ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: 11/09/2014

Πως γίνεται η σοβαρή η μπίζνα.

Στην αρχή, βγαίνει η Ευρωπαϊκή Οδηγία που βάζει τα θεμέλια, όπως τα έχουν επεξεργαστεί τα διάσημα think-tanks που με τα διάφορα λόμπι, θεσμούς και μέλη κυβερνήσεων και κοινοβουλίων, διοικούν με μεγάλη επιτυχία, ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη.
Για το μέγα θέμα των επικίνδυνων αποβλήτων, η ΕΟ οικοδομεί όλη τη λογική της αντιμετώπισης του προβλήματος σε 4 αρχές:

1. Αρχή της ευθύνης του παραγωγού
2. Ο ρυπαίνων πληρώνει
3.Αρχή της πρόληψης
4.Αρχή της εγγύτητας

Είμαι σίγουρη, ότι η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση, όποιου καλοπροαίρετου ανθρώπου ακούει αυτές τις αρχές, είναι θετική.
-Για να δούμε όμως, πως αυτές οι σοφίες λειτουργούν στην πράξη:

Η σημερινή συζήτηση με άλλο μεγάλο νοσοκομείο της περιφέρειας κράτησε πάνω από 2,5 ώρες. 
Θέμα, τα επικίνδυνα νοσοκομειακά απόβλητα. Ποιά είναι αυτά:

-Απόβλητα που έχουν έρθει σε επαφή με αίμα και άλλα βιολογικά υγρά, όπως και αιχμηρά αντικείμενα, κυρίως σύριγγες, ψαλίδια, γάντια κλπ
-Χημικές ουσίες
-Ειδικά ρεύματα αποβλήτων, δηλ. ραδιενεργά, συσκευασίες με αέρια υπό πίεση, μπαταρίες, έλαια, υλικά εκσκαφών, μονωτικά υλικά από αμίαντο.
-Η πρώτη αρχή είναι η ευθύνη του παραγωγού. Μπορείτε να φανταστείτε ποιος είναι ο "παραγωγός"? 
-Ο/η γιατρός, νοσηλευτής και άλλα μέλη του υγειονομικού προσωπικού. Όταν δηλ. ο γιατρός στην εφημερία, παλεύει πάνω από ένα τραύμα δίπλα του έχει 2 κάδους: έναν μαύρο για αστικά απόβλητα με καπάκι και έναν κόκκινο για επικίνδυνα απόβλητα χωρίς καπάκι. Όπως καταλαβαίνετε, τα απόβλητα πάνε εκεί που δεν έχει καπάκι, γιατί όλες και όλοι έχουμε βρεθεί σε εφημερία και ξέρουμε τι γίνεται.
-Ο/η γιατρός έχει ευθύνη παραγωγού, σας ενημερώνω. Τόσο γελοία είναι η οδηγία, καθώς και η εφαρμογή της. 

Όμως και η 2η αρχή, "ο ρυπαίνων πληρώνει", στο νοσοκομείο, αφορά και πάλι το υγειονομικό προσωπικό. 
Είναι άραγε αθώο όλο αυτό? απλώς γελοίο ή παράλογο? Όχι βέβαια. Είναι σε ευθεία σχέση με τη δήλωση Βορίδη, που ναι μεν γίνεται σήμερα, ενώ η οδηγία είναι παλιότερη, αλλά τα think-tanks είναι παιδιά που μαγειρεύουν πριν πεινάσουν.
- Αφού λοιπόν οι 2 πρώτες αρχές, σκόρπισαν τον πανικό, σχετικά με ευθύνες του υγειονομικού προσωπικού, μαζί με τα πρακτικά προβλήματα της νοσηλείας, τι συνέβη? Μα το αυτονόητο: -όλα τα απόβλητα πάνε στον κόκκινο κάδο, με αποτέλεσμα:
-Αύξηση του όγκου επικίνδυνων αποβλήτων
-Αύξηση του κόστους διαχ/σης των αποβλήτων του νοσοκομείου γενικά, γιατί ενώ πριν τον πανικό τα απόβλητα ήταν στο νοσοκομείο που σήμερα συζητήσαμε, 1 τόνος, τώρα είναι 5 τόνοι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Η εικόνα αυτή είναι σχεδόν όμοια στα 55 νοσοκομεία της περιφέρειας. Σκεφτείτε:
55 νοσοκομεία Χ 30 ημέρες Χ 2,5 τόνους τη μέρα, μέσο όρο, (για να είμαι καλή μαζί τους ) = 4.120,50 τόνοι το μήνα. 
Θα αναρωτιέστε για το κόστος. Αυτό το ζητάω επισήμως από τις οικονομικές υπηρεσίες. Όμως κατά προσέγγιση, περιλαμβάνοντας όχι μόνο τι πληρώνουν τα νοσοκομεία για να φύγουν τα απόβλητα, αλλά και όλα τα αναλώσιμα του διαχωρισμού τους, το ποσό αυτό είναι, δυστυχώς, κοντά στα 4.950.000 ευρώ το μήνα.
-Φυσικά αυτά ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ στο μεγαλύτερο μέρος τους. Σε ΠΟΙΟΝ? 
-Στον ΑΠΟΤΕΦΡΩΤΗΡΑ ΑΕ, ιδιοκτησίας Μπόμπολα, στα 3 εργοστάσια κατασκευής των ειδικών χαρτοκιβωτίων, και στα εργοστάσια παραγωγής των ειδικών σάκων.
- Ποιός θα αγοράσει τα νοσοκομεία μας? Μα ο πιστωτής φυσικά.

Να λοιπόν, ποιοι είναι οι "φίλοι του λαού" και γιατί πολεμούν όλους εμάς.