Αγαπητέ σύντροφε Ιγγλέσιας,
-Είμαι σίγουρη ότι εδώ και πολλές ημέρες ζείτε και σεις στην καμπύλη ημιτόνου που ζούμε και εμείς. Από το ζενίθ στο ναδίρ και ξανά από την αρχή.
-Θα συζητάτε ασφαλώς και θα αναλύετε τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε η Ελληνική υποχώρηση. Πρέπει να σας πω σύντροφε, ότι θέλουμε με όλη μας τη δύναμη να πρόκειται για τακτική υποχώρηση, αν και υπάρχουν πολλά αντίθετα στοιχεία που δείχνουν σημάδια στρατηγικής υποχώρησης.
Σύντροφε Ιγγλέσιας,
-Βρισκόσαστε και σεις σε μια κρίσιμη στιγμή. Ακριβώς γι'αυτό, θα ήθελα να σας εκφράσω τη σκέψη, ότι η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, ίσως δεν είναι σωστός στόχος. Εμείς αποκτήσαμε την ανοδική μας δύναμη, στα πρώτα χρόνια του Μνημονίου, όταν αντικρούσαμε τα μέτρα των κοινωνικών περικοπών και της λιτότητας, στην πράξη. Εκείνη την εποχή, έγινε μια πραγματική έκρηξη οργάνωσης της καθημερινότητας των ανθρώπων στη βάση της αλληλεγγύης. Δημιουργήθηκαν συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φροντιστήρια ακόμα και τράπεζες για την ανταλλαγή ειδών ή τη συναλλαγή με κατάθεση χρόνου.
- Ελεύθερη η φαντασία και η πείρα των ανθρώπων, οργάνωσε την επιβίωση. Και πολύ γρήγορα ξέρεις τι καταλάβαμε? Ότι δεν οργανώσαμε απλώς την επιβίωση, αλλά αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε πλευρές συλλογικής ζωής, παραμερισμένες και ξεχασμένες που μας ανακούφιζαν πραγματικά.
-Σε κάθε δράση, σε κάθε πρωτοβουλία σε κάθε πτυχή αυτής της νέας πραγματικότητας, ήταν παρόντες οι Συριζαίοι και οι Συριζαίες.
-Και έτσι, αναπτύχθηκε μια πρωτόβουλη και αγωνιστική βάση στον Σύριζα που ποτέ όμως δεν εκτίμησε η ηγεσία του. Πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι με το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαίου του 2012, 17% και το ακόλουθο αποτέλεσμα στις 18 Ιουνίου του 2012, 27%, το συμπέρασμα της ηγεσίας ήταν, ότι απαιτείται η ριζική μεταμόρφωση του κόμματος.
-Μπήκαμε σε μια περίοδο, όπου στο εσωτερικό του κόμματος εξελισσόταν μια άγονη συζήτηση, για το πόσα μέλη πρέπει να έχουμε, ακούστηκαν πολλά από 600.000 μέχρι όλο το εκλογικό σώμα του Σύριζα. Ένα μέρος του κόμματος άρχισε να γράφει δεκάδες και εκατοντάδες μελών, με μόνη πολιτική βάση, ότι ο Σύριζα θα γίνει κυβέρνηση.
-Ένα άλλο μέρος προσπαθούσε να θέσει κάποια όρια στο πως πρέπει να είναι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Όλο αυτό όμως, "έκλεισε" τις δυνάμεις του κόμματος, τις αδρανοποίησε σε μεγάλο βαθμό και τις έβαλε στη διαδικασία της "βίαιης ωρίμανσης για να στηρίξουν ένα κυβερνητικό κόμμα", όπως είπε από τότε ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης.
Έχει σημασία να σου πω, ότι όλα αυτά τα χρόνια, ότι κάναμε το καταφέραμε στη βάση του ιδεολογικού μετώπου που ανοίξαμε εγκαίρως απέναντι στους δανειστές.
-Τα βασικά στοιχεία ήταν:
-Η κρίση είναι πανευρωπαική και παγκόσμια και το πρόβλημα της Ελλάδας είναι μέρος αυτής κρίσης. Η αιτία δηλ. της κατάστασης της χώρας δεν ήταν ο δημόσιος τομέας, το πελατειακό κράτος, το φορολογικό σύστημα, και άλλα πραγματικά προβλήματα μεν, αλλά όχι οι αιτίες της κρίσης. Και κυρίως αποκρούσαμε αποτελεσματικά τη συκοφαντία των "τεμπέληδων ελλήνων".
- Ο λόγος μας έτσι ήταν πειστικός, έδινε κουράγιο στο λαό και ακουμπούσε στην πείρα του. Νομίζω ότι εδώ έχουμε μια βασική αιτία γιατί έπιασε τόσο πολύ το σύνθημα του Σύριζα για ελπίδα και αξιοπρέπεια.
-Σου είπα παραπάνω ότι ο στόχος της κυβερνητικής εξουσίας, δεν είναι ίσως ο πιο σωστός, αυτή τη στιγμή στη φάση που περνάει η ΕΕ. Πιστεύω, με την εμπειρία των 5 μηνών διακυβέρνησης του Σύριζα, ότι οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, είναι πιο χρήσιμες στο λαό, εκτός κυβερνητικής εξουσίας.
-Γιατί το λέω αυτό?
-Μέσα σε 5 μήνες, οι αγωνιστές και αγωνίστριες βουλευτές του Σύριζα, βρέθηκαν να ψηφίζουν το χειρότερο μνημόνιο της 5 ετίας 2010-2015. Μέσα σε πέντε μήνες διακυβέρνησης, κάναμε το λαό φτωχότερο γιατί δώσαμε πάνω από 7 δις στο ΔΝΤ, χωρίς καμιά εγγύηση. Πήραμε χρήματα από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, την Τοπική Αυοδιοίκηση, τον ΟΑΕΔ. Η κυβέρνηση πράττει και ενεργεί στη βάση μιας λογικής που της επιβάλλεται, και δεν μπορεί να απεμπλακεί.
-Και φτάσαμε στη σπουδαία και ιστορική στιγμή της Παρασκευής 3 Ιουλίου. Χωρίς κάποια σπουδαία προετοιμασία, ο λαός με το αλάνθαστο ένστικτό του, κατανοώντας δηλ. ότι οι δανειστές θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση του Σύριζα, κυριολεκτικά παρατάχθηκε, πήρε θέση με τη φυσική του παρουσία στην πλατεία Συντάγματος.
-Ο λαός υπερασπίστηκε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό σ. Αλέξη Τσίπρα. Και μέσα σε απίστευτες συνθήκες τρομοκρατίας, που είμαι σίγουρη ότι τις γνωρίζεις, την Κυριακή 5/07 είπε με ποσοστό 61,4% ΟΧΙ στη συμφωνία που πρότειναν οι δανειστές.
-Αυτή τη στιγμή, ζούμε με κλειστές τράπεζες, ξανά ένα γύρο συνεδριάσεων, δηλώσεων και όλο αυτό το σενάριο των ευρωπαϊκών οργάνων, για να κλειστεί κάποια συμφωνία και να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
-Ξέρεις όμως τι συνέβη? Οι δανειστές, σε συμμαχία με το καταδικασμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας λόγω των μνημονίων, απαιτούν ο Σύριζα και προσωπικά οΤσίπρας να αλλάξουν. Να μεταφερθούν στο δικό τους στρατόπεδο. Και δεν σταματάνε εκεί. Ανατρέπουν ακόμα και την επιχειρηματολογία για την κρίση. Αρχίσαμε πάλι να ακούμε, ότι ακούγαμε το 2010. Ότι για την κρίση φταίει το πελατειακό κράτος, ο μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων, οι τεμπέληδες έλληνες και οι φόροι που δεν πληρώνονται. Και από χθες το βράδυ ακούμε ότι δεν είναι αρκετά αξιόπιστη η ελληνική κυβέρνηση να διαχειριστεί τα χρήματα των δανειστών. Θέλουν σύντροφε να ακυρώσουν και την ίδια την εκλογή της κυβέρνησης του Σύριζα, μετατρέποντάς την σε κυβέρνηση "εθνικής ενότητας".
-Επίσης, και αυτό θέλει μεγάλη προσοχή, οι δανειστές έχουν μια δική τους μέθοδο, πολύ επικίνδυνη. Την περιέγραψε ο Γιούνκερ το 1999 μιλώντας στο περιοδικό Spiegel, όντας πρόεδρος του Eurogroup:
-"Αποφασίζουμε κάτι, το ρίχνουμε στο τραπέζι και περιμένουμε λίγο να δούμε τι θα συμβεί. Αν δεν γίνει μεγάλη φασαρία και εξέγερση, επειδή οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν τι έγινε, τότε προχωράμε βήμα-βήμα, μέχρι το σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή".
Αυτό ειπώθηκε το 1999. Σήμερα, αγαπητέ σύντροφε Ιγγλέσιας, με τη μεταφορά των οφειλών από ομόλογα της Ελλάδας στον ΕΜΣ, δεν έχει αποτέλεσμα ούτε η μεγάλη φασαρία. δεν σου δίνουν λεφτά. Γι'αυτό, σήμερα ίσως το αριστερό καθήκον είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η διάλυσή της. Πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας, να δουλέψουμε γι'αυτό.
Με μεγάλη εκτίμηση
Συντροφικά
Φλώρα Νικολιδάκη.
Μέλος του Σύριζα.
-Είμαι σίγουρη ότι εδώ και πολλές ημέρες ζείτε και σεις στην καμπύλη ημιτόνου που ζούμε και εμείς. Από το ζενίθ στο ναδίρ και ξανά από την αρχή.
-Θα συζητάτε ασφαλώς και θα αναλύετε τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε η Ελληνική υποχώρηση. Πρέπει να σας πω σύντροφε, ότι θέλουμε με όλη μας τη δύναμη να πρόκειται για τακτική υποχώρηση, αν και υπάρχουν πολλά αντίθετα στοιχεία που δείχνουν σημάδια στρατηγικής υποχώρησης.
Σύντροφε Ιγγλέσιας,
-Βρισκόσαστε και σεις σε μια κρίσιμη στιγμή. Ακριβώς γι'αυτό, θα ήθελα να σας εκφράσω τη σκέψη, ότι η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, ίσως δεν είναι σωστός στόχος. Εμείς αποκτήσαμε την ανοδική μας δύναμη, στα πρώτα χρόνια του Μνημονίου, όταν αντικρούσαμε τα μέτρα των κοινωνικών περικοπών και της λιτότητας, στην πράξη. Εκείνη την εποχή, έγινε μια πραγματική έκρηξη οργάνωσης της καθημερινότητας των ανθρώπων στη βάση της αλληλεγγύης. Δημιουργήθηκαν συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φροντιστήρια ακόμα και τράπεζες για την ανταλλαγή ειδών ή τη συναλλαγή με κατάθεση χρόνου.
- Ελεύθερη η φαντασία και η πείρα των ανθρώπων, οργάνωσε την επιβίωση. Και πολύ γρήγορα ξέρεις τι καταλάβαμε? Ότι δεν οργανώσαμε απλώς την επιβίωση, αλλά αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε πλευρές συλλογικής ζωής, παραμερισμένες και ξεχασμένες που μας ανακούφιζαν πραγματικά.
-Σε κάθε δράση, σε κάθε πρωτοβουλία σε κάθε πτυχή αυτής της νέας πραγματικότητας, ήταν παρόντες οι Συριζαίοι και οι Συριζαίες.
-Και έτσι, αναπτύχθηκε μια πρωτόβουλη και αγωνιστική βάση στον Σύριζα που ποτέ όμως δεν εκτίμησε η ηγεσία του. Πως αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι με το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαίου του 2012, 17% και το ακόλουθο αποτέλεσμα στις 18 Ιουνίου του 2012, 27%, το συμπέρασμα της ηγεσίας ήταν, ότι απαιτείται η ριζική μεταμόρφωση του κόμματος.
-Μπήκαμε σε μια περίοδο, όπου στο εσωτερικό του κόμματος εξελισσόταν μια άγονη συζήτηση, για το πόσα μέλη πρέπει να έχουμε, ακούστηκαν πολλά από 600.000 μέχρι όλο το εκλογικό σώμα του Σύριζα. Ένα μέρος του κόμματος άρχισε να γράφει δεκάδες και εκατοντάδες μελών, με μόνη πολιτική βάση, ότι ο Σύριζα θα γίνει κυβέρνηση.
-Ένα άλλο μέρος προσπαθούσε να θέσει κάποια όρια στο πως πρέπει να είναι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Όλο αυτό όμως, "έκλεισε" τις δυνάμεις του κόμματος, τις αδρανοποίησε σε μεγάλο βαθμό και τις έβαλε στη διαδικασία της "βίαιης ωρίμανσης για να στηρίξουν ένα κυβερνητικό κόμμα", όπως είπε από τότε ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης.
Έχει σημασία να σου πω, ότι όλα αυτά τα χρόνια, ότι κάναμε το καταφέραμε στη βάση του ιδεολογικού μετώπου που ανοίξαμε εγκαίρως απέναντι στους δανειστές.
-Τα βασικά στοιχεία ήταν:
-Η κρίση είναι πανευρωπαική και παγκόσμια και το πρόβλημα της Ελλάδας είναι μέρος αυτής κρίσης. Η αιτία δηλ. της κατάστασης της χώρας δεν ήταν ο δημόσιος τομέας, το πελατειακό κράτος, το φορολογικό σύστημα, και άλλα πραγματικά προβλήματα μεν, αλλά όχι οι αιτίες της κρίσης. Και κυρίως αποκρούσαμε αποτελεσματικά τη συκοφαντία των "τεμπέληδων ελλήνων".
- Ο λόγος μας έτσι ήταν πειστικός, έδινε κουράγιο στο λαό και ακουμπούσε στην πείρα του. Νομίζω ότι εδώ έχουμε μια βασική αιτία γιατί έπιασε τόσο πολύ το σύνθημα του Σύριζα για ελπίδα και αξιοπρέπεια.
-Σου είπα παραπάνω ότι ο στόχος της κυβερνητικής εξουσίας, δεν είναι ίσως ο πιο σωστός, αυτή τη στιγμή στη φάση που περνάει η ΕΕ. Πιστεύω, με την εμπειρία των 5 μηνών διακυβέρνησης του Σύριζα, ότι οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, είναι πιο χρήσιμες στο λαό, εκτός κυβερνητικής εξουσίας.
-Γιατί το λέω αυτό?
-Μέσα σε 5 μήνες, οι αγωνιστές και αγωνίστριες βουλευτές του Σύριζα, βρέθηκαν να ψηφίζουν το χειρότερο μνημόνιο της 5 ετίας 2010-2015. Μέσα σε πέντε μήνες διακυβέρνησης, κάναμε το λαό φτωχότερο γιατί δώσαμε πάνω από 7 δις στο ΔΝΤ, χωρίς καμιά εγγύηση. Πήραμε χρήματα από τα Ασφαλιστικά Ταμεία, την Τοπική Αυοδιοίκηση, τον ΟΑΕΔ. Η κυβέρνηση πράττει και ενεργεί στη βάση μιας λογικής που της επιβάλλεται, και δεν μπορεί να απεμπλακεί.
-Και φτάσαμε στη σπουδαία και ιστορική στιγμή της Παρασκευής 3 Ιουλίου. Χωρίς κάποια σπουδαία προετοιμασία, ο λαός με το αλάνθαστο ένστικτό του, κατανοώντας δηλ. ότι οι δανειστές θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση του Σύριζα, κυριολεκτικά παρατάχθηκε, πήρε θέση με τη φυσική του παρουσία στην πλατεία Συντάγματος.
-Ο λαός υπερασπίστηκε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό σ. Αλέξη Τσίπρα. Και μέσα σε απίστευτες συνθήκες τρομοκρατίας, που είμαι σίγουρη ότι τις γνωρίζεις, την Κυριακή 5/07 είπε με ποσοστό 61,4% ΟΧΙ στη συμφωνία που πρότειναν οι δανειστές.
-Αυτή τη στιγμή, ζούμε με κλειστές τράπεζες, ξανά ένα γύρο συνεδριάσεων, δηλώσεων και όλο αυτό το σενάριο των ευρωπαϊκών οργάνων, για να κλειστεί κάποια συμφωνία και να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
-Ξέρεις όμως τι συνέβη? Οι δανειστές, σε συμμαχία με το καταδικασμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας λόγω των μνημονίων, απαιτούν ο Σύριζα και προσωπικά οΤσίπρας να αλλάξουν. Να μεταφερθούν στο δικό τους στρατόπεδο. Και δεν σταματάνε εκεί. Ανατρέπουν ακόμα και την επιχειρηματολογία για την κρίση. Αρχίσαμε πάλι να ακούμε, ότι ακούγαμε το 2010. Ότι για την κρίση φταίει το πελατειακό κράτος, ο μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων, οι τεμπέληδες έλληνες και οι φόροι που δεν πληρώνονται. Και από χθες το βράδυ ακούμε ότι δεν είναι αρκετά αξιόπιστη η ελληνική κυβέρνηση να διαχειριστεί τα χρήματα των δανειστών. Θέλουν σύντροφε να ακυρώσουν και την ίδια την εκλογή της κυβέρνησης του Σύριζα, μετατρέποντάς την σε κυβέρνηση "εθνικής ενότητας".
-Επίσης, και αυτό θέλει μεγάλη προσοχή, οι δανειστές έχουν μια δική τους μέθοδο, πολύ επικίνδυνη. Την περιέγραψε ο Γιούνκερ το 1999 μιλώντας στο περιοδικό Spiegel, όντας πρόεδρος του Eurogroup:
-"Αποφασίζουμε κάτι, το ρίχνουμε στο τραπέζι και περιμένουμε λίγο να δούμε τι θα συμβεί. Αν δεν γίνει μεγάλη φασαρία και εξέγερση, επειδή οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν τι έγινε, τότε προχωράμε βήμα-βήμα, μέχρι το σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή".
Αυτό ειπώθηκε το 1999. Σήμερα, αγαπητέ σύντροφε Ιγγλέσιας, με τη μεταφορά των οφειλών από ομόλογα της Ελλάδας στον ΕΜΣ, δεν έχει αποτέλεσμα ούτε η μεγάλη φασαρία. δεν σου δίνουν λεφτά. Γι'αυτό, σήμερα ίσως το αριστερό καθήκον είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η διάλυσή της. Πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας, να δουλέψουμε γι'αυτό.
Με μεγάλη εκτίμηση
Συντροφικά
Φλώρα Νικολιδάκη.
Μέλος του Σύριζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου