Το κείμενο που ακολουθεί το έλαβα από φίλη που συμμετέχουμε σε μια λίστα συζήτησης για τη διαχ/ση των απορριμμάτων. Είναι καιρός που διακρίνω σημάδια εισόδου στην πολιτική, στοιχείων που συνάδουν με τη διαμόρφωση των θεσμών ΤΤΙΡ, CETA, TISA.
-Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μαζί σας.
-Μια μέρα ψάχνοντας στη Διαύγεια, έπεσα πάνω σε ένα κείμενο του 2011, με τίτλο: "Η Μελλοντική Παγκόσμια Κυβέρνηση". Ήταν εισήγηση σε σεμινάριο 80 υψηλόβαθμων στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης. Το κείμενο προσπάθησα να το αναρτήσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Περιέχει πολλά και σημαντικά που δείχνουν την τάση μιας διεθνούς κάστας για τη δημιουργία μιας πανομοιότυπης Δημόσιας Διοίκησης, ως μηχανισμού που θα έχει τη δυνατότητα να υλοποιεί σχέδια, ανεξάρτητα από τους πολιτικούς θεσμούς σε κάθε χώρα.
-Από την εμπειρία μου στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, διακρίνω μια τάση άχρωμης και άοσμης διοίκησης, σα να είναι αυτοσκοπός. Αυτό δε γίνεται συνειδητά από κάποια παράταξη, γίνεται σχεδόν "εκ των πραγμάτων". Υπάρχουν γεγονότα που δείχνουν ότι η Πολιτική είναι ανήμπορη, μπροστά στη μηχανή της Διοίκησης.
-Με το παραπάνω συνάδει απολύτως η παρέμβαση επιτροπών ή στελεχών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ με στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε χώρες-μέλη της ΕΕ. Θα προσπαθήσω να σας δώσω ένα παράδειγμα.
- Η περιφερειάρχης Αττικής, με κάποιους συνεργάτες έστειλε στην αρμόδια ευρωπαϊκή επιτροπή το πρόγραμμα περιφερειακής ανάπτυξης (ΠΕΠ) που στηρίζεται στα κονδύλια του ΕΣΠΑ. Το κείμενο αυτό στάλθηκε, διορθώθηκε και εγκρίθηκε, χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενό του το Π.Συμβούλιο. Η διαχ/ση περίπου 2 δις, είναι υπόθεση του επικεφαλής μιας περιφέρειας, του ιδιωτικού γραφείου που συντάσσει τη μελέτη και μιας, άγνωστης σε όλους εμάς, ευρωπαϊκής επιτροπής.
-Ομως 2 δις, είναι σημαντικό ποσό, για να μην έχει δυνατότητα παρέμβασης η Πολιτική στη διαχ/ση του. Συζητώντας με διάφορους επαγγελματίες-οικονομολόγους που χειρίζονται θέματα του ΕΣΠΑ, οι απόψεις τους συγκλίνουν ότι πράγματι οι κωδικοί των δράσεων του ΕΣΠΑ, ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που θα διατεθούν τα χρήματα. Ωστόσο αυτό θεωρείται φυσικό. 'Εχει γίνει δηλ. αποδεκτό.
-Με παρόμοιο τρόπο, γίνονται παρεμβάσεις εργαλειακού χαρακτήρα, σε όλη την έκταση της σχέσης της Δημόσιας Διοίκησης με την οικονομία.
-Ισοσκελισμένοι προυπολογισμοί, πλεονάσματα, κωδικοί για συγκεκριμένες οικονομικές δράσεις προκειμένου να χρηματοδοτηθούν, και πάνω απ'όλα τα Φορολογικά Συστήματα είναι εργαλεία για υλοποίηση σχεδίων οικονομίας που έρχονται από υπερτοπικά κέντρα, χωρίς να πάιζει ρόλο στην κατάρτισή τους η τοπικότητα, η ιδιαιτερότητα και οι ανάγκες των ανθρώπων.
-Αποφάσισα να θέσω για συζήτηση το θέμα, όταν προ-ημερών σε μια σύσκεψη της Περιφέρειας, άκουσα από Περιφ. Σύμβουλο τη φράση:
-" Η Ευρωπαική Ένωση ενδιαφέρεται κυρίως για τις Περιφέρειες και τους ενεργούς πολίτες. Ακόμα και να διαλυθεί η Ευρωζώνη, οι Περιφέρειες θα παραμείνουν".
Φλώρα Νικολιδάκη.
"Σκηνικό 'Αποκάλυψης' για δημοκρατία, κοινωνία, κοινά αγαθά και περιβάλλον από τις διατλαντικές συμφωνίες της ΕΕ"
Οι επιχειρούμενες διατλαντικές συμφωνίες, στις διαπραγματεύσεις των οποίων συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, και συγκεκριμένα η TTIP (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων) με τις ΗΠΑ, η CETA (Ολοκληρωμένη Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία) με τον Καναδά και η TISA (Συμφωνία Εμπορίου σε Υπηρεσίες) μεταξύ 50 χωρών, διαμορφώνουν ένα σκηνικό “Αποκάλυψης του Ιωάννη” για τη δημοκρατία, την κοινωνία, τα κοινά αγαθά και το περιβάλλον με την εξουσία που δίνουν στις πολυεθνικές εταιρείες και με τα όσα προσπαθούν να επιβάλλουν στους πολίτες των εμπλεκόμενων χωρών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Η προώθηση αυτών των συμφωνιών αποτελεί ουσιαστικά ένα ανώτερο στάδιο εφαρμογής των πλέον ακραίων πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού σε πλανητική κλίμακα, με έμφαση όχι μόνο στον ακρωτηριασμό του δημόσιου τομέα και στη δραματική περικοπή των κοινωνικών δαπανών, αλλά ιδιαίτερα στην εμπέδωση της ανεξέλεγκτης ελευθερίας των ιδιωτικών εταιρειών (κυρίως των πολυεθνικών) και της ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών, επιχειρώντας παράλληλα τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια των πολυεθνικών, εγκαθιστώντας έτσι μια εταιρειοκρατία στη θέση της δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου