Του Κώστα Βαξεβάνη
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών, ήταν αυτός που πήρε την απόφαση να προχωρήσει στο PSI και να εντάξει τη διαδικασία στο Αγγλικό Δίκαιο, υποθηκεύοντας την ανεξαρτησία της χώρας και τα περιουσιακά της στοιχεία (έσοδα από ενέργεια, αποθέματα χρυσού, πλουτοπαραγωγικές πηγές) παρά τις αντίθετες προτάσεις της αμερικανικής εταιρείας συμβούλου, που προσέλαβε και πλήρωσε για να εξασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα.
Τα έγγραφα που αποκαλύπτει το koutipandoras.gr και τα οποία δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως ο τότε υπουργός Οικονομικών λειτούργησε με γνώμονα ξένα συμφέροντα, δημοσιεύονται για τραγική ειρωνεία την περίοδο που ένας μικροομολογιούχος αυτοκτόνησε, αφού καταστράφηκε από το κούρεμα που αποφάσισε ο Βενιζέλος.
Η αμερικανική εταιρεία Cleary Gottlieb Steen and Hamilton, ορίστηκε από τον Βενιζέλο ως η εταιρεία που θα διαμεσολαβούσε νομικά και θα διαχειριζόταν το σενάριο του PSI. Για την υπόθεση αυτή η εταιρεία έλαβε μερικά εκατομμύρια ως αμοιβή.
Στις 4 Αυγούστου 2011, ο Lee Buccheit, μέτοχος της εταιρείας και ειδικός σε θέματα χρηματοοικονομικής διαχείρισης και κρατικού χρέους, με επιστολή του στον Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ Πέτρο Χριστοδούλου, αναφέρει τα αποτελέσματα των επαφών του με τους ομολογιούχους και τις προτάσεις που υπάρχουν. Η ενημέρωση προφανώς και απευθύνεται στον άνθρωπο που πρόκειται να πάρει τις αποφάσεις, δηλαδή τον υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Buccheit, ενημερώνει λοιπόν πως οι αντιπρόσωποι διαχείρισης επιμένουν τα ομολογιακά δάνεια να διέπονται από το αγγλικό Δίκαιο, ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα στο μέλλον, το ελληνικό κράτος να αλλάξει το νομικό καθεστώς.
Γράφει συγκεκριμένα: «Οι αντιπρόσωποι διαχείρισης ισχυρίστηκαν ότι η συνέχιση της πρακτικής που θέλει τα ομόλογα της Ελλάδας να εκδίδονται υπό ελληνικό δίκαιο θέτει τους ομολογιούχους στο έλεος της Βουλής για τα επόμενα 30 χρόνια. Ισχυρίζονται πως η Βουλή θα μπορεί στο μέλλον να αλλάξει τους σχετικούς νόμους με επιζήμιο, για τα συμφέροντα των ομολογιούχων, τρόπο».
Δηλαδή οι ομολογιούχοι φοβούνται μια μελλοντική αλλαγή του ελληνικού θεσμικού πλαισίου που μπορεί να μην τους συμφέρει. Έτσι ο Buccheit, προτείνει στην ηγεσία του Υπουργείου Οικονομικών και τους χειριστές της υπόθεσης: «Υπάρχει μια συμβιβαστική λύση που απευθύνεται και στην ανησυχία των αντιπροσώπων διαχείρισης ενώ παράλληλα διατηρεί και την ελληνική νομοθεσία στα νέα ομόλογα. Τα νέα ομόλογα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν και μια πρόβλεψη κατά το εξής πρότυπο: Αυτά τα ομόλογα θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το Δίκαιο της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως αυτό ισχύει έως και την 1η Αυγούστου 2011. Επίσης, τα νέα ομόλογα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη ρητή υποβολή τους στη δικαιοδοσία τόσο των ελληνικών, όσο και των αγγλικών δικαστηρίων.
Το αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης θα είναι να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος να περάσει η Βουλή κάποιον μελλοντικό νόμο που θα φέρει σε μειονεκτική θέση τους ομολογιούχους του Project Oak.»
Η νομική εταιρεία προτείνει δηλαδή την εναλλακτική λύση, σε όποιο δικαστήριο και αν επιδικάζονται μελλοντικές διαφορές, Ελλάδας ή εξωτερικού, αυτό να γίνεται με βάση το ελληνικό Δίκαιο και τη διαβεβαίωση πως αυτό δεν θα αλλάξει. Με τον τρόπο αυτό η εταιρεία επιλύει την πιθανή νομική ανασφάλεια των ομολογιούχων για το κούρεμα.
Ο Βενιζέλος ωστόσο απορρίπτει τη λύση και προχωρά σε PSI επιλέγοντας το αγγλικό Δίκαιο και την υποθήκευση της Ελλάδας. Το PSI βεβαίως καταστρέφει ταμεία και μικροομολογιούχους, ενώ αφήνει αλώβητους άλλους κατόχους ομολόγων. Οι τράπεζες οι οποίες φαίνονται να χάνουν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων ανακεφαλαιοποιούνται με 50 δισ. ευρώ.
Η απόφαση του Βενιζέλου να εντάξει τη διαδικασία στο αγγλικό Δίκαιο παρά τις αντίθετες συμβουλές της εταιρείας που πληρώθηκε για να βρει λύση, δεν βάζουν μόνο ένα πολιτικό αλλά και ένα νομικό θέμα το οποίο συνοψίζεται στο απλό ερώτημα: «για ποιό λόγο ο υπουργός Οικονομικών λειτούργησε ενάντια στο συμφέρον της χώρας;» Περιμένουμε απάντηση.
Δείτε τα ντοκουμέντα
