διαφημιση1

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Ας ακουμπήσουμε το δάχτυλο στην πληγή.

-Περί φόρων και φορολογίας το θέμα μας. Θα έχετε παρατηρήσει ότι υπάρχει ένα είδος ταμπού. Στο άκουσμα της φράσης: φορολογικές υποχρεώσεις, αισθανόμαστε την ανάγκη να δείξουμε ότι είμαστε συνεπείς και νόμιμοι. Πρόκειται για ένα αίσθημα φόβου. Τίποτε άλλο. Κι’όμως το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι ο φόβος και η υποταγή, αλλά η συνειδητή συμμετοχή. Είναι δυνατό? Κι’από τι εξαρτάται?
-Ακούω υπομονετικά, εδώ και καιρό, ότι ο Σύριζα ως αυριανή κυβέρνηση, θα φορολογήσει σωστά και δίκαια, με αποτέλεσμα να βρει τα αναγκαία έσοδα. Θα φορολογήσει τους πλούσιους.
Τι θα έλεγε ο Φρήτμαν γι αυτή τη θέση? Φαντάζομαι ότι θα έλεγε πως ο ίδιος έχει λιγότερη εμπιστοσύνη στον καπιταλισμό από όσους πιστεύουν ότι με τα εργαλεία που ο ίδιος επινόησε, μπορεί να ωφεληθεί ο λαός.
-«Στην Ελλάδα, αν δει κάποιος τις φορολογικές δηλώσεις, θα νομίσει ότι δεν υπάρχουν πλούσιοι», τόνισε ο σ. Σταθάκης, χθες, 20.02, στον ραδιοφωνικό σταθμό 105,5.
Από τη συνέχεια της συζήτησης φάνηκε ότι ο Σύριζα θα βάλει τέρμα σ’αυτό. Δηλ. ο Σύριζα, θα εμφανίσει στις φορολογικές δηλώσεις τα πραγματικά εισοδήματα? Πως?
-         Οι τρόποι είναι 2:
-Έλεγχος των επιχειρήσεων: -κλιμάκια του υπουργείου οικονομικών θα εγκατασταθούν στις επιχειρήσεις και θα καταγράψουν τα έσοδα και τα έξοδα, για ένα ικανό χρονικό διάστημα. Έκπληκτα τα συνεργεία ελέγχου θα διαπιστώσουν ότι υπάρχουν μόνο ελλείμματα.
-Θα κοιταχθούν μεταξύ τους και θα ρωτήσουν: -μα πως υπάρχετε?
-Οι επιχειρηματίες, που είναι και πρακτικοί άνθρωποι, θα αναγκαστούν να πουν την αλήθεια: -Με το δανεισμό.
-Οι ελεγκτές θα επιμείνουν: - Μα αφού οι τράπεζες δεν σας δανείζουν πια.
-Οι επιχειρηματίες θα απαντήσουν: Ο δανεισμός έχει πολλές μορφές. Η μεταχρονολογημένη επιταγή είναι δανεισμός. Η μη πληρωμή της επιταγής, και η μεταβολή της ημερομηνίας πληρωμής, είναι δανεισμός. Η μη πληρωμή του ΙΚΑ είναι δάνειο. Η μη πληρωμή των φόρων είναι δάνειο. Η ρύθμιση αυτών με δόσεις είναι ρύθμιση δανείου. Και επειδή ο δανεισμός είναι συνεχής και πολύμορφος, ποτέ δεν επιμείναμε για το τι ακριβώς χρωστάμε. Ποτέ δεν ξεσηκωθήκαμε  για τα δικαιώματα των εφόρων να κοπανάνε πρόστιμα μέχρι και 500%, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να πληρωθούν. Ποτέ δεν αντιδράσαμε στις τράπεζες που κοπάναγαν έξοδα και επιτόκια όπως τους βόλευαν. Γιατί μας έδιναν άλλα δάνεια να ξοφλήσουμε τα προηγούμενα.
Θα επιστρέψουν οι ελεγκτές στο υπουργείο και θα πουν στον υπουργό ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα.
-         Ο δεύτερος τρόπος είναι η φυγή από την πραγματικότητα. Ο λογιστικός τρόπος. Δηλ. ορίζεται ένας συντελεστής κέρδους, βάσει του οποίου θα φορολογηθείς, ανεξαρτήτως πραγματικότητας. Είναι αυτό που κάνουν χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Είναι αυτό που στοχεύει το φορολογικό σύστημα.
-         -Και επαναλαμβάνω το ερώτημα: Μια επιχείρηση που απασχολεί 10 εργαζόμενους, δηλ. ταΐζει 10 οικογένειες, μπορεί να υπάρχει, αν δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώνει τους προκαθορισμένους φόρους?
Εδώ πρέπει να απαντήσει η μελλοντική κυβέρνηση του Σύριζα.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Θανάση,
Αν δεν σου κατεβαίνει κάποια καλή ιδέα να γράψεις, μην το κουράζεις. Επίσης μη ψυχαναγκάζεσαι. Ξέρεις, σε παίρνει τηλέφωνο κάποιος ή κάποια, σου λέει να γράψεις γι’αυτά τα άτιμα τα μέλη τα ατίθασα, και εσύ νοιώθεις την ανάγκη να ανταποκριθείς. Δε λέει.
Για να πάρουμε την πιο πρόσφατη πορεία της αριστεράς, έχουμε σχεδόν πάντα μια δυσπιστία της βάσης, σε κινήσεις της κορυφής που σχετίζονται με πρόσωπα. Εξηγείται ιστορικά από τις πάμπολλες περιπτώσεις προσώπων που πρόδωσαν την εμπιστοσύνη των απλών μελών.
Δεν έχει πάντα δίκιο αυτός που δυσπιστεί. Μπορεί πράγματι να φέρεται φοβικά. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο, υπάρχει η κομματική λειτουργία, η εφαρμογή των κανόνων της εσωκομματικής δημοκρατίας και της συλλογικότητας. Όταν αυτά λειτουργήσουν θα βγεί και η πιο σωστή απόφαση.
Γιατί αν θεσπιστεί ISO αριστεροσύνης, μπορεί να θεσπιστεί και ISO  political correct συντρόφων και συντροφισσών και έτσι θα ζήσουμε και μείς τον δικό μας ιδιότυπο μακαρθισμό.

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Το πλεόνασμα της οικονομίας και το έλλειμμα της ταξικής ανάλυσης.
Ο Σπ. Λαπατσιώρας, εξήγησε σε άρθρο του στην Αυγή, ότι το πλεόνασμα δεν είναι κακό πράγμα, αφού πρόκειται για τη συνθήκη που παράγουμε περισσότερα από όσα καταναλώνουμε, άρα υπάρχει περίσσευμα.
Ο σ. Λαπατσιώρας, δέχεται δηλ. τη βασική, τη θεμελιακή αρχή της καπιταλιστικής ιδεολογίας, ως ορθή.
Οι «σοφοί» του καπιταλισμού, δημιούργησαν τη σχέση των αναγκών με την οικονομία. Αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε ότι όλο το πλέγμα ιδεολογίας, ηθικής και πολιτικής πρακτικής της άρχουσας τάξης, εδράζεται στη σχέση της οικονομίας με τις ανθρώπινες ανάγκες.
Ο σ. Λαπατσιώρας σκέφτεται απλά: Αν πάρει η αριστερά την εξουσία, δεν έχει παρά να είναι δίκαιη με τη διανομή του πλεονάσματος. Και για να κάνει καλά τη δουλειά της η αριστερή εξουσία πρέπει να κατορθώσει να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να μηδενίσει την κατάχρηση του δημόσιου χρήματος. Μάλιστα.
-Τι είναι το «πλεόνασμα», στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής σ. καθηγητή? Είναι απλήρωτη εργασία. Να το διαγράψουμε αυτό από τη σκέψη μας?
- Η αριστερή εξουσία, αν δεν κλείσει τα μάτια στην εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, τι πλεόνασμα θα διαχειριστεί?
-Επίσης, η αριστερή εξουσία, που πρέπει να είναι κατά κύριο λόγο, φιλεργατική και φιλολαϊκή, πρέπει να εξασφαλίσει σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια, ενέργεια και ψωμί, υπάρχει δεν υπάρχει πλεόνασμα. Πως? Μα με την απαλλοτρίωση της περιουσίας και των μονάδων παραγωγής που έχουν οι ελάχιστοι στα χέρια τους. Πρέπει να τα πάρει από αυτούς, να τα δώσει στους εργάτες και τους αγρότες. Στην περίπτωση αυτή τα αγαθά, αδιαμεσολάβητα, θα διανεμηθούν στην κοινωνία, ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων. Το δε κράτος, θα πρέπει να οργανώσει αυτή τη διανομή.
-Αν το κράτος της αριστερής εξουσίας, θα συνεχίσει να συγκεντρώνει το χρήμα και να το διαθέτει μέσω του ισοσκελισμένου (πόσο μάλλον θετικού) προϋπολογισμού, δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά ένας ακόμα φοροεισπράκτορας, που θα βάλει τις ανάγκες της μισθωτής εργασίας, των αγροτών και των ελευθέρων επαγγελματιών, στο κρεβάτι του Προκρούστη.
-Εστω όμως, ότι δεν μιλάμε για αριστερή εξουσία, αλλά για μια κυβέρνηση του Σύριζα με συμμάχους από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή η κυβέρνηση, θα ανοίξει την ΕΡΤ, θα δώσει πίσω στα σχολεία και τα νοσοκομεία, καθηγητές, δασκάλους και γιατρούς, θα ελαφρύνει τους αδύνατους από τις απαιτήσεις των τραπεζών, και θα σχεδιάσει τη Νέα Οικονομία, εννοώ τους άξονες του προγράμματος όπως ανακοινώθηκαν στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Από τη στιγμή σ. καθηγητή, που εξαγγέλλουμε μέτρα, που τα θεωρούμε αναγκαία, χωρίς προαπαιτούμενο το μέρος του πλεονάσματος που απαιτείται να διατεθεί για την υλοποίηση τους, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το πλεόνασμα, ως βάση για την οικονομία που σχεδιάζουμε. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το ιδεολογικό δόγμα της Μέρκελ, για τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Επειδή όμως στην εισαγωγή σας αναφέρετε, ότι γράψατε αυτό το άρθρο για να βοηθήσετε να αρθούν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες από τοποθετήσεις των Δραγασάκη, Σταθάκη και Μηλιού, σχετικά με το ζήτημα του πλεονάσματος, θα έλεγα να τους αφήσουμε να υπερασπιστούν μόνοι τους τις απόψεις τους, και να συζητήσουμε τη δική σας άποψη.
-Πιστεύετε ότι το mini-market, που βρίσκεται κοντά στο σπίτι σας, μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία πλεονάσματος? Και πως αντιμετωπίζετε την ύπαρξή του, στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι δεν συμβάλλει?
-Πιστεύετε ότι ο ΦΠΑ είναι φόρος που δημιουργεί «φούσκα» από τις μεγαλύτερες μάλιστα, ή ότι είναι μη-φόρος, αφού εισπράττεται για να αποδοθεί, όπως πιστεύει ο σ. Μηλιός?
-Δέχεστε, ότι οι πιο κοστοβόρες επιχειρήσεις είναι αυτές που απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων? Δέχεστε, ότι είναι ελάχιστες οι επιχειρήσεις που μπορούν με άνεση να πληρώνουν φόρους, ασφαλιστικά ταμεία, ικανοποιητικές αμοιβές στο προσωπικό τους και να μένουν προς διάθεση κέρδη? Τι θα κάνουμε με αυτό?
Φυσικά εμείς ξέρουμε την «τάση του ποσοστού κέρδους να πέφτει», αλλά πως θα το ενσωματώσουμε αυτό στη θεωρία του πλεονάσματος?
-         Θα μου πείτε, η Γερμανία έχει πλεόνασμα. Έχει. Της περισσεύουν, όσα λείπουν από εμάς. Πως γίνεται αυτό?
-         Υπάρχουν τρείς τομείς σ. καθηγητή, με τους οποίους δεν μπορεί κανείς να παίξει: τα όπλα, τα ναρκωτικά και η πορνεία. Η Γερμανία πρωταγωνιστεί στην οργάνωση της πορνείας και του trafficking. Αυτοί οι τρείς «κλάδοι οικονομίας», τζιράρουν τουλάχιστον 2,5 φορές το ακαθάριστο προϊόν ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Το ποσό αυτό γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, αν περιλάβουμε τις οικονομικές δραστηριότητες, καθόλα νόμιμες, που αναπτύσσονται στην περίμετρο των τριών τομέων που ανέφερα.
-         Άρα, καλό είναι να μην μπερδευόμαστε εκεί που δεν μας σπέρνουν.  Ας γίνει πραγματικότητα η κυβέρνηση της αριστεράς και τότε με την αυτενέργεια του λαού, δίπλα σε όλο αυτό τον εσμό που λέγεται καπιταλιστική οικονομία, πιστεύω ότι θα αναπτυχθούν χιλιάδες μορφές μιας νέας οικονομίας. Θα συνυπάρχουμε, θα πολεμάμε, και θα αποδείχνουμε κάθε μέρα ότι ο καπιταλισμός πρέπει να τελειώνει.
Φλώρα Νικολιδάκη
Το πλεόνασμα της οικονομίας και το έλλειμμα της ταξικής ανάλυσης.
Ο Σπ. Λαπατσιώρας, εξήγησε σε άρθρο του στην Αυγή, ότι το πλεόνασμα δεν είναι κακό πράγμα, αφού πρόκειται για τη συνθήκη που παράγουμε περισσότερα από όσα καταναλώνουμε, άρα υπάρχει περίσσευμα.
Ο σ. Λαπατσιώρας, δέχεται δηλ. τη βασική, τη θεμελιακή αρχή της καπιταλιστικής ιδεολογίας, ως ορθή.
Οι «σοφοί» του καπιταλισμού, δημιούργησαν τη σχέση των αναγκών με την οικονομία. Αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε ότι όλο το πλέγμα ιδεολογίας, ηθικής και πολιτικής πρακτικής της άρχουσας τάξης, εδράζεται στη σχέση της οικονομίας με τις ανθρώπινες ανάγκες.
Ο σ. Λαπατσιώρας σκέφτεται απλά: Αν πάρει η αριστερά την εξουσία, δεν έχει παρά να είναι δίκαιη με τη διανομή του πλεονάσματος. Και για να κάνει καλά τη δουλειά της η αριστερή εξουσία πρέπει να κατορθώσει να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να μηδενίσει την κατάχρηση του δημόσιου χρήματος. Μάλιστα.
-Τι είναι το «πλεόνασμα», στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής σ. καθηγητή? Είναι απλήρωτη εργασία. Να το διαγράψουμε αυτό από τη σκέψη μας?
- Η αριστερή εξουσία, αν δεν κλείσει τα μάτια στην εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας, τι πλεόνασμα θα διαχειριστεί?
-Επίσης, η αριστερή εξουσία, που πρέπει να είναι κατά κύριο λόγο, φιλεργατική και φιλολαϊκή, πρέπει να εξασφαλίσει σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια, ενέργεια και ψωμί, υπάρχει δεν υπάρχει πλεόνασμα. Πως? Μα με την απαλλοτρίωση της περιουσίας και των μονάδων παραγωγής που έχουν οι ελάχιστοι στα χέρια τους. Πρέπει να τα πάρει από αυτούς, να τα δώσει στους εργάτες και τους αγρότες. Στην περίπτωση αυτή τα αγαθά, αδιαμεσολάβητα, θα διανεμηθούν στην κοινωνία, ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων. Το δε κράτος, θα πρέπει να οργανώσει αυτή τη διανομή.
-Αν το κράτος της αριστερής εξουσίας, θα συνεχίσει να συγκεντρώνει το χρήμα και να το διαθέτει μέσω του ισοσκελισμένου (πόσο μάλλον θετικού) προϋπολογισμού, δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά ένας ακόμα φοροεισπράκτορας, που θα βάλει τις ανάγκες της μισθωτής εργασίας, των αγροτών και των ελευθέρων επαγγελματιών, στο κρεβάτι του Προκρούστη.
-Εστω όμως, ότι δεν μιλάμε για αριστερή εξουσία, αλλά για μια κυβέρνηση του Σύριζα με συμμάχους από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή η κυβέρνηση, θα ανοίξει την ΕΡΤ, θα δώσει πίσω στα σχολεία και τα νοσοκομεία, καθηγητές, δασκάλους και γιατρούς, θα ελαφρύνει τους αδύνατους από τις απαιτήσεις των τραπεζών, και θα σχεδιάσει τη Νέα Οικονομία, εννοώ τους άξονες του προγράμματος όπως ανακοινώθηκαν στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.
Από τη στιγμή σ. καθηγητή, που εξαγγέλλουμε μέτρα, που τα θεωρούμε αναγκαία, χωρίς προαπαιτούμενο το μέρος του πλεονάσματος που απαιτείται να διατεθεί για την υλοποίηση τους, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το πλεόνασμα, ως βάση για την οικονομία που σχεδιάζουμε. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το ιδεολογικό δόγμα της Μέρκελ, για τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Επειδή όμως στην εισαγωγή σας αναφέρετε, ότι γράψατε αυτό το άρθρο για να βοηθήσετε να αρθούν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες από τοποθετήσεις των Δραγασάκη, Σταθάκη και Μηλιού, σχετικά με το ζήτημα του πλεονάσματος, θα έλεγα να τους αφήσουμε να υπερασπιστούν μόνοι τους τις απόψεις τους, και να συζητήσουμε τη δική σας άποψη.
-Πιστεύετε ότι το mini-market, που βρίσκεται κοντά στο σπίτι σας, μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία πλεονάσματος? Και πως αντιμετωπίζετε την ύπαρξή του, στην περίπτωση που αποδειχθεί ότι δεν συμβάλλει?
-Πιστεύετε ότι ο ΦΠΑ είναι φόρος που δημιουργεί «φούσκα» από τις μεγαλύτερες μάλιστα, ή ότι είναι μη-φόρος, αφού εισπράττεται για να αποδοθεί, όπως πιστεύει ο σ. Μηλιός?
-Δέχεστε, ότι οι πιο κοστοβόρες επιχειρήσεις είναι αυτές που απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων? Δέχεστε, ότι είναι ελάχιστες οι επιχειρήσεις που μπορούν με άνεση να πληρώνουν φόρους, ασφαλιστικά ταμεία, ικανοποιητικές αμοιβές στο προσωπικό τους και να μένουν προς διάθεση κέρδη? Τι θα κάνουμε με αυτό?
Φυσικά εμείς ξέρουμε την «τάση του ποσοστού κέρδους να πέφτει», αλλά πως θα το ενσωματώσουμε αυτό στη θεωρία του πλεονάσματος?
-         Θα μου πείτε, η Γερμανία έχει πλεόνασμα. Έχει. Της περισσεύουν, όσα λείπουν από εμάς. Πως γίνεται αυτό?
-         Υπάρχουν τρείς τομείς σ. καθηγητή, με τους οποίους δεν μπορεί κανείς να παίξει: τα όπλα, τα ναρκωτικά και η πορνεία. Η Γερμανία πρωταγωνιστεί στην οργάνωση της πορνείας και του trafficking. Αυτοί οι τρείς «κλάδοι οικονομίας», τζιράρουν τουλάχιστον 2,5 φορές το ακαθάριστο προϊόν ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Το ποσό αυτό γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, αν περιλάβουμε τις οικονομικές δραστηριότητες, καθόλα νόμιμες, που αναπτύσσονται στην περίμετρο των τριών τομέων που ανέφερα.
-         Άρα, καλό είναι να μην μπερδευόμαστε εκεί που δεν μας σπέρνουν.  Ας γίνει πραγματικότητα η κυβέρνηση της αριστεράς και τότε με την αυτενέργεια του λαού, δίπλα σε όλο αυτό τον εσμό που λέγεται καπιταλιστική οικονομία, πιστεύω ότι θα αναπτυχθούν χιλιάδες μορφές μιας νέας οικονομίας. Θα συνυπάρχουμε, θα πολεμάμε, και θα αποδείχνουμε κάθε μέρα ότι ο καπιταλισμός πρέπει να τελειώνει.
Φλώρα Νικολιδάκη