τους εσωτερικούς μας κανόνες με στόχο, η είσοδος της ΛΑΕ στη βουλή να είναι ένα μόνο επεισόδιο στην πολύμορφη, ποικίλη και αγωνιστική δράση της.
Με αισιοδοξία για το δίκιο των ανθρώπων της εργασίας, με πολιτική και αγωνιστική στάση απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου, προχωράμε διευκολύνοντας και όχι καθυστερώντας, την πορεία της κοινωνίας προς το σοσιαλισμό και την πραγματική ατομική και συλλογική ελευθερία.
-Μια αντίσταση για την οποία δεν θα πούμε τίποτα. Θα σκεφτούμε όμως και θα πάρουμε θέση για ότι συμβαίνει γύρω μας.
-Μια αντίσταση που θα απορρίπτει την αριστερή γραφειοκρατία που δημιούργησαν 41 χρόνια "ομαλής" κοινοβουλευτικής περιόδου.
-Μια αντίσταση που θα κρίνει τα ιερά και τα όσια του συστήματος: την πληροφορία, την είδηση, το συμβολισμό, και πάνω απ'όλα την εικόνα.
-Μια αντίσταση που θα θέσει τα νέα καθήκοντα των σύγχρονων αγωνιστών, που είναι η αμφισβήτηση του κατεστημένου τρόπου ζωής. Η αμφισβήτηση του κατεστημένου τρόπου να κάνεις πολιτική. Η αμφισβήτηση της κυρίαρχης ιδεολογίας του συστήματος που περνάει από κάθε οδηγία, κανονισμό, απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
-Μια αντίσταση που θα βάλλει την αριστερά εκεί που είναι η θέση της: στους εργάτες, στους υπαλ/λους, στους αγρότες, στους φτωχούς και τους απόκληρους, τους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες, τους ομοφυλόφιλους, τις φεμινίστριες, τους φοιτητές. Εκεί δηλ. που η κοινωνία βογγάει, ονειρεύεται, απορρίπτει και αμφισβητεί.
-Μια αντίσταση ποικιλόμορφη, μακρυά από μικροαστικές ευκολίες. Μακρυά από το κανονιολόγιο των "αριστερών" που πάντα θαύμαζαν το σύστημα. Που βρήκαν στην αριστερά τον πιο σύντομο δρόμο προς την προσωπική τους επιτυχία, μέσα στο σύστημα.
-Μια αντίσταση από την οποία θα ξεβράζεται ως ξένο σώμα ο ατομιστής, ο βολεψάκιας, ο "ρεαλιστής".
-Μια αντίσταση στην οποία θα μιλάμε ελάχιστα και θα δρούμε εντατικά.
-Οι κανόνες είναι γνωστοί και αναλλοίωτοι στο χρόνο:
-Οργανώνουμε εστίες της ΛΑΕ σε κάθε εργοστάσιο, επιχείρηση, βιοτεχνία, εμπορικό κατάστημα. Σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα. Σε κάθε υπουργείο και οργανισμό.
-Συζητάμε με τους ανθρώπους τις συγκεκριμένες συνθήκες που ζουν και δουλεύουν. Αναδεικνύουμε τα προβλήματα από τους ίδιους και όχι από τις αναλύσεις μας.
-Οργανώνουμε εσωτερικό σχολείο και μορφωνόμαστε. Τέρμα η ευκολία, και αριστερός και πληροφορημένος μόνο από το Μέγκα και τον Χατζηνικολάου. Η ανάγνωση των εντύπων του χώρου, φυσικών και ηλεκτρονικών είναι καθήκον.
-Τα καθήκοντά μας απορρέουν από τη φύση και το μέγεθος του αντιπάλου. Ένας αντίπαλος που κινείται σε 2 ταυτοχρόνως επίπεδα, πράγμα που για πρώτη φορά αντιμετωπίζει το κίνημα. Το ένα επίπεδο είναι το πραγματικό και το άλλο η εικόνα.
-Στο πραγματικό επίπεδο έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κυβέρνηση του Ευρώ, που υπάρχει πλέον και δρα ανεξάρτητα από την "εικόνα του πολιτικού συστήματος"
-Η κυβέρνηση του Ευρώ αποτελείται από ειδικούς μηχανισμούς και εγκάθετα πρόσωπα που είναι:
1. Η Τράπεζα της Ελλάδος.
2. Η Ανεξάρτητη Γραμματεία Εσόδων
3. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
4. Το Ταμείο Αξιοποίησης (εκποίησης) Δημόσιας Περιουσίας
5. Η ΕΛΣΤΑΤ
(κάτι ακούστηκε και για υπουργείο Μνημονίου).
Οι πέντε παραπάνω μηχανισμοί επικοινωνούν αυτοτελώς με μηχανισμούς του Ε.Κοινοβουλίου, και λειτουργούν ανεξαρτήτως των πολιτικών εξελίξεων και των πολιτικών συσχετισμών. Γι'αυτό ζούμε στη φάση που δεν έχει πια σημασία το εκλογικό αποτέλεσμα. Γι'αυτό έχουμε πλέον μια ενιαία, στην άποψή της Βουλή, για την αναγκαιότητα εφαρμογής του ενός και μοναδικού προγράμματος. Γι'αυτό είναι επείγουσα ανάγκη να εξετάσουμε με νέο τρόπο την αρχή του συσχετισμού των δυνάμεων.
-Το δεύτερο επίπεδο είναι η εικόνα του πολιτικού συστήματος: κόμματα, αρχηγοί, ντέρμπυ, διαξιφισμοί, σκάνδαλα, καταγγελίες και πολλά άλλα, που απασχολούν το πόπολο, την ώρα που οι μηχανισμοί της κυβέρνησης του Ευρώ, δουλεύουν απερίσπαστοι. Απόδειξη, η συντονισμένη και επί της ουσίας δράση της υπηρεσιακής κυβέρνησης.
-Η παραμονή της ΛΑΕ, έξω από το κοινοβούλιο θα δώσει τη δυνατότητα να δώσουμε στον εαυτό μας τον απαραίτητο χρόνο να σκεφτούμε, να οργανωθούμε να αντισταθούμε και να επιτεθούμε. Στο διάστημα αυτό θα θέσουμε τους εσωτερικούς μας κανόνες με στόχο, η είσοδος της ΛΑΕ στη βουλή να είναι ένα μόνο επεισόδιο στην πολύμορφη, ποικίλη και αγωνιστική δράση της.
Με αισιοδοξία για το δίκιο των ανθρώπων της εργασίας, με πολιτική και αγωνιστική στάση απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου, προχωράμε διευκολύνοντας και όχι καθυστερώντας, την πορεία της κοινωνίας προς το σοσιαλισμό και την πραγματική ατομική και συλλογική ελευθερία.
