διαφημιση1

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Ευρώπη, θα πεθάνουμε μαζί σου!

Ομολογώ, ότι για αρκετό καιρό πίστευα ότι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ, ήταν ένα θέμα που θα κρινόταν από τις εξελίξεις. Θεωρούσα λοιπόν ότι η φράση "καμιά θυσία για το ευρώ", με κάλυπτε. Με άφηνε να έχω τη σκέψη μου ανοιχτή για να κρίνω που θα τελείωνε η πολιτική και που θα άρχιζε η θυσία.
-Ωστόσο αυτό που θεωρούσα τόσο φυσικό, αποδείχθηκε ότι για πολλούς άλλους ήταν κάτι περίπου ως θρησκεία. Το έχω σκεφτεί τόσες φορές.. Γιατί άραγε το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να υπάρχουμε, ορίζεται από τα γεωγραφικά όρια της ΕΕ; Που δεν είναι καν, τα γεωγραφικά όρια της Ηπείρου που λέγεται Ευρώπη.
-Για την ΕΕ, δεν είχα ποτέ θετική γνώμη. Έζησα την αντικατάσταση του ΦΚΕ (Φόρος Κύκλου Εργασιών) από το ΦΠΑ και τις αιτιολογημένες αντιδράσεις των μικρομεσσαίων  επαγγελματιών, βιοτεχνών και επιχειρήσεων. Έζησα τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) που ήταν το πρώτο μεγάλο πλήγμα στην αγροτική μας παραγωγή και τη διατροφική μας αυτονομία. Έζησα την περίοδο των "Ευρωπαϊκών Οδηγιών" που μπορεί να μην  ήταν "υποχρεωτικές", αλλά μια χαρά προετοίμαζαν τα μυαλά των ανθρώπων, για το "αναπόφευκτον της Ευρωπαικής ορθότητας" επί παντός θέματος και ιδέας.
-Στο μεταξύ, υπήρχαν και ευρωπαϊκές οδηγίες, που πράγματι η εφαρμογή τους ήταν αναγκαίος εκσυγχρονισμός. Η υποχρεωτική συμμετοχή των γυναικών στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων, ήταν ένα κίνημα που ένωσε από τις γυναίκες του ΚΚΕ, μέχρι τη Δορκοφίκη! Οι οδηγίες που είχαν σχέση με την ισοτιμία των δύο φύλων, το περιβάλλον, τα ατομικά δικαιώματα, έδειχναν καθαρά πόσο καθυστερημένοι ήταν οι κυβερνητικοί, νομοθετικοί και ιδεολογικοί μηχανισμοί της χώρας.
-Η πρώτη τάση πολιτικών που υιοθέτησε την πλήρη προσαρμογή της χώρας στους κανόνες της ΕΕ όπως και στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς, αναπτύχθηκε μέσα στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και συναντήθηκε αμέσως με το ΚΚΕ εσ. και την ΕΑΡ αργότερα. Οι πρώτοι έβαζαν "διοίκηση" και οι δεύτεροι έβαζαν "ευρωκομμουνισμό". (Τώρα οι "δεύτεροι" είναι κυβέρνηση και τα κάνουν και τα δύο).
-Πέρασαν λοιπόν 25 χρόνια περίπου, συνεχούς αναμόρφωσης της χώρας με σκοπό την πλήρη ενσωμάτωσή της στην ΕΕ. Όταν η χώρα μπήκε στη ζώνη του ευρώ, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε συζητήσεις κοινωνικές, επαγγελματικές κλπ, ήταν η σχεδόν βεβαιότητα ότι επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση, των "μεγάλων" που είχε σχέση με ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια στην περιοχή.
Σχέδια που είχαν να κάνουν κυρίως με το γεγονός της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης. Λέγαμε μεταξύ μας το 1989, θα δεις τι θα γίνει σε 20 χρόνια. Και τώρα είμαστε εδώ και το βλέπουμε.
-Βλέπουμε ότι οι χώρες με πληθυσμό γύρω στα 10.000.000, δεν μπορούν να ενσωματωθούν στο σύστημα που έχει δημιουργήσει η Ευρωζώνη. Η απόλυτη αυτοματοποίηση, ο τυπικός σχεδιασμός για μαζικά αποτελέσματα, η οικονομία κλίμακας που ειδικά στα άυλα χρηματιστικά προϊόντα απαιτεί εκατομμύρια πωλήσεων, σκοντάφτει στην κοινωνική επαφή που είναι στενή σε χώρες με μικρό πληθυσμό.
- Και έτσι πήραν την απόφαση: -δε χρειάζεται να υπάρχουν μικρές χώρες! Πιστεύω ότι αυτή είναι η νέα κατάσταση.
Το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας κλπ. είναι να αποκτήσουν τον τιμητικό τίτλο της Ευρωπαικής Περιφέρειας. Ξεκίνησαν με τις αδελφοποιήσεις των πόλεων -που το χάλασαν οι δήμαρχοι του ΚΚΕ, που έκαναν αδελφοποιήσεις με το Σιδηρούν Παραπέτασμα, και προχωρούν, με μεγαλύτερη άνεση τώρα, σε συνεργασίες Περιφερειών. Στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο, αυτή η φοβερή πλειοψηφία που έχει προκύψει εκεί (Σύριζα, Ανεξάρτητοι, Οικολόγοι, ΛΑΕ και Κοινωνικό Συμβόλαιο (Λ. Κατσέλη)), ενέκριναν συνεργασία της Περιφέρειας Αττικής με Περιφέρειες της Αλβανίας και των Σκοπίων (η Π. Α. είναι πρωτοπόρα σε κάτι τέτοια και προετοιμάζει και τις υπό ένταξη χώρες στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια).
-Βέβαια οι φλεγματικοί 'Αγγλοι,  μας υπενθύμησαν τη σημαίνει η περίφημη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. που δεν την θέλουν αυτοί αλλά τη θέλουμε εμείς!!!!, ωστόσο εμείς είμαστε απτόητοι:
-Κυριάκος, Καραμανλής, Φώφη, Σταύρος, Λεβέντης, Σύριζα, δε σηκώνουν κουβέντα για τη θέση της χώρας στην ΕΕ. Η ζωή για όλους αυτούς αρχίζει και τελειώνει στην ΕΕ. Εμείς οι υπόλοιποι όμως ξέρουμε, ότι δεν μπορεί να είναι έτσι. Η δυσκολία ωστόσο είναι, ότι το μεν ΚΚΕ, που καταδικάζει την ΕΕ, συνδέει την έξοδο από αυτήν με τη Λαϊκή Εξουσία, το ίδιο και η Ανταρσύα που το συνδέει με την αντικαπιταλιστική ανατροπή, η δε ΛΑΕ περνάει ένα κανονικό βασανιστήριο. Το τροτσκιστικό κομμάτι της ΛΑΕ, επειδή προετοιμάζεται για την παγκόσμια επανάσταση, έχει πάρα πολύ χρόνο να δουλεύει εντός κομμάτων της αριστεράς. Το αντικαπιταλιστικό κομμάτι της ΛΑΕ, λογικό είναι να βλέπει την έξοδο από την ΕΕ, πολύ κοντά στην αντικαπιταλιστική ανατροπή. Και υπάρχει και το Αριστερό Ρεύμα, που πάει να πει το "βλέποντας και κάνοντας", αλλά βρίσκει τοίχο.
Τι πρέπει να γίνει;
-Εδώ πρέπει να δανειστούμε την πείρα των τάπερ. Ξέρετε σπίτι χωρίς τάπερ; Οχι βέβαια. Έχετε δει ποτέ διαφήμιση τάπερ; Ούτε. Πως συνέβη αυτό; Πως ένα πράγμα που δεν το διαφήμισε κανείς, μπήκε σε όλα τα σπίτια; Με δύο τρόπους. Ο ένας είναι το ίδιο το προϊόν, που είναι απολύτως χρήσιμο. Το δεύτερο είναι ότι ακολούθησε μια οριζόντια μέθοδο πώλησης, σπίτι-σπίτι. Αφού φτιαχτεί λοιπόν το προϊόν που στην περίπτωσή μας είναι η θέση, χωρίς δραματοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις, ότι πρέπει να φύγουμε από τη "συμμαχία" που μας σκοτώνει. Και έτσι, σπίτι-σπίτι, άνθρωπο τον άνθρωπο, μαγαζί το μαγαζί, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σε κάθε Πανεπιστήμιο, θα πούμε στους ανθρώπους: Λάθος δρόμο πήραμε και τον αλλάζουμε.
-Το πιο θετικό είναι, ότι πάρα πολλά μέλη της ΛΑΕ βλέπουν στη σωστή κατεύθυνση.

Φλώρα Νικολιδάκη













Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Στο δρόμο οι γραβάτες, στο δρόμο και οι γόβες Prada!









Ανατρίχιασαν, στελέχη του πολιτικά αμόρφωτου προσωπικού της κυβέρνησης και του Σύριζα. Οχι. Δεν ήταν λαός αυτός που κατέβηκε στις 4 Φλεβάρη στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα. Τι ήταν όμως? Μήπως ήταν η αστική τάξη που αντιστέκεται στο σοσιαλιστικό σχέδιο της κυβέρνησης για την αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των εργαζομένων και ανέργων?
-Ένα από τα θεμελιακά προβλήματα του μορφώματος που ονομάστηκε Σύριζα είναι η πολιτική αμάθεια και η έλλειψη θεωρητικής κατάρτισης των στελεχών του. Πτυχία έχουν πάμπολλα. Αλλά η γνώση έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης, όπως διαμορφώθηκε δεκαετίες τώρα, επί σκοπό φυσικά: -αποσπασματική και άνευρη πολιτικά κοινωνικά και ταξικά. Πως αλλιώς θα φτάναμε να διαβάσουμε τη φράση : "έβλεπα τα ΜΑΤ να χτυπούν αντιδρώντες στη διαμονή προσφύγων στην Κω, και έλεγα να αγιάσει το χεράκι τους".
-Τι συμβαίνει όμως? Γιατί πείθονται με τόση ευκολία άνθρωποι που θεωρούν τον εαυτό τους "αριστερό", με καταστάσεις και γεγονότα που απέχουν μισό βήμα από μια ολοκληρωτική αντίληψη για την πραγματικότητα?
-Η αιτία είναι ότι η έννοια "αριστερά" στο Σύριζα έγινε κάτι πολύ βολικό. Πιστεύεις στην πάλη των τάξεων? Είσαι Σύριζα. Δεν πιστεύεις? και πάλι Σύριζα είσαι. Χρειάζεται η ταξική οργάνωση των εργαζομένων? Σύριζα είσαι. Δεν πιστεύεις? και πάλι δικός μας είσαι. Σε τι πρέπει να πιστεύεις οπωσδήποτε? Στον Αρχηγό. Και δεν υπήρχε μόνο ένας. Ένας ήταν ο βασικός. Αλλά υπήρχαν και άλλοι Αρχηγοί για πιο ιδιαίτερες προτιμήσεις, ιδεολογικές και πολιτικές.
-Μ'αυτά και μ'αυτά, φτάσαμε στην εποχή που είδαμε με τα μάτια μας, πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια μετοχή "ως όχημα" στο χρηματιστήριο που φουσκώνει και ξεφουσκώνει υπό την επιλογή συγκεκριμένων επιλογών στο πληκτρολόγιο του  Κέντρου Λήψης Αποφάσεων του Διεθνούς Χρηματιστικού Καπιταλισμού, και πως αυτή η διαδικασία μπορεί να μεταφερθεί και στην πολιτική. Βέβαια εδώ βιώνουν και αυτοί που τα συνέλαβαν όλα αυτά, τη φράση του Μπρεχτ, σε μια παραλλαγή: ότι τα εκτελεστικά όργανα που πάντα είναι αναγκαία, είναι ανθρώπινα όντα. Άρα έχουν μυαλό και ίσως είναι πιθανό να το χρησιμοποιήσουν. Αν όμως μέσα στο μυαλό, υπάρχει ένα κανονικό ιδεολογικό, θεωρητικό και πολιτικό χάος τύπου "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω", μάλλον οι αντίπαλοι ξέρουν που βασίζονται.
-Τι συνέβη όμως στις 4 Φλεβάρη 2016 στην ωραία μας χώρα? Συνέβη αυτό που λέγεται "κατέβηκε λαός". Λαός πληττόμενος από συγκεκριμένες πολιτικές. Ο Λαός, όπως ξέρουμε είναι μια κατάσταση όπου μια μέρα κατεβαίνει όλος μαζί και τα κάνει όλα λίμπα. Όλες οι εξουσίες αγωνίζονται για να μη φτάσει αυτή η στιγμή.
-Μέχρι τώρα, ιστορικά ζήσαμε 2 ειδών τέτοιες καταστάσεις: Τον Πόλεμο, την Κατοχή και την καθολική Αντίσταση, όπου ουδείς ανεγκέφαλος σκέφτηκε να εγκαλέσει έναν πλούσιο, ή πλουσία, για τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση. Και τη Χούντα. Όπου επίσης δεν υπήρξαν ανεγκέφαλοι να εγκαλέσουν τους γόνους των αστών που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, ή πρωτοστάτησαν στην αντίσταση κατά της χούντας.
-Σήμερα ζούμε την εφαρμογή της πολιτικής για τη μαζική εξόντωση των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Πρόκειται για ένα από τα πιο κλασσικά κεφάλαια της Μαρξιστικής θεωρίας για τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Καμιά πρωτοτυπία δηλαδή.
Και φυσικά το ζούμε στα πλαίσια μιας καπιταλιστικής κρίσης. Πως αλλιώς θα γινόταν? Το αστικό κράτος, αφού φτύνει στα μούτρα όλους και όλες που χρόνια τώρα μας έπρηξαν με τις θεωρίες για το αντικειμενικό κράτος, τις υπερταξικές πολιτικές, τις συναινέσεις και τις συνθέσεις, κάνει αυτό για το οποίο υπάρχει: υπηρετεί, ακριβώς λόγω της κρίσης, τα "στενά συμφέροντα " της τάξης του και άρα δουλεύει για να "αποσπάσει" την κοινωνική συναίνεση, αφού δεν μπορεί να την εκμαιεύσει πια.
-"Για να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα νομιμοποίησης, το κράτος παρεμβαίνει αδιαμεσολάβητα (*)υπέρ των στενών συμφερόντων των πιο ισχυρών μονοπωλιακών μερίδων. Με αυτό τον τρόπο ανατρέπονται οι προηγούμενοι κοινωνικοί συμβιβασμοί τόσο μεταξύ άρχουσας και υποτελών τάξεων, όσο και μεταξύ διαφορετικών μερίδων της άρχουσας τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί έχει αλλάξει ο κατά Καρλ Σμιτ "κυρίαρχος". "Κυρίαρχος" δεν είναι πια η συνισταμένη των ταξικών βουλήσεων του συνασπισμού εξουσίας, υπό την ηγεμονία του κεφαλαίου, και ιδιαίτερα της μονοπωλιακής μερίδας του, αλλά σχεδόν αποκλειστικά η ταξική βούληση του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα είναι η σταδιακή καταστρατήγηση σημαντικών πλευρών της προϋπάρχουσας συνταγματικής νομιμότητας" (Σπύρος Σακελλαρόπουλος: "Ταξική και Κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα" , σελ.111).
-Το κεφάλαιο δηλ., στα πλαίσια της παρούσας κρίσης του, κάνει αυτό που με μια κουβέντα μας είπε ο Κ. Χρονίδης, μόλις βγήκε από την εξορία το 1974: "το αριστερό λάθος σε συρρικνώνει, το δεξιό σε διαλύει". Το κεφάλαιο λοιπόν επιλέγει το "αριστερό"λάθος, για να σώσει την ύπαρξή του και γι'αυτό βάζει όλη την κοινωνία "απέναντι". Αν αυτό δεν το αντιληφθούμε σαν τη δική μας χρυσή ευκαιρία, σαν την εφαρμογή του κανόνα, ότι ο καπιταλισμός δημιουργεί τις προϋποθέσεις της καταστροφής του, που είναι και η μοναδική πραγματική ελπίδα, αλλά το αντιμετωπίσουμε φοβικά και συντηρητικά, τότε κάνουμε το δεξιό λάθος που οδηγεί στη διάλυση.
-Χαιρετίζω λοιπόν την κοινή ανακοίνωση της ΛΑΕ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για το ασφαλιστικό και τάσσομαι υπέρ της πιο πλατιάς, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες, ταξικής ενότητας, όλων των πληττομένων ομάδων της εργασίας, της μικρής ιδιοκτησίας, των επιστημόνων ελευθέρων επαγγελματικών, των βιοτεχνών και των μικρομεσσαίων αγροτών. Συνειδητά και χωρίς ταλαντεύσεις που μπορεί να αποβούν μοιραίες την ώρα της μάχης.

(*): Μορφές αδιαμεσολάβητης παρέμβασης σήμερα στο ελληνικό κράτος είναι οι: Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, ΕΛΣΤΑΤ (Στατιστική Υπηρεσία), ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ. Διοικητής της ΤτΕ.