Ας ακουμπήσουμε το δάχτυλο στην πληγή.

-Περί φόρων και φορολογίας το θέμα μας. Θα έχετε παρατηρήσει ότι υπάρχει ένα είδος ταμπού. Στο άκουσμα της φράσης: φορολογικές υποχρεώσεις, αισθανόμαστε την ανάγκη να δείξουμε ότι είμαστε συνεπείς και νόμιμοι. Πρόκειται για ένα αίσθημα φόβου. Τίποτε άλλο. Κι’όμως το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι ο φόβος και η υποταγή, αλλά η συνειδητή συμμετοχή. Είναι δυνατό? Κι’από τι εξαρτάται?

-Ακούω υπομονετικά, εδώ και καιρό, ότι ο Σύριζα ως αυριανή κυβέρνηση, θα φορολογήσει σωστά και δίκαια, με αποτέλεσμα να βρει τα αναγκαία έσοδα. Θα φορολογήσει τους πλούσιους.

Τι θα έλεγε ο Φρήτμαν γι αυτή τη θέση? Φαντάζομαι ότι θα έλεγε πως ο ίδιος έχει λιγότερη εμπιστοσύνη στον καπιταλισμό από όσους πιστεύουν ότι με τα εργαλεία που ο ίδιος επινόησε, μπορεί να ωφεληθεί ο λαός.

-«Στην Ελλάδα, αν δει κάποιος τις φορολογικές δηλώσεις, θα νομίσει ότι δεν υπάρχουν πλούσιοι», τόνισε ο σ. Σταθάκης, χθες, 20.02, στον ραδιοφωνικό σταθμό 105,5.

Από τη συνέχεια της συζήτησης φάνηκε ότι ο Σύριζα θα βάλει τέρμα σ’αυτό. Δηλ. ο Σύριζα, θα εμφανίσει στις φορολογικές δηλώσεις τα πραγματικά εισοδήματα? Πως?

-         Οι τρόποι είναι 2:

-Έλεγχος των επιχειρήσεων: -κλιμάκια του υπουργείου οικονομικών θα εγκατασταθούν στις επιχειρήσεις και θα καταγράψουν τα έσοδα και τα έξοδα, για ένα ικανό χρονικό διάστημα. Έκπληκτα τα συνεργεία ελέγχου θα διαπιστώσουν ότι υπάρχουν μόνο ελλείμματα.

-Θα κοιταχθούν μεταξύ τους και θα ρωτήσουν: -μα πως υπάρχετε?

-Οι επιχειρηματίες, που είναι και πρακτικοί άνθρωποι, θα αναγκαστούν να πουν την αλήθεια: -Με το δανεισμό.

-Οι ελεγκτές θα επιμείνουν: - Μα αφού οι τράπεζες δεν σας δανείζουν πια.

-Οι επιχειρηματίες θα απαντήσουν: Ο δανεισμός έχει πολλές μορφές. Η μεταχρονολογημένη επιταγή είναι δανεισμός. Η μη πληρωμή της επιταγής, και η μεταβολή της ημερομηνίας πληρωμής, είναι δανεισμός. Η μη πληρωμή του ΙΚΑ είναι δάνειο. Η μη πληρωμή των φόρων είναι δάνειο. Η ρύθμιση αυτών με δόσεις είναι ρύθμιση δανείου. Και επειδή ο δανεισμός είναι συνεχής και πολύμορφος, ποτέ δεν επιμείναμε για το τι ακριβώς χρωστάμε. Ποτέ δεν ξεσηκωθήκαμε  για τα δικαιώματα των εφόρων να κοπανάνε πρόστιμα μέχρι και 500%, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πληρωθούν. Ποτέ δεν αντιδράσαμε στις τράπεζες που κοπάναγαν έξοδα και επιτόκια όπως τους βόλευαν. Γιατί μας έδιναν άλλα δάνεια να ξοφλήσουμε τα προηγούμενα.

Θα επιστρέψουν οι ελεγκτές στο υπουργείο και θα πουν στον υπουργό ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα.

-         Ο δεύτερος τρόπος είναι η φυγή από την πραγματικότητα. Ο λογιστικός τρόπος. Δηλ. ορίζεται ένας συντελεστής κέρδους, βάσει του οποίου θα φορολογηθείς, ανεξαρτήτως πραγματικότητας. Είναι αυτό που κάνουν χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Είναι αυτό που στοχεύει το φορολογικό σύστημα.

-         -Και επαναλαμβάνω το ερώτημα: Μια επιχείρηση που απασχολεί 10 εργαζόμενους, δηλ. ταΐζει 10 οικογένειες, μπορεί να υπάρχει, αν δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώνει τους προκαθορισμένους φόρους?

Εδώ πρέπει να απαντήσει η μελλοντική κυβέρνηση του Σύριζα.