διαφημιση1

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

"Παλλαϊκό Μέτωπο": συνταγή για μερακλήδες.

Αν το πετύχετε, αξίζει πολλά. Στο τέλος θα πείτε, χαλάλι ο κόπος.

Λοιπόν, θα χρειαστείτε:

- καθαρή πρόθεση
-απόφαση
-γνώση του αντικειμένου
-διάθεση για προσφορά
-προσωπική θυσία

Εκτέλεση:

- Επικοινωνούμε με όλες τις μορφές οργάνωσης του εργαζόμενου λαού, των ανέργων, της νεολαίας, των γυναικών, των συνταξιούχων,των ελευθέρων επαγγελματιών.
-Στην επικοινωνία μας αυτή, δε μας ενδιαφέρει η πολιτική τοποθέτηση όλων αυτών, αλλά η επαφή τους με το πρόβλημα, πχ. καταναλώνουν ηλεκτρική ενέργεια που δεν μπορούν να πληρώσουν, ή πληρώνουν με μεγάλη δυσκολία.
-Προτείνουμε σε όλους αυτούς να αναλάβουμε την πρωτοβουλία να δημιουργήσουμε μια προσωρινή επιτροπή, με σκοπό τη διοργάνωση μιας πανελλαδικής συνάντησης, που θα διατυπώσει θέσεις για το πρόβλημα της ηλεκτρικής ενέργειας.
-Η δημιουργία της επιτροπής μπορεί να πάρει χρόνο, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά, (για να κάνουμε τσουρέκια, φουσκώνουμε τη ζύμη, 3 φορές). Εξ'άλλου, όσο θα γίνονται οι διεργασίες για την επιτροπή, τρέχουμε από γειτονιά σε γειτονιά και μιλάμε με ανθρώπους.
-Κάποια στιγμή η επιτροπή αυτή είναι σε θέση να δώσει μια συνέντευξη τύπου, για να ανακοινώσει τη διοργάνωση της πανελλαδικής συνάντησης. Εκεί ανακοινώνεται και η πρόθεση της επιτροπής, να κληθούν να παρευρεθούν τα πολιτικά κόμματα και τα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα, όπως και τα όργανα της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης.
- Η υπόθεση έχει ξεκινήσει. Το θέμα είναι στα χέρια της βάσης. Στην πανελλαδική συνάντηση, τα κόμματα θα έρθουν οπωσδήποτε. Θα τοποθετηθούν και θα κριθούν. 
Οι αποφάσεις της πανελλαδικής συνάντησης, θα είναι ένα πρόγραμμα δράσης, πραγματικό.

Παλιά συνταγή, δοκιμασμένη, λίγο γυναικεία, γιατί θέλει υπομονή και καθόλου ανταγωνισμό.

Καλή όρεξη.


Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Φλώρα Νικολιδάκη: Το ερώτημα είναι το εξής: Η παράταξή σας, ήταν στη...

Φλώρα Νικολιδάκη: Το ερώτημα είναι το εξής: Η παράταξή σας, ήταν στη...: Το ερώτημα είναι το εξής: Η παράταξή σας, ήταν στην κυβέρνηση πάνω από 20 χρόνια. Πολλοί και πολλές είχατε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις....
Το ερώτημα είναι το εξής: Η παράταξή σας, ήταν στην κυβέρνηση πάνω από 20 χρόνια. Πολλοί και πολλές είχατε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις. Τι έφταιξε και καταντήσατε να ψηφίζετε την πιο υποδουλωτική σύμβαση εναντίον της χώρας σας? Και τώρα τι να κάνουμε στον Σύριζα? Να σας περάσουμε ένα λουλάκι?
Φλώρα Νικολιδάκη
Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014



Η λέξη "αυτοδυναμία" δεν έχει πληθυντικό αριθμό! 

της Φλώρας Νικολιδάκη

Διαβάζω στο μεγάλο λεξικό της ελληνικής γλώσσας:

Αυτοδυναμία: (χωρίς πληθυντικό), 1. η στήριξη κάποιου στις προσωπικές του δυνάμεις. 2. (πολιτ) η απόκτηση απόλυτης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας από ένα κόμμα, ώστε να σχηματίσει μόνο του κυβέρνηση, χωρίς συνεργασία με άλλο κόμμα.

- Θέλω να θέσω τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Η αυτοδυναμία, ως λογική, μπορεί να είναι αριστερή? Μπορεί να είναι έξω από την κρατούσα λογική του πολιτικού συστήματος, που είναι η λογική της επιβολής?
2. Μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, έχει δύναμη? Πως θα αντιμετωπίσει το υπόλοιπο της Βουλής απέναντί της? Απέναντι, εκ των πραγμάτων, αφού από μόνο του το σύνθημα εκλογής: "Αυτοδυναμία", από μόνο του έχει περιχαρακώσει κάθε έννοια πολιτικής συνεργασίας? Όμως και στο κοινωνικό επίπεδο, το σύνθημα "Αυτοδυναμία", βάζει στην άκρη όλους τους "βαρβάρους", που κοιτάνε την έλευση του Αλαζόνα.
Μπορεί να είναι αριστερό, όλο αυτό?
3. Θα πεις, αφού φέρνουν τον εκλογικό νόμο συνέχεια στα μέτρα τους, πως θα κάνω κυβέρνηση? 
Σου απαντώ: Είσαι πρώτο κόμμα, και απόλυτη πλειοψηφία στο 40% του πληθυσμού, αλλά και της οικονομικής δραστηριότητας αυτής της χώρας. Επισήμως πλέον. Δε φτάνουν αυτά για να επιβάλεις εξελίξεις? Κι αν δεν φτάνουν αυτά, γιατί θα φτάνει η αυτοδυναμία στο κυβερνητικό επίπεδο?  
Γιατί ξέρεις πολύ καλά, ότι έχοντας την αυτοδυναμία στην κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, για πολύ καιρό, στην Αστυνομία, στο Στρατό και την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Όπως επίσης δεν θα αλλάξει τίποτα στα γραφεία των Πρεσβειών που φιλοξενούνται στη χώρα. Αρα, η Αυτοδυναμία, έχει σχέση με τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων και την απλοϊκή σκέψη ότι αφού οι αποφάσεις θα είναι καλές για το λαό, θα έχεις και το λαό μαζί σου. Αμ δε!
-Σύντομα θα ανακαλύψουμε όλοι μαζί, ότι η "σωστή" απόφαση, απλώς δεν υπάρχει. Υπάρχει η "μεροληπτική" απόφαση, η απόφαση "ταξικής επιλογής", η οποία για κάποιους είναι δίκαιη, αλλά για άλλους άδικη. Και για να λυθεί αυτό δε σε σώνει καμιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Εδώ χρειάζεσαι την τόσο δύσκολη και ενοχλητική. κοινωνική συμμαχία.
3. Για να δούμε όμως, μήπως υπάρχει κι άλλος τρόπος να γίνει η δουλειά, εκτός της αυτοδυναμίας?
-Έχεις ήδη μια αυτοδυναμία. Έχεις την περιφέρεια Αττικής. Μια από τις 5 μεγαλύτερες περιφέρειες της Ευρώπης. Γιατί δε συγκεντρώνεις την προσοχή σου εδώ? Γιατί δεν κάνεις το πείραμα εδώ? Η η αυτοδυναμία στην περιφέρεια, θα είναι μια προσωπική υπόθεση της επικεφαλής? Έχω άδικο? Το μέηλ της παράταξης που πλειοψήφησε "στη μία από τις 5 μεγαλύτερες περιφέρειες της Ευρώπης", είναι ακόμη σε ένα προσωπικό όνομα. Τα δελτία τύπου των πρώτων κινήσεων της παράταξης που πλειοψήφησε, είναι του τύπου: "Η επικεφαλής πήγε, η επικεφαλής είπε, η επικεφαλής θα κάνει", και στα μετόπισθεν γίνεται συγκρότηση επιτροπών, (όπου πολύ σοβαρά άτομα έρχονται να προσφέρουν υπηρεσίες), με τη λογική: "δεν ήρθαμε εδώ οι αριστεροί να κάνουμε συζήτηση" και "άντε γρήγορα, έχουμε να κάνουμε κι άλλες δουλειές". Η αλήθεια είναι ότι η λογική αυτή εκφράσθηκε από άτομο άγνωστο σε μένα, και που  προέδρευσε της συζήτησης "εξ οφιτσίου". 
-Τι θα μπορούσε να είχε γίνει? Πχ. αν θεωρείς το ζήτημα της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης σοβαρό, δεν κάνεις τη σύσκεψη στα γραφεία του Σύριζα και οργανώνεις μια ανοιχτή διαβούλευση όπου έχεις δώσει, με τον τρόπο προετοιμασίας, όλα τα εχέγγυα, για τη συμμετοχή ανθρώπων από όλο το κοινωνικό φάσμα. Γιατί την Παραγωγική Ανασυγκρότηση δεν θα την κάνουν 5 ιχθυολόγοι, 4 γεωπόνοι  και 3 διοικητικοί υπάλ/λοι. Θα την κάνουν οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Μέσα σ'αυτές λοιπόν τις παραγωγικές δυνάμεις, υπάρχει όλο το πολιτικό μωσαϊκό. Αλλά αυτό δεν πρέπει να σε νοιάζει. Γιατί εκεί θα βγει η "πιο σωστή" απόφαση. Εκεί θα δημιουργηθεί η υπεράσπιση της "πιο σωστής" απόφασης, από τις κοινωνικές δυνάμεις που θα ενδιαφέρονται ζωτικά και που θα κρίνουν και τις πολιτικές τους ηγεσίες στην πράξη και όχι στα λόγια.
-Μήπως λοιπόν, αντί να πετάξουμε ένα σύνθημα, αυτό της Αυτοδυναμίας, που θα μετατοπίσει την πολιτική συζήτηση, οριστικά στα τηλεοπτικά πάνελ και στο μέτρημα μέχρι τον αριθμό 180, από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάτι σαν τιμωρία ένα πράγμα, να πετάξουμε τη μπάλα στην εξέδρα του αντίπαλου, μέρες που είναι?


Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Που είσαι ΑΔΕΔΥ? Που είσαι ΓΣΕΕ?

Σπανίως ακούμε καθαρές κουβέντες σ ’αυτή τη χώρα. Ευχάριστη έκπληξη ο Άρειος Πάγος. Είπε την αλήθεια.
-«Δεν μπορεί το ατομικό συμφέρον να μπει πάνω από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης».
Τέρμα. Πρέπει να σοβαρευτούμε. Στο κάτω-κάτω η Ιφιγένεια, σ’ αυτή τη χώρα εφευρέθηκε.
-Διαβάζεις την είδηση και μένεις άναυδη. Σε καταλαβαίνω. 8 μήνες είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Μεγάλη κούραση. Μεγάλη κατάθεση ψυχής. Αλλά, είναι βλέπεις ατομικό το συμφέρον. Μη σου πω και ιδιοτελές. Διότι όταν η Πατρίς κινδυνεύει, πρέπει να πεθάνεις. Είναι ποταπό να βάζεις τη ζωή σου πάνω από την Πατρίδα.
-Δεν θα μπορέσεις να πάρεις να σύνταξη? Εν τάξει μην το κάνουμε δράμα. Μήπως οι άλλοι θα πάρουν?
-Που είναι το συνδικαλιστικό κίνημα? Αυτή είναι ερώτηση. Που είναι η ΑΔΕΔΥ? Που είναι η ΓΣΕΕ? «Βουνό το δίκιο σου», που λέει και μια φίλη.

-Ακούστε κορίτσια, μην ψάχνετε. ‘Έχετε πετύχει το ακατόρθωτο.  Αγωνίζεσθε ενωμένες. Γύρω σας υπάρχουν πολλοί και πολλές. Σας προσέχουμε, σας ακούμε, σας σκεφτόμαστε. Τώρα ξέρουμε ότι ήρθε στα σοβαρά η δική μας ώρα. Του αγώνα, της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης. Τώρα ξέρουμε ότι τα πράγματα αναγκαστικά μας θέλουν παρούσες και παρόντες. Εσείς απλώς συνεχίστε. Πολύ σύντομα θα ξέρετε τι έχετε κάνει όλο αυτό τον καιρό. Θα δείτε το αποτέλεσμα, όχι σε μια απόφαση δικαστηρίου, αλλά στους δρόμους του αγώνα. Να είστε βέβαιες.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Λοιπόν, Φλώρα σε αυτό το λινκ θα βρεις τι ψήφισε ο καθε ευρωβουλευτής για το Πολυετές Δημοσιονομικο Πλαίσιο 2014-2020:
http://www.votewatch.eu/en/multiannual-financial-framework-2014-2020-draft-legislative-resolution-vote-consent-consent.html
(εκεί που γράφει all groups πατάς GUE/NGL και σου βγάζει ότι όλη η Ευρωομάδα και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν ΚΑΤΑ)
Και σε αυτό το λίνκ όλα τα κείμενα σχετικά με το ΠΔΠ και την εφαρμογή του στην Ελλάδα:
http://www.espa.gr/el/Pages/staticNewProgrammingPeriod.aspx
Η ποιότητα της πολιτικής διαπάλης στο εσωτερικό της αριστεράς.

Στον Ριζοσπάστη με ημερομηνία Σάββατο 7 και Κυριακή 8 Ιουνίου, υπάρχει ένα δισέλιδο άρθρο του Ελισαίου Βαγενά  (σελ. 12 και 13) με τίτλο:
«Συμβολή στην ανασυγκρότηση του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος»
Υπότιτλος: «Για την απόφαση του ΚΚΕ να μην συμμετέχει σε καμιά ευρωομάδα»
                                  ----------------------------------------
Από την αρχή θέλω να ξεκαθαρίσω ότι σέβομαι απολύτως την απόφαση του ΚΚΕ για την αποχώρησή του από την ομάδα της «Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς (GUE/NGL – 1994).
Μια βασική διαπίστωση που κάνει το άρθρο είναι ότι με τη δημιουργία και τη δράση του ΚΕΑ (2004), ζημιώθηκε ο χαρακτήρας συνομοσπονδίας της CUE/NGL. Έτσι το ΚΚΕ, θεώρησε ότι δεν υπήρχε το αρχικό πλαίσιο  για τη δράση του στη συνομοσπονδία.
Το άρθρο, αναφέρεται σε ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα, αναφέρεται στο πολύ ενδιαφέρον  ζήτημα της συσπείρωσης κομμουνιστικών κομμάτων όπως και στη δράση της ευρωομάδας του ΚΚΕ. Όλα καλά.
Στη σελ. 12, περιγράφονται 5 θέσεις που στοιχειοθετούν την απόφαση αποχώρησης. Θέλω να θέσω στην κρίση σας τη θέση 4:
« Σήμερα, που υπάρχει ο οργανωμένος πόλος του οπορτουνισμού στην Ευρώπη, το λεγόμενο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς  (ΚΕΑ), αντικειμενικά η GUE/NGL, διολισθαίνει από τον συνομόσπονδο χαρακτήρα της σε ένα είδος κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΕΑ – και λοιπών – δυνάμεων. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός προώθησης κοινών θέσεων , για σοβαρά ζητήματα που αφορούν την πολιτική της ΕΕ και τις διεθνείς εξελίξεις, παρά τις διαφωνίες που έχει εκφράσει η Ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ, οι θέσεις της οποίας σε αρκετές περιπτώσεις  αποσιωπούνται. Επιπλέον  μεθοδεύεται η συνεργασία της GUE/NGL  με τις πολιτικές ομάδες των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, για τη διαμόρφωση δήθεν «αριστερού μπλόκ», κάτι τι οποίο αναδεικνύεται και από τις τοποθετήσεις του υποψήφιου προέδρου του ΚΕΑ για την Κομισιόν, Αλ. Τσίπρα. Επίσης , στο Ευρωκοινοβούλιο υπογράφτηκαν, για πολύ σοβαρά θέματα, κοινά ψηφίσματα της GUE/NGL, με τη συμμετοχή ακόμη και του Ευρωπαικού Λαικού Κόμματος και των Φιλελευθέρων  (πχ Κοινό Ψήφισμα για το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014-2020. Εννοείται πως τα κόμματα του ΚΕΑ εμφανίζονται με ενιαία γραμμή, ομαδοποιημένα, μιλούν στις επιτροπές και τις Ολομέλειες  στη βάση κοινής πλατφόρμας, προβάλλοντας τις πολιτικές θέσεις του ΚΕΑ σαν θέσεις της GUE/NGL».
Τι καταλάβατε?
Εγώ κατάλαβα, ότι ένα σοβαρό ζήτημα όπως το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014-2020, το αποδέχθηκε και η GUE/NGL  και το ΚΕΑ και μάλιστα με συνεργασία του Λαϊκού κόμματος και των Φιλελευθέρων.
Παίρνω αμέσως τηλέφωνο στο γραφείο του σ. Νίκου Χουντή και ζητάω τα στοιχεία για το συγκεκριμένο ζήτημα. Σε 2’ ακριβώς είχα στο μέηλ μου, τα στοιχεία που δείχνουν, ότι ο Σύριζα, και το ΚΚΕ και το ΚΕΑ, ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΝ το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο. Και πως αλλιώς μπορούσε να γίνει?
Οι σύνδεσμοι που πήρα από το γραφείο του μέχρι τώρα ευρωβουλευτή του Σύριζα (ελπίζω και η νέα ομάδα να εργάζεται με αυτόν τον τρόπο), είναι στη διάθεσή σας, παρακάτω. Αλλά αναρωτιέμαι , αυτά διδαχθήκαμε? Τι μπορεί να κερδίσει το ΚΚΕ και η υπόθεση για την οποία παλεύει, από όλο αυτό?

Δεν υποστηρίζω ότι εμείς στο Σύριζα τα κάνουμε όλα καλά. Κάθε άλλο. Εξάλλου εμείς τα φωνάζουμε και δυνατά. Και τα λάθη και τις παραλείψεις και τις τρικλοποδιές. Αλλά το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης, είναι το ζητούμενο.

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Μουντιάλ : η διεθνής της φαλλοκρατίας

-Η μεγάλη μέρα πλησιάζει. Ένα ολόκληρο μήνα κολλημένοι στις τηλεοράσεις. 
-Εκατομμύρια θα εισρεύσουν στη Βραζιλία.  
-Η τεστοστερόνη στα ύψη.
-Το "συλλογικό" άθλημα θα υψώσει το "μου" και το "εγώ" στον ουρανό. 

-Ότι αδύναμο και απροστάτευτο υπάρχει στη Βραζιλία θυσιάζεται:
-οι εργάτες, τα παιδιά, οι γυναίκες, οι φτωχοί.

-Άφθονο ρέει το αίμα στις φαβέλες,τα γκέτο των φτωχών.

-Όλα τα κτηνώδη ένστικτα της ανδροκρατίας θα εκτονωθούν σε κορμιά παιδιών. 
-Εργάτριες και εργάτες του σεξ. Παιδιά.
-Έτσι είναι. Ο φίλαθλος θα ξυπνήσει, θα πάρει τον καφέ του, θα πάρει την ψυχή ενός παιδιού και θα πάει να παρακολουθήσει το σπορ Του. 
-Τι Λούλα και Κούλα και τρίχες κατσαρές. Το κέρδος είναι κέρδος. Κι όποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τους εύχομαι ολόψυχα να πάθουν ακριβώς τα ίδια. 




Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Θέλετε να μιλήσουμε ειλικρινά?

Ο Χρήστος Λάσκος παρεμβαίνει στο μετεκλογικό σκηνικό τονίζοντας ότι δεν συμφωνεί με τη δημιουργία της «μεγάλης πατριωτικής παράταξης».
Αναλύει σε εντελώς πρόσφατο άρθρο στο Rednotebook, την ιδέα μιας πιο «ταξικοποιημένης κοινωνικής συμμαχίας», που θα γίνει η βάση για την κυβέρνηση της αριστεράς.
Και καταλήγει:
«Έτσι και μόνο έτσι μπορεί η ριζοσπαστική Αριστερά να νικήσει. Και είναι τόσο προφανές που απορώ γιατί χρειάζεται διαρκώς να επανερχόμαστε. Πολύ περισσότερο, που το υπογραμμίζουν δεόντως και οι συνεδριακές μας αποφάσεις».
Ο Κώστας Χρυσόγονος, στην Αυγή της Κυριακής (8/06/2014), εκτιμά ότι το ενιαίο κόμμα του Σύριζα «που αριθμεί περίπου 40.000 μέλη», υπολείπεται πολύ του αριθμού των ψηφοφόρων του Σύριζα. Τονίζει δε ο Κ. Χρυσόγονος την ανάγκη «να ανοίξουν οι πόρτες του κόμματος», πραγματικά αυτή τη φορά, (προφανώς δεν του αρκεί το προηγούμενο άνοιγμα), έτσι ώστε να δημιουργηθεί η «ευρεία κοινωνική συμμαχία» που θα στηρίξει «όχι μόνο εκλογικά, αλλά και πολιτικά την κυβέρνηση της Αριστεράς». Ο Κώστας Χρυσόγονος, βλέπει ως στήριξη της κυβέρνηση της αριστεράς, ένα κοινωνικό αχταρμά και το επιζήμιο είναι ότι αυτό το θέλει και μέσα στο κόμμα.
Τόσο ο Χρ. Λάσκος, όσο και ο Κ. Χρυσόγονος, κινούνται στο Σύριζα στο χώρο της λεγόμενης πλειοψηφίας. Μιας πλειοψηφίας χωρίς ιδεολογικό ιστό, χωρίς καν μια ταύτιση πολιτικής ανάλυσης του εκλογικού αποτελέσματος και των καθηκόντων που απορρέουν από αυτό.
Η Αριστερή Πλατφόρμα, χωρίς επίσης κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά με μια πολιτική συναντίληψη, που της επιτρέπει μια πιο συγκροτημένη εμφάνιση ως τάσης του ενιαίου Σύριζα, μιλά για μια νέα ριζοσπαστικοποίηση του Σύριζα. «Ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης», όπως το ονομάζει, θέση που βρίσκεται πολύ κοντά στη θέση του Χ. Λάσκου, ο οποίος εκπροσωπεί μια σημαντική τάση στα πλαίσια της πλειοψηφίας, για μια «πιο ταξικοποιημένη κοινωνική συμμαχία».
Επομένως, αφού αυτό που γίνεται εντός Σύριζα, εκφράζει και μια κοινωνική δυνατότητα, ένα θετικό στοιχείο που κατέγραψε το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι μια πιο αριστερή συσπείρωση τόσο εντός, όσο και εκτός Σύριζα. Πράγμα κόντρα αντίθετο στη θέση της υπόλοιπης πλειοψηφίας «για μια μεγάλη δημοκρατική και πατριωτική παράταξη».
Η κίνηση αυτή που εμφανίζεται αχνά-αχνά εντός Σύριζα, εδώ και καιρό, θα είναι σπουδαίο να πάρει πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και κυρίως χωρίς να χαθεί άλλος χρόνος. Υπάρχουν σοβαρά σημεία συμφωνίας. Τα σημεία διαφωνίας που κυρίως εντοπίζονται στο «τι είναι το κόμμα και γιατί πολεμούν οι σοσιαλδημοκράτες»,  θα διευκολυνθούν και αυτά.
Ο αντίπαλος δεν αστειεύεται. Το ζούμε κάθε μέρα. Αφού τους δικούς τους ανθρώπους τους χρησιμοποιούν ως αναλώσιμα, σκεφτείτε τι θα κάνουν με τους δικούς μας. Θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο.
Κι αν, ένα γήπεδο, αυτό της ΑΕΚ, γίνεται μέσο εκβιασμού προς τη νέα δημοτική αρχή της Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, σκεφθείτε πόσους εκβιασμούς δέχεται ο Σύριζα και ο ίδιος ο Πρόεδρος του, αλλά και πολλά στελέχη που παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην πολιτική του.
Η λύση είναι μία: όλο αριστερά, τέρμα το τιμόνι, ανοιχτά όμως η στροφή. Οποιαδήποτε υποχώρηση αυτή τη στιγμή θα είναι μοιραία. Ο λαός μίλησε και ανέδειξε τον Σύριζα ως μια «σταθεροποιημένη αριστερή δύναμη».( Χ. Βερναρδάκης, rednotebook).
Το αριστερό μέτωπο, εντός Σύριζα, μπορεί να αναδειχθεί πλειοψηφική δύναμη. Πρόκειται για δυνατότητα που θα πολεμηθεί λυσσαλέα, εντός και εκτός των τειχών. Πρέπει όμως να γνωρίζουν «οι εντιμότατοι φίλοι μας», ότι δεν καταθέσαμε, μιλώντας για τη γενιά μου, 40 χρόνια ζωής, για να ζήσουμε την ξαναζεσταμένη σούπα της «κεντροαριστεράς», που αποτελεί πλέον ένα φάντασμα μιας και η κοινωνική βάση του κέντρου, έχει μετακινηθεί αριστερά. Και όταν τα μικροαστικά στρώματα κινούνται αριστερά, δεν φτιάχνουμε «μεγάλες δημοκρατικές και πατριωτικές παρατάξεις», αλλά κοινωνικές συμμαχίες που η ταξική τους αναφορά, ανοίγει το δρόμο για ένα δεύτερο βήμα ριζοσπαστικοποίησης των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των γυναικών, των νέων και των φτωχοποιημένων  ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών και μικροεπιχειρηματιών.

Φλώρα Νικολιδάκη
Θέλετε να μιλήσουμε ειλικρινά?

Ο Χρήστος Λάσκος παρεμβαίνει στο μετεκλογικό σκηνικό τονίζοντας ότι δεν συμφωνεί με τη δημιουργία της «μεγάλης πατριωτικής παράταξης».
Αναλύει σε εντελώς πρόσφατο άρθρο στο Rednotebook, την ιδέα μιας πιο «ταξικοποιημένης κοινωνικής συμμαχίας», που θα γίνει η βάση για την κυβέρνηση της αριστεράς.
Και καταλήγει:
«Έτσι και μόνο έτσι μπορεί η ριζοσπαστική Αριστερά να νικήσει. Και είναι τόσο προφανές που απορώ γιατί χρειάζεται διαρκώς να επανερχόμαστε. Πολύ περισσότερο, που το υπογραμμίζουν δεόντως και οι συνεδριακές μας αποφάσεις».
Ο Κώστας Χρυσόγονος, στην Αυγή της Κυριακής (8/06/2014), εκτιμά ότι το ενιαίο κόμμα του Σύριζα «που αριθμεί περίπου 40.000 μέλη», υπολείπεται πολύ του αριθμού των ψηφοφόρων του Σύριζα. Τονίζει δε ο Κ. Χρυσόγονος την ανάγκη «να ανοίξουν οι πόρτες του κόμματος», πραγματικά αυτή τη φορά, (προφανώς δεν του αρκεί το προηγούμενο άνοιγμα), έτσι ώστε να δημιουργηθεί η «ευρεία κοινωνική συμμαχία» που θα στηρίξει «όχι μόνο εκλογικά, αλλά και πολιτικά την κυβέρνηση της Αριστεράς». Ο Κώστας Χρυσόγονος, βλέπει ως στήριξη της κυβέρνηση της αριστεράς, ένα κοινωνικό αχταρμά και το επιζήμιο είναι ότι αυτό το θέλει και μέσα στο κόμμα.
Τόσο ο Χρ. Λάσκος, όσο και ο Κ. Χρυσόγονος, κινούνται στο Σύριζα στο χώρο της λεγόμενης πλειοψηφίας. Μιας πλειοψηφίας χωρίς ιδεολογικό ιστό, χωρίς καν μια ταύτιση πολιτικής ανάλυσης του εκλογικού αποτελέσματος και των καθηκόντων που απορρέουν από αυτό.
Η Αριστερή Πλατφόρμα, χωρίς επίσης κοινά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά με μια πολιτική συναντίληψη, που της επιτρέπει μια πιο συγκροτημένη εμφάνιση ως τάσης του ενιαίου Σύριζα, μιλά για μια νέα ριζοσπαστικοποίηση του Σύριζα. «Ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης», όπως το ονομάζει, θέση που βρίσκεται πολύ κοντά στη θέση του Χ. Λάσκου, ο οποίος εκπροσωπεί μια σημαντική τάση στα πλαίσια της πλειοψηφίας, για μια «πιο ταξικοποιημένη κοινωνική συμμαχία».
Επομένως, αφού αυτό που γίνεται εντός Σύριζα, εκφράζει και μια κοινωνική δυνατότητα, ένα θετικό στοιχείο που κατέγραψε το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι μια πιο αριστερή συσπείρωση τόσο εντός, όσο και εκτός Σύριζα. Πράγμα κόντρα αντίθετο στη θέση της υπόλοιπης πλειοψηφίας «για μια μεγάλη δημοκρατική και πατριωτική παράταξη».
Η κίνηση αυτή που εμφανίζεται αχνά-αχνά εντός Σύριζα, εδώ και καιρό, θα είναι σπουδαίο να πάρει πιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και κυρίως χωρίς να χαθεί άλλος χρόνος. Υπάρχουν σοβαρά σημεία συμφωνίας. Τα σημεία διαφωνίας που κυρίως εντοπίζονται στο «τι είναι το κόμμα και γιατί πολεμούν οι σοσιαλδημοκράτες»,  θα διευκολυνθούν και αυτά.
Ο αντίπαλος δεν αστειεύεται. Το ζούμε κάθε μέρα. Αφού τους δικούς τους ανθρώπους τους χρησιμοποιούν ως αναλώσιμα, σκεφτείτε τι θα κάνουν με τους δικούς μας. Θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο.
Κι αν, ένα γήπεδο, αυτό της ΑΕΚ, γίνεται μέσο εκβιασμού προς τη νέα δημοτική αρχή της Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, σκεφθείτε πόσους εκβιασμούς δέχεται ο Σύριζα και ο ίδιος ο Πρόεδρος του, αλλά και πολλά στελέχη που παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην πολιτική του.
Η λύση είναι μία: όλο αριστερά, τέρμα το τιμόνι, ανοιχτά όμως η στροφή. Οποιαδήποτε υποχώρηση αυτή τη στιγμή θα είναι μοιραία. Ο λαός μίλησε και ανέδειξε τον Σύριζα ως μια «σταθεροποιημένη αριστερή δύναμη».( Χ. Βερναρδάκης, rednotebook).
Το αριστερό μέτωπο, εντός Σύριζα, μπορεί να αναδειχθεί πλειοψηφική δύναμη. Πρόκειται για δυνατότητα που θα πολεμηθεί λυσσαλέα, εντός και εκτός των τειχών. Πρέπει όμως να γνωρίζουν «οι εντιμότατοι φίλοι μας», ότι δεν καταθέσαμε, μιλώντας για τη γενιά μου, 40 χρόνια ζωής, για να ζήσουμε την ξαναζεσταμένη σούπα της «κεντροαριστεράς», που αποτελεί πλέον ένα φάντασμα μιας και η κοινωνική βάση του κέντρου, έχει μετακινηθεί αριστερά. Και όταν τα μικροαστικά στρώματα κινούνται αριστερά, δεν φτιάχνουμε «μεγάλες δημοκρατικές και πατριωτικές παρατάξεις», αλλά κοινωνικές συμμαχίες που η ταξική τους αναφορά, ανοίγει το δρόμο για ένα δεύτερο βήμα ριζοσπαστικοποίησης των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των γυναικών, των νέων και των φτωχοποιημένων  ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών και μικροεπιχειρηματιών.

Φλώρα Νικολιδάκη