διαφημιση1

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Η ΔιΕΕξοδος Ηρθε για να Γίνει.

Προχωρώντας στη 2η ετήσια συνέλευση της ΔιΕΕξόδου, Πρωτοβουλίας Αγώνα για την Αποδέσμευση από την ΕΕ.

 Ξεκινώντας τις δραστηριότητες που συμφωνήσαμε ως ΔιΕΕξοδος στις 3 Ιουλίου του 2016, αποκτήσαμε εμπειρίες που θέλουμε να μοιραστούμε, να τις κατανοήσουμε βαθύτερα και να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Στα πλαίσια αυτά είναι χρήσιμες νομίζω, κάποιες σκέψεις.

 Εμπειρία 1η: 
-'Οταν ξεκινάει η δημιουργία μιας συλλογικότητας χρειάζεται "εσωτερικό χρόνο" για την ομογενοποίησή της σε αυτά που πολιτικά έχουν συμφωνηθεί. Αυτό είναι αναγκαίο γιατί οι δρόμοι μέσα από τους οποίους φτάνει κανείς σε μια πολιτική θέση είναι πολύ διαφορετικοί και έτσι χρειάζεται αρκετή εσωτερική δουλειά στο ξεκίνημα.
-Το άγχος της ανταπόκρισης στην επικαιρότητα και τον ορυμαγδό των πληροφοριών που ρέουν καθημερινά, συχνά εμποδίζει την αυτοσυνείδηση του εγχειρήματος που ξεκινάει. 'Ετσι κάθε νέα προσπάθεια αντιμετωπίζει την πρόκληση της "ανταπόκρισης" σε κριτήρια που έχουν τεθεί από το "πρέπει" του πολιτικού συστήματος, που ως γνωστό δεν καθορίζεται από τις δυνάμεις που δρουν κατά του Καπιταλισμού με ιδιαίτερη έμφαση την ΕΕ, η οποία εκφράζει σήμερα στην Ελλάδα τη σύγχρονη μορφή του "Ανεπτυγμένου Καπιταλισμού της Δύσης".
-Στη ΔιΕΕξοδο, από την αρχή αφήσαμε στην άκρη την προσπάθεια να ανταποκριθούμε στη δημόσια εμφάνιση και δώσαμε απαραίτητο χρόνο στον εαυτό μας, έτσι ώστε να μάθουμε τον τρόπο σκέψης του άλλου και να φτάσουμε σε ένα σημείο παραγωγικής και δημιουργικής συζήτησης. Αυτό επιφανειακά δείχνει μια εικόνα αδράνειας, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
-Απόδειξη ότι σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις που οργανώσαμε υπήρξε ποσοτική και ποιοτική ανταπόκριση. 

Εμπειρία 2η: 
-Η αξία αλλά και η δυσκολία να "κρατηθεί" η συλλογικότητα στη βασική ιδεολογική γραμμή στη βάση της οποίας συγκροτήθηκε.
-Η καθημερινότητα της ΔιΕΕξόδου άρχισε από την επομένη της συγκρότησής της. Πολλές και ωραίες ιδέες έπεσαν στο τραπέζι, με καλή πρόθεση και την αγωνία του πως προχωράμε, ιδιαίτερα μετά την πετυχημένη, κατά γενική ομολογία, πρώτη συνέλευση στο Θησείο τον Ιούλιο του 2016.
-Μια πρώτη πρόταση που εμφανίστηκε από την αρχή είναι να γίνει δημοψήφισμα για να διατυπώσει ο λαός τη θέση του για την ΕΕ.
Σκεφτήκαμε ότι μετά το δημοψήφισμα του 2015 και το μοναδικό αποτέλεσμα του ΟΧΙ με ποσοστό 62%, το ζητούμενο είναι ποια κυβέρνηση θα ανταποκριθεί στην εκφρασμένη απαίτηση του λαού και όχι να κληθεί να ξανααπαντήσει. Σκεφτόμαστε ότι το ΟΧΙ που είπε ο εργαζόμενος- κατά βάση- λαός, ακούμπαγε και στη ρεαλιστική δυνατότητα που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδινε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Μπροστά σε ένα ερώτημα "ναι ή όχι στην ΕΕ" με δεδομένη τη θέση του συνόλου των αστικών πολιτικών κομμάτων στο Κοινοβούλιο και τη θέση του ΚΚΕ ότι δεν προτάσσει το ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ σε συνθήκες καπιταλισμού, και γνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι υποχρεωτικό για την κυβέρνηση, πως θα κατανοήσει μια τέτοια "πρωτοβουλία"; Πολύ δε περισσότερο, που με χλεύη ο κόσμος θα μας απαντήσει, ότι  ένα 62% ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και άρα προς τι ένα νέο ευρωπαϊκού τύπου δημοψήφισμα -δηλαδή- "θα σας βάζουμε να απαντάτε μέχρι να πέιτε αυτό που θέλουμε".
Ωστόσο δια μέσου της ιδέας για το δημοψήφισμα, εμφανίζεται και το ίχνος της πλαγιοκόπησης που κάνει ο ιδεολογικός μας αντίπαλος, προκειμένου να μην αφήσει καρφίτσα να πέσει κάτω όταν πρόκειται για το βασικό ιδεολογικό δόγμα για την πλήρη αποδοχή της ΕΕ σαν οικονομικού, πολιτικού και ιδεολογικού συστήματος, με ότι σημαίνει αυτό.
-Τι θα ήθελε ο αντίπαλος; Μήπως να εξαφανίσει από τη επιχειρηματολογία μας αυτό το 62%;
 Να αποδειχθεί από το αποτέλεσμα ενός νέου δημοψηφίσματος, ότι εκείνο το ΟΧΙ δεν είχε σχέση με την ΕΕ; Μήπως αυτό το ΟΧΙ βαραίνει την πλάτη κάποιων πολιτικών στην Ελλάδα που είναι point αρνητικό στην αξιολόγησή τους από τα μεγάλα αφεντικά; Μήπως εκτιμούν ότι άλλοι πολιτικοί του ίδιου χώρου, του Σύριζα δηλ. αξιολογούνται πιο θετικά γιατί πήραν ανοιχτά θέση υπέρ του ΝΑΙ ή τήρησαν σιγή ιχθύος σα να μην υπήρχε η πρόταση της κυβέρνησης του Σύριζα για δημοψήφισμα; (Παπαδημούλης, Δούρου).
-Ο ιδεολογικός μας αντίπαλος, δηλ. όλοι οι σχετικοί μηχανισμοί της ΕΕ και των κρατών μελών της, μελετά κάθε κίνηση-μεγάλη ή μικρή δεν έχει σημασία γι'αυτούς γιατί έχουν τη γνώση και την πείρα να ξέρουν ότι δεν πρέπει τίποτα να μένει αναπάντητο- και την αξιοποιεί. Γνωρίζει την αγωνία μας να προχωρήσουμε και στήνει συνεχώς εμπόδια που μερικές φορές δεν τα κατανοούμε αμέσως. Ενα παράδειγμα είναι ο τίτλος της ΔιΕΕξόδου: Πρωτοβουλία Αγώνα για την Αποδέσμευση από την ΕΕ. Υπάρχει διαφορά με τη φράση που χρησιμοποιούν μερικοί συναγωνιστές: Αποδέσμευση από Ευρώ και ΕΕ; Υπάρχει σαφώς. Υπάρχει ένας πλεονασμός, γιατί δεν μπορείς να φύγεις από την ΕΕ χωρίς να φύγεις από το Ευρώ. Και επίσης μπορεί να γίνει και παρεξήγηση, αφού κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι μπορεί να είναι στη ΔιΕΕξοδο με τη θέση ότι μπορούμε σε πρώτη φάση να φύγουμε μόνο από το Ευρώ, το οποίο ως ΔιΕΕξοδος απορρίπτουμε.

Εμπειρία 3η:
-Οργανώσαμε συζητήσεις για την Ενέργεια και την Τροφή και τελευταία για το Φάρμακο. Διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη συγκεκριμένης συζήτησης για συγκεκριμένα προβλήματα που είναι παρόντα στην καθημερινότητα όλων μας. Προξενεί μεγάλη εντύπωση η τοποθέτηση των εισηγητών μας για τη δυνατότητα επάρκειας της χώρας στην Ενέργεια και την Τροφή. Η δυνατότητα στην παραγωγή Φαρμάκων. 
-Η πείρα που αποκτήσαμε λοιπόν αυτό το διάστημα μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι συζητώντας με ομάδες ανθρώπων σε σπίτια, καφενεία και πλατείες θα βοηθάμε στον εντοπισμό του προβλήματος για μια δουλειά που δεν πάει καλά, έναν άνεργο που για ακόμη και για 3 χρόνια δεν μπορεί να βρει δουλειά, ένα νοικοκυριό που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, έναν δήμο που δεν έχει φράγκο την ίδια στιγμή που στην αναθεώρηση του Καλλικράτη θεσπίζεται το "ελάχιστο κόστος λειτουργίας των ΟΤΑ". Θα βοηθάμε να κατανοείται η φύση του κράτους που απαιτεί η ΕΕ και γιατί δεν υπάρχει πλέον η υποχρέωση της Κοινωνικής Πολιτικής που αντικαθίσταται από την ελεημοσύνη των ελάχιστων επιδομάτων, των συσσιτίων και των "πράξεων αγάπης". Θα δείχνουμε ότι ο μόνος δρόμος επιβίωσης της Ελλάδας  είναι η έξοδος από την ΕΕ, κάτι που θα πετύχει ο λαός με τον αγώνα του και μια κυβέρνηση που δεν θα έχει κανένα άλλο τρόπο ύπαρξης, παρά να εφαρμόσει τις εντολές του.

 






Κυριακή 14 Μαΐου 2017

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΠΕ.ΣΥ ΑΤΤΙΚΗΣ την Πέμπτη 11.05. 2017;

Την προηγούμενη Πέμπτη στο Περιφερειακό Συμβούλιο είχαμε εκτός από το επεισόδιο με τον Τζήμερο, συνεδρίαση ενημέρωσης για τους δασικούς χάρτες. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του υπουργού κ. Φάμελου, εκδηλώθηκε η πολιτικά και κοινωνικά απαράδεκτη συμπεριφορά του Τζήμερου.
Τι συνέβη όμως;
-Ο περιφερειακός σύμβουλος Τζήμερος ήρθε στη συνεδρίαση με καθυστέρηση. Στην αίθουσα επικρατούσε ησυχία γιατί παρακολουθούσαμε ένα σχετικά δύσκολο θέμα όπως είναι το νομοσχέδιο για τους δασικούς χάρτες. Σε κάποια στιγμή βλέπουμε να μπαίνει στην αίθουσα η Αλεξάνδρα Μπαλού, σύμβουλος από τη Λαϊκή Συσπείρωση,  κρατώντας στα χέρια της σκισμένες και τσαλακωμένες αφίσες που καλούσαν στην απεργία της 17Μάη.
-Ηταν η πολλοστή φορά που οι σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης έπιαναν τον Τζήμερο να ξεκολλάει αφίσσες των εργαζομένων από τους τοίχους του Υπουργείου, όπου είναι κολλημένες με διαφανή ταινία στη μαρμάρινη επιφάνεια και φεύγει χωρίς ίχνη, όταν περάσει το γεγονός στο οποίο αναφέρονται.  
-Προχωρώντας η Α.Μ. πρός το Προεδρείο από το πλάι της αίθουσας, σταμάτησε στη θέση του Τζήμερου και του είπε ότι αυτό με το σκίσιμο των αφισών πρέπει να σταματήσει και να 
 μην ξανασυμβεί. Εγινε ένας φραστικός διαπληκτισμός γιατί ο Τζήμερος άρχισε να βρίζει φωνάζοντας ότι θα μάθουμε όλοι "ότι ο τοίχος είναι τοίχος". Ξεκινώντας η Α.Μ. να φτάσει στο Προεδρείο σηκώνεται ο Τζήμερος τρέχει πίσω της την πιάνει από τα μαλλιά, την τραβάει προς τα κάτω και τη χτυπάει.
-Περιφερειακοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις, εκτός της Χ.Α. αρχίζουν να τρέχουν προς το σημείο που έπεσε η Α.Μ. και απομακρύνουν από εκεί τον Τζήμερο. Ταυτοχρόνως ο Πρόεδρος θέτει θέμα αποβολής του Τζήμερου από την αίθουσα, η οποία ψηφίζεται ομοφώνως εκτός από τη Χ.Α.
-Ο Πρόεδρος ζητά από τον Τζήμερο να βγει από την αίθουσα. Αυτός απαντάει ότι δεν πρόκειται να φύγει, γυρίζει και κάθεται στη θέση του και ταυτοχρόνως στρεφόμενος προς όλους μας με το δάχτυλο να μας απειλεί φώναξε ότι "Εγώ θα σπάσω τον τσαμπουκά του ΚΚΕ" και ότι "Τα κόμματα θα μπούνε στο καβούκι τους".
-Τις 2 επόμενες μέρες έλαβα διάφορα τηλεφωνήματα και mail, αλλά και ερωτήσεις δια ζώσης "τι έγινε με τον Τζήμερο"; "καλά αυτός είναι τελείως άρρωστος, είναι ψυχοπαθής", "ήσουν μπροστά; γιατί είδα ένα video που τον δέρνουν", "είναι τρελλός ο Τζήμερος αλλά κι αυτή που έδειρε δεν πάει πίσω".
Πρέπει να σας πω ότι αυτά που ακολούθησαν το επεισόδιο, με προβλημάτισαν περισσότερο από το ίδιο το επεισόδιο. Γι'αυτό αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο.
Λοιπόν αγαπητοί μου συμπολίτες, φίλοι και συναγωνιστές πρέπει να σας πω ότι ο Τζήμερος δεν είναι τρελός. Είναι φασίστας. Στο Περιφερειακό Συβούλιο παίρνει το λόγο και αναπτύσσει επιχειρήματα που εξηγούν πολύ λογικά τη σκέψη του. Η σκέψη του είναι πάντα προσηλωμένη σε μια κοινωνία χωρίς κανόνες. Σε μια κατάσταση δηλαδή που ο μόνος κανόνας είναι το δίκιο του δυνατού. Πρόκειται για θεμελιακή ιδεολογική θέση του φασισμού. Τη θέση του αυτή την εξειδικεύει αναλόγως το θέμα που συζητάμε στο ΠΕ.ΣΥ. Αν για παράδειγμα το ζήτημα είναι γενικού ενδιαφέροντος θα μιλήσει γενικά για το ρόλο του κράτους το οποίο πρέπει να συρρικνωθεί σε ένα επιτελείο στελεχών με καθήκον τη διαχείριση της καταστολής, ενώ αν έχουμε θέμα πχ για ένα παιδικό σταθμό που θα κοστίσει 1.000.000 ευρώ, θα πεί ότι προτείνει να δοθεί από μια επιταγή σε κάθε γονέα όπου θα μοιράζεται το 1,000.000, για να μην αναλάβει το κράτος της λειτουργία του Παιδικού Σταθμού.
-Τι γίνεται όμως έξω από το ΠΕ.ΣΥ; Ο Τζήμερος έχει βήμα στα ΜΜΕ και όταν είναι εκεί δεν είναι καθόλου εριστικός. "Εξηγεί" θέματα της οικονομίας και προτείνει "εναλλακτικές" που ξεκομμένες στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής συζήτησης σε μερικούς μοιάζουν και λογικές.
Ταυτοχρόνως όλοι και όλες εμείς, δεν μας περνάει από το μυαλό να ασχοληθούμε με τα επιχειρήματα Τζήμερου, γιατί είναι "γελοίος, αμόρφωτος και ψυχιατρικό φαινόμενο". Το αποτέλεσμα είναι ότι αφήνουμε ένα επικίνδυνο κενό στην αντιμετώπιση της κατ΄ουσίαν ιδεολογικής άποψης του φασισμού. Ετσι σε μια συζήτηση φίλου μου με το γιό του, μετά το επεισόδιο, τον άκουσε να του λέει: "ναι, αλλά βρίσκω ενδιαφέρουσες τις απόψεις του Τζήμερου για μερικά οικονομικά ζητήματα".
Εν κατακλείδι: Ο Τζήμερος είναι εκλεγμένος Περιφερειακός Σύμβουλος στη βάση απόψεων που σχηματίζουν την εικόνα μιας ολοκληρωτικής κοινωνίας, όπου ο τοίχος θα είναι τοίχος καθαρός, το ΚΚΕ θα αποκτήσει τρόπους υποχρεωτικά, πράγμα που σημαίνει περιορισμό της δράσης του, και τα κόμματα πρέπει συνολικά να μπούνε στο καβούκι τους.
-Τα λέει ο Τζήμερος, δεν θα τα πεί ο Μιχαλολιάκος και η Χ.Α. η οποία ατάραχη παρακολούθησε όλο το γεγονός και δεν ψήφισε την αποβολή του Τζήμερου από το Περιφερειακό Συμβούλιο της Πέμπτης 11 Μαϊου 2017.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Μερεμέτια στο φτωχό μας πολιτικό σκηνικό.

Γίνονται κινήσεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Κινήσεις που δείχνουν ότι η κυβερνητική θητεία του Σύριζα καθαγιάζοντας την αστική διαχείριση, έδωσε τη δυνατότητα ακόμη και στο Πασοκ να επανασυστήνεται. 
-Συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τη Φ. Γεννηματά και πρόσκληση προς όλους τους βουλευτές του Πασόκ, από το 1974!
Προφανώς εκεί στο Πασοκ θεωρούν ότι η βασική ιδέα της "εφαρμοσμένης πολιτικής" και της πολιτικής του "εφικτού", δικαιώθηκε. Δικαιώθηκε δηλαδή ο πυρήνας της λογικής που εισήγαγε το Πασοκ στην ελληνική κοινωνία από το 1981: "πρώτα ψωμί, μετά ηθική", πρόκειται για τον πυρήνα της ιδεολογίας  προσεταιρισμού της "λαϊκής βάσης", υπεύθυνης για  τα φαινόμενα λαϊκισμού, κιτρινισμού, εκφασισμού της καθημερινότητας που εξελίσσεται σε όλη την πορεία της μεταπολίτευσης, ως προσπάθεια "εκσυγχρονισμού" και "προσαρμογής". Ο Σύριζα  υιοθέτησε τη λογική του Πασοκ σαν έτοιμος από καιρό, αν κρίνουμε από την προθυμία στελεχών στα υπουργεία, τους οργανισμούς και την τοπική αυτοδιοίκηση να οχυρωθούν πίσω από τη θεωρία του "εφικτού" για να δικαιολογήσουν την υποστήριξή τους σε μέτρα με σαφώς νεοφιλελεύθερο περιεχόμενο.
-Ωστόσο τα μερεμέτια του πολιτικού σκηνικού δεν περιορίζονται στο Πασοκ. Κινήσεις γίνονται και στο χώρο που καταλαμβάνουν οργανώσεις και ομάδες που έχουν στόχο είτε να εισαχθούν για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο, είτε να επανεμφανισθούν σε αυτό. Η αλήθεια είναι ότι οι δυνατότητες ανάπτυξης τακτικής δράσης με στόχο το Κοινοβούλιο και των ωφελειών που προκύπτουν από αυτό, είναι αρκετά περιορισμένες. 
-Αν ξεκινήσουμε από τις ανώδυνες περιπτώσεις, δηλ. το Ποτάμι και το μόρφωμα του κ. Λεβέντη, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι με την κίνηση που γίνεται από το χώρο του Πασοκ, ή προσαρτώνται ή αποκλείονται.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κινητικότητα στο χώρο ομάδων και οργανώσεων της Αριστεράς με στόχο το Κοινοβούλιο. Κινητικότητα που με μια προσεκτική παρατήρηση διακρίνουμε τις υπόγειες διαδρομές μεταξύ τους, αλλά και με κάποια δωμάτια του Μαξίμου.
Πιο συγκεκριμένα η ΛΑΕ θεωρεί στόχο ύπαρξης την είσοδό της στο Κοινοβούλιο. Ο τρόπος συγκρότησής της και η στάση της στο συνδικαλιστικό κίνημα και την τοπική αυτοδιοίκηση έδειξαν και στους πιο δύσπιστους ότι η απόσχιση από τον Σύριζα για αρκετούς θεωρήθηκε μια υπόθεση πρόσκαιρη. Ωστόσο είναι σημαντική εξέλιξη η τροπή που πήραν τα πράγματα με την αποφασιστική παρέμβαση της βάσης της ΛΑΕ, όπου χωρίς να μπορέσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο, επέφερε αλλαγές στη στάση μελών και στελεχών της ΛΑΕ, τόσο στο Συνδικαλιστικό Κίνημα όσο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
-Η ΛΑΕ για να πετύχει την εισαγωγή της στο Κοινοβούλιο πρέπει να συμμαζέψει σημαντικό μέρος των ψήφων αυτών που εγκατέλειψαν τον Σύριζα, πράγμα δύσκολο μιας και οι ψήφοι αυτοί κατευθύνονται και προς ΚΚΕ, Ανταρσύα, Πλεύση Ελευθερίας και αρκετοί στην αποχή ή το άκυρο, πράγμα που πιστέυω ότι στο τέλος θα ανατραπεί μιας και μιλάμε για αριστερούς ψήφους.  
-Η Ανταρσύα για να πετύχει την είσοδό της στο Κοινοβούλιο πρέπει να σταθεροποιήσει όλους αυτούς που σκέφτονται να την ψηφίσουν, ενώ από τον Γενάρη του 2015 ψήφισαν Σύριζα και στη συνέχεια ΛΑΕ. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να ανακόψει κάθε διαδικασία γύρω της και μέσα της προς λογικές εκλογικής συνεργασίας με το χωρο της ΛΑΕ και να σταματήσει κάθε ροή ψήφων προς την Πλεύση Ελευθερίας και το ΚΚΕ. Αυτό η Ανταρσύα μπορεί να το πετύχει μόνο με την ανάδειξη της θέσης που με συνέπεια ανέδειξε στο προηγούμενο διάστημα, σχετικά με την θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, πράγμα για το οποίο έχει αντίρροπες τάσεις ακόμη και στο εσωτερικό της.
-Οι λογικές δημιουργίας "μετώπου" όπως εμφανίστηκαν στην περίφημη παρουσίαση του βιβλίου της Ν. Βαλαβάνη δεν έχουν κανένα περιθώριο επιτυχίας, μιας και πρόκειται για μια καθαρά εκλογικίστικη λογική που οι εισηγητές της το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι η άθροιση ψήφων. Μια λογική που κυριάρχησε στον Σύριζα τα προηγούμενα χρόνια και κατέληξε στην αποτυχία που βιώνουμε.
-Η Πλεύση Ελευθερίας δείχνει να έχει ένα βαθμό ανεξαρτησίας από το καλάθι των ψήφων που κινούνται μεταξύ ΚΚΕ, Ανταρσύα και ΛΑΕ. Είναι η μόνη ομάδα που κινείται "εκτός ορίων", πράγμα που δεν αρέσει σε κάνενα από τα προηγούμενα σχήματα, όπως δεν αρέσει και στην κυβέρνηση. Αυτό η Π.Ε. δείχνει να το κατανοεί, πράγμα που την οδηγεί τόσο σε μια τάση απομάκρυνσης από εκλογικές συνεργασίες, αλλά ταυτοχρόνως την οδηγεί σε μια θολή πολιτική τοποθέτηση σε κορυφαία ζητήματα που οπωσδήποτε θα τεθούν κατά τη διάρκεια της εκλογικής προετοιμασίας. 
-Δεν αναφέρομαι στους ΑΝΕΛ, μιας και όπως διαπιστώνουμε σταθερά και στο Περιφερειακό Συμβούλιο, βρίσκονται σε διαδικασία απόλυτης ενσωμάτωσης σε αυτό που ονομάζεται "κυβερνώσα δύναμη σε περιφερειακό ή αλά καρτ ρόλο", πράγμα το οποίο κατά τη γνώμη μου τους ικανοποιεί απολύτως μιας και καλύπτει προσωπικές φιλοδοξίες και "τακτοποιήσεις". 
-Η Νέα Δημοκρατία βιώνει ένα διπλό πρόβλημα. Η μια όψη του προβλήματος είναι η απώλεια του περιεχομένου της πολιτικής της. Η δεύτερη όψη του προβλήματός της είναι ότι ο ρόλος που της απομένει από την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής, είναι η ιδεολογική "τεκμηρίωση" των πολιτικών και της λογικής των Μνημονίων ως πολιτικών προσαρμογής σε μια ΕΕ που παραπαίει. Αυτή η δεύτερη όψη του προβλήματος την εμφανίζει πιο δεξιά από τη δεξιά την οποία από την ύπαρξή της επαγγέλλεται. Και ενώ οι διάφορες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΝΔ ως πόλο συγκέντρωσης ψήφων διαμαρτυρίας από την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, στην πράξη αυτό δεν είναι εύκολο να επιβεβαιωθεί.
-Το ΚΚΕ φαίνεται καθαρά πλέον ως μια δύναμη σταθερή που δικαιώθηκε από την πραγματικότητα για την κάθετη στάση του απέναντι σε οποιοδήποτε είδος συνεργασίας με τον Σύριζα, αλλά και τον απόλυτο τρόπο που αντιμετώπισε την εμφάνιση της ΛΑΕ. Υπό κανονικές συνθήκες η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ θα αυξηθεί, αν και σε καμιά περίπτωση τα εκλογικά ποσοστά σημαίνουν κάτι ιδιαίτερο για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα.
-Το συμπέρασμά μου είναι, ότι οι πολιτικές δυνάμεις που κινούνται σε αυτό που ονομάζουμε Αριστερά, δεν έχουν λόγο να επενδύσουν πολλά στις επερχόμενες εκλογές. Αντίθετα έχουν κάθε λόγο να επενδύσουν στην καθημερινή-συστηματική δουλειά για την οργάνωση των εργαζομένων στα σωματεία τους και τους τόπους δουλειάς του ιδιωτικού τομέα κυρίως. Εχουν κάθε λόγο να καθαρίσουν το τοπίο στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και έτσι να αναλάβουν τα δικά τους εργαλεία, που συνιστούν ένα σοβασό πλεονέκτημα για να οργανώσουν τον αγώνα για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ με όρους φιλο-λαϊκούς, ενίσχυσης του κόσμου της εργασίας,  οχύρωσης της δημοκρατίας και των συνόρων της χώρας με την ταυτόχρονη οικοδόμηση ισότιμων σχέσεων με τις γειτονικές μας χώρες.