Θανάση,

Αν δεν σου κατεβαίνει κάποια καλή ιδέα να γράψεις, μην το κουράζεις. Επίσης μη ψυχαναγκάζεσαι. Ξέρεις, σε παίρνει τηλέφωνο κάποιος ή κάποια, σου λέει να γράψεις γι’αυτά τα άτιμα τα μέλη τα ατίθασα, και εσύ νοιώθεις την ανάγκη να ανταποκριθείς. Δε λέει.

Για να πάρουμε την πιο πρόσφατη πορεία της αριστεράς, έχουμε σχεδόν πάντα μια δυσπιστία της βάσης, σε κινήσεις της κορυφής που σχετίζονται με πρόσωπα. Εξηγείται ιστορικά από τις πάμπολλες περιπτώσεις προσώπων που πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των απλών μελών.

Δεν έχει πάντα δίκιο αυτός που δυσπιστεί. Μπορεί πράγματι να φέρεται φοβικά. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο, υπάρχει η κομματική λειτουργία, η εφαρμογή των κανόνων της εσωκομματικής δημοκρατίας και της συλλογικότητας. Όταν αυτά λειτουργήσουν θα βγεί και η πιο σωστή απόφαση.

Γιατί αν θεσπιστεί ISO αριστεροσύνης, μπορεί να θεσπιστεί και ISO  political correct συντρόφων και συντροφισσών και έτσι θα ζήσουμε και μείς τον δικό μας ιδιότυπο μακαρθισμό.