διαφημιση1

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Οι  παλιές εφημερίδες
Χρησιμοποιώ παλιές εφημερίδες για την τουαλέτα της Ντάφυ. Η Ντάφυ είναι μια πανέμορφη σκυλίτσα 2 ετών και σε 3 εβδομάδες περιμένουμε τα Νταφάκια της.
Η τουαλέτα της Ντάφυ, είναι σε μια γωνιά του εξωτερικού χώρου του σπιτιού μας. Εκεί χρησιμοποιούνται οι παλιές εφημερίδες. Πριν τις στρώσω λοιπόν, έχω το συνήθειο να τους ρίχνω μια ματιά.
Σήμερα, κοιτάω την πρώτη, Αυγή της 15ης Μαρτίου, και η σελίδα που έχω μπροστά μου είναι η επίσκεψη του Τσίπρα στη Θράκη. Στο χωριό Εχίνος, συγκεντρώθηκαν 600 άτομα!!!
Ο Πρόεδρος του Σύριζα δεσμεύθηκε στους κατοίκους του χωριού, ότι στο ευρωψηφοδέλτιο του Σύριζα, θα υπάρχει εκπρόσωπος της μειονότητας. Ωραία δουλειά. Στη συνέχεια ανέλαβαν τα τοπικά στελέχη του Σύριζα σε συνεργασία φαντάζομαι με τους καθοδηγητές τους , να υλοποιήσουν της δέσμευση του Σύριζα, δια στόματος Τσίπρα. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι και όλες.
Επειδή ανήκω σε παλιά κομματική σχολή (ευτυχώς), το πρώτο ερώτημα που μου έρχεται όταν συμβαίνει η στραβή, είναι : «ποιος ή ποια καθοδηγεί»? Έμαθα λοιπόν, ότι διάφορες ανησυχίες είχαν τεθεί σε αρμόδια στελέχη και στον ίδιο τον γραμματέα του κόμματος, από αρμόδιο για την περιοχή στέλεχος.
Δεύτερο ερώτημα λοιπόν που μου δημιουργείται, είναι γιατί? Γιατί να γίνει αυτό, αφού δεν μας πιάσανε στον ύπνο?
Θα δώσω μια εξήγηση.
Ο τρόπος λειτουργίας του Σύριζα, έχει ένα μεγάλο καλό: δεν δημιουργεί άγχος σε μέλη και στελέχη. Έχει όμως κι ένα μεγάλο κακό: δεν προσωποποιεί  ποτέ ευθύνες. Είναι τόσο έντονο αυτό, που σκέφτομαι μερικές φορές, αν πράγματι θέλουμε το νόμο περί ευθύνης  εκλεγμένων θεσμικών προσώπων.
Έτσι στο εσωτερικό του κόμματος δημιουργούνται κάποιο «κανόνες», άτυποι και γι αυτό πολύ ισχυροί. Είναι κανόνες, που διαμορφώνουν «ηθικό δίκαιο». Πχ, καλός και άξιος εμπιστοσύνης σύντροφος, είναι αυτός που δεν μιλάει πολύ. Δεν υψώνει φωνή. Είναι συγκαταβατικός. Αυτό που θέλει να πει, το λέει «ιδιαιτέρως». Εχει έντονη την αίσθηση του «να μην εκτεθούμε». Ιστορικά κοιτώντας τα πράγματα σε αυτό που ονομάζεται «κόμμα», αλλά και επιχείρηση, και υπουργείο και σύλλογος και σωματείο, αλλά και η ίδια η οικογένεια, η συλλογικότητα, η ομάδα εν κατακλείδι, τα άτομα με αυτή τη συμπεριφορά, άνοιγαν πάντα το δρόμο της αποτυχίας. Στον κόσμο των ανδρών, είναι η φιγούρα του Κόλακα, του «γλύφτη», «του ανθρώπου του αφεντικού». Είναι ο τύπος του ανθρώπου που χρειάζεται οπωσδήποτε «αφεντικό». Θέλει δηλ. «πλάτες» για ότι κάνει. Στη δύσκολη στιγμή, πρέπει, οφείλει, κάποιος άλλος να φταίει.
Στον κόσμο των γυναικών, είναι η φιγούρα της γυναίκας που διαμεσολαβεί ανάμεσα στα παιδιά και τον σύζυγο, ως η ίδια να μην υπάρχει.
Προσωπικά ο μόνος  τύπος που με καλύπτει, είναι η Σαπφώ Νοταρά στο αξέχαστο: «μπουρλότο, Σόδομα και Γόμορρα γίναμε εδώ μέσα». Έχει ρίσκο, έχει άγχος, αλλά σε προφυλάσσει από το να βρεθείς να πρέπει να καθαρίσεις με μια οδοντόβουρτσα, ολόκληρη σκατοπλημμύρα.
Φλώρα Νικολιδάκη 

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Το άρθρο που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στην Αυγή, στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου για το Ιδρυτικό Συνέδριο του Ενιαίου Σύριζα.
Τα συμπεράσματα?


Κόμμα  ΑΡΕΝΑ ή Κόμμα ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΣ?

Η αριστερά γεννήθηκε από την ανάγκη των ανθρώπων να βελτιώνουν τους όρους ύπαρξής τους. Από την ανάγκη να μάχονται εναντίον της στασιμότητας, πράγμα που πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Ένστικτο που στον αέναο περίπατο της ζωής, έκανε το ανθρώπινο είδος ανθεκτικό και ικανό να επιβιώνει.
Η αριστερά είναι συνυφασμένη με την κοινωνική πρόοδο, συμβολίζεται με θετικό πρόσημο. Είναι ο σκαπανέας του καινούργιου, γι’αυτό το έργο της, είναι γοητευτικό, ενδιαφέρων, νεανικό αλλά και επικίνδυνο, όχι για την κοινωνία, αλλά για τα ατομικά συμφέροντα των ανθρώπων που τάσσονται στους κόλπους της.
Η δυσκολία να  προχωράς προς τα μπρός, χωρίς χάρτη, είναι που γέννησε την ιδέα της οργάνωσης. Την ιδέα του συλλογικού νου και της συντονισμένης δράσης, που μπορούν να προάγονται μέσα από ένα πηνίο, που μετατρέπει  το κοινωνικό και το πολιτικό σε υλική δύναμη.
Το πηνίο, όπως γνωρίζουμε από τη φυσική, είναι ένας πολλαπλασιαστής. Για να δουλέψει πληροί συγκεκριμένες προδιαγραφές. Για να προχωρήσουμε συντεταγμένα στο δρόμο της κοινωνικής εξέλιξης, στο δρόμο για το σοσιαλισμό, χρειαζόμαστε οργάνωση με πλαίσιο, με κανόνες, με κοινό σκοπό και κοινή αντίληψη για την επίτευξή του.
Δεν χρειαζόμαστε μια σύνθεση πολλών σκοπών, πολλών επιθυμιών που μέσω ενός ή πολλών μηχανισμών θα υπερισχύει πότε το ένα και πότε το άλλο.
Υπάρχει τρόπος, να προχωράς αταλάντευτα προς το μέλλον, χωρίς να χάνεις την πολυμορφία, τις ιδέες, και τελικά τους ανθρώπους που μπορούν και θέλουν να εντάσσονται, αλλά με το δικό τους μυαλό, με τον δικό τους τρόπο πρόσληψης της πραγματικότητας αλλά και με το δικό τους βίωμα για τα συμφέροντά τους?
Υπάρχει. Είναι ο πολλαπλασιαστής και όχι η αρένα.
Είναι η ιδέα της αποτελεσματικής οργάνωσης και όχι η ιδέα της συγκέντρωσης όλων των δυνάμεων σε μια αρένα, όπου μοιραία θα υπάρχει μια εξέδρα, στην οποία θα παρατηρείται μόνιμος συνωστισμός, γιατί θα είναι ο μόνος τόπος απ’ όπου μπορείς να βλέπεις και να σε βλέπουνε.
Ο πολλαπλασιαστής, το πηνίο, έχει αυταξία σε κάθε στοιχείο που το αποτελεί. Η εικόνα είναι ζιπαρισμένη, και άρα μειώνεται η διάθεση να την έχεις ολόκληρη απλωμένη. Τα ανθρώπινα πάθη υποχωρούν. Η κάθε πλακέτα του πηνίου παίζει ένα αυτοτελή και πολύτιμο ρόλο. Είναι μέρος του αποτελέσματος και το γνωρίζει. Πράγμα το οποίο την κάνει «θετική» στην πραγματικότητα και άρα αποδοτική.
Τελικά πότε θα έχεις το μεγαλύτερο αποτέλεσμα: εφαρμόζοντας το σύστημα παραγωγής Taylor, ή συντονίζοντας μικρές ομάδες, που καλύπτουν όλες τις πτυχές της ζωής των ανθρώπων, οι οποίες έχουν ζωτικά δικαιώματα στο χώρο που υπάρχουν, διατηρώντας τον υγιή μηχανισμό αυτοσυντήρησης? Χτίζοντας ένα σύστημα οριζόντιας δράσης και κεντρικού συντονισμού εξασφαλίζοντας την ποικιλία και την πολυχρωμία που είναι απαραίτητη?
Ένα κόμμα της αριστεράς, που έχει στον συλλογικό νου του την ιδέα της φιλοσοφίας του σοσιαλισμού, πρέπει να είναι εναρμονισμένο, με το μοντέλο που επαγγέλλεται για την κοινωνία. Οι άνθρωποι της αριστεράς πρέπει να εκπαιδεύονται για το μέλλον. Μέσα στο σημερινό «σχολείο» της αριστεράς, θα γεννιούνται οι ιδέες και οι θέσεις για τον τρόπο που για πρώτη φορά οι άνθρωποι θα πάρουν τη θέση τους στην κοινωνία, σύμφωνα με τις δυνατότητές τους και θα σταματήσουν να είναι τα αναλώσιμα του καπιταλιστικού συστήματος υπό τη διεύθυνση των λίγων, ευνοημένων και διαπλεκομένων.
Άρα, ένα κόμμα της αριστεράς, δεν μπορεί να είναι άμορφο, δεν μπορεί την ώρα που υψώνονται κορώνες για τα δικαιώματα των μελών, να χτίζονται αντίθετες πραγματικότητες.
Με αυτές τις σκέψεις, μπροστά στο κρίσιμο συνέδριο του Σύριζα, αρνούμαι την μετατροπή του σε μια αρένα, σ’ένα γήπεδο με μια ομάδα στελεχών στο κέντρο και πολλούς χιλιάδες θεατές στις εξέδρες.
Προτείνω τη δημιουργία του κόμματος, πολλαπλασιαστή, με ζωντανά, πολύτιμα στοιχεία που το καθένα θα έχει το ρόλο του, το ζωτικό του χώρο και όλα μαζί θα συντονίζονται γύρω από μια κάθετη δημοκρατικά εκλεγμένη ιεραρχία.
Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί μια τέτοια οργάνωση, είναι η υιοθέτηση της απλής και άδολης αναλογικής, ως εκλογικού συστήματος του συνεδρίου. Ένα αίτημα που η αριστερά στον τόπο μας το απαιτεί από το αστικό πολιτικό σύστημα, πόσο μάλλον από τον εαυτό της.

Υ.Γ. Εξ’άλλου, όπως θα έχετε ήδη διαπιστώσει, και χωρίς το μεγάλο, ενιαίο, δημοκρατικό, αριστερό, ριζοσπαστικό κόμμα, κάναμε την έκπληξη στις εκλογές, τα κάναμε μαντάρα στην ΟΛΜΕ και στεκόμαστε στο ύψος μας στην ΕΡΤ.

Φλώρα Νικολιδάκη
 

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Σαν σήμερα, πριν 4 χρόνια, ένας μέτριας νοημοσύνης άνθρωπος με μοναδικό προσόν το όνομά του, ο Γ. Α. Παπανδρέου, στάθηκε μπροστά στο φακό της τηλεόρασης με φόντο το λιμανάκι της Σύμης, και ανακοίνωσε την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ. Σήμερα, εμφανίζεται με δηλώσεις στα δελτία ειδήσεων. Η είδηση που ανακοινώνει το "105,5 στο Κόκκινο", είναι ότι ο Γ. Α. Παπανδρέου ζητά την αποχώρηση του Πασοκ από τη συγκυβέρνηση,
-όχι γιατί η χώρα γονάτισε,
-όχι γιατί οι άνεργοι είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους,
-όχι γιατί, ο "υπουργός υγείας", διαλύει και το μεγαλύτερο αντικαρκινικό νοσοκομείο της χώρας,
-όχι γιατί οι άνθρωποι σέρνονται στους δρόμους,
-όχι γιατί ανασφάλιστες γυναίκες, ψάχνουν μέρος να γεννήσουν σα γάτες ή σκύλες,
-όχι γιατί οι αυτοκτονίες φτάνουν σε νούμερα, πολεμικής καταστροφής,
-Αλλά γιατί αποδείχθηκε σχέση του Σαμαρά-Μπαλτάκου με τη ΧΑ.
Και αφού λοιπόν, οι μυστικές υπηρεσίες του έδωσαν το επιχείρημα, εμφανίζεται ο εκτελεστής του συμβολαίου με το ΔΝΤ, να θέτει ζητήματα δημοκρατικής ευαισθησίας και κρατικής λειτουργίας.
Αυτός που τη δεύτερη μέρα της πρωθυπουργίας του, δια του υπουργού των οικονομικών, που διόρισε, Γ. Παπακωνσταντίνου, άνοιξε την Κερκόπορτα, του καταποντισμού της χώρας στις αγορές, αφού η ΤΕ, αποφάσισε να διευρύνει τη διαπραγμάτευση των ελληνικών ομολόγων από 3 ημέρες σε 10, και μάλιστα χωρίς υποχρέωση αγοράς.
-Που τα πουλάτε αυτά?
-Το ξέρουμε ότι το κόμμα της Ένωσης Κέντρου, δημιουργήθηκε με εντολή της Αμερικάνικης Πρεσβείας, γνωρίζουμε το ρόλο του Γ. Παπανδρέου στην εξέλιξη του εμφυλίου, γνωρίζουμε το ρόλο του Πασοκ στη μεταπολίτευση. Και πάνω απ'όλα καταλαβαίνουμε ότι τώρα, γίνονται συγκεκριμένες κινήσεις πρόσδεσης του Παπανδρεικού Πασοκ στο Σύριζα. Είτε το θέλει ο Σύριζα, είτε όχι. Γιατί οι διεθνείς χρηματαγορές, ξέρουν να χειρίζονται πολύ καλά τη μέθοδο της επιθετικής εξαγοράς.
-Στην υποθετική και αδιανόητη περίπτωση, που υπάρξει έστω και ένας άνθρωπος του Σύριζα, που θα τείνει χείρα βοηθείας στον ντίλερ κεφαλαίων του ΔΝΤ, να ξέρει ότι θα λάβει όλο το ανάθεμα των ανθρώπων της αριστεράς.