Ομολογώ, ότι για αρκετό καιρό πίστευα ότι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ, ήταν ένα θέμα που θα κρινόταν από τις εξελίξεις. Θεωρούσα λοιπόν ότι η φράση "καμιά θυσία για το ευρώ", με κάλυπτε. Με άφηνε να έχω τη σκέψη μου ανοιχτή για να κρίνω που θα τελείωνε η πολιτική και που θα άρχιζε η θυσία.
-Ωστόσο αυτό που θεωρούσα τόσο φυσικό, αποδείχθηκε ότι για πολλούς άλλους ήταν κάτι περίπου ως θρησκεία. Το έχω σκεφτεί τόσες φορές.. Γιατί άραγε το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να υπάρχουμε, ορίζεται από τα γεωγραφικά όρια της ΕΕ; Που δεν είναι καν, τα γεωγραφικά όρια της Ηπείρου που λέγεται Ευρώπη.
-Για την ΕΕ, δεν είχα ποτέ θετική γνώμη. Έζησα την αντικατάσταση του ΦΚΕ (Φόρος Κύκλου Εργασιών) από το ΦΠΑ και τις αιτιολογημένες αντιδράσεις των μικρομεσσαίων επαγγελματιών, βιοτεχνών και επιχειρήσεων. Έζησα τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) που ήταν το πρώτο μεγάλο πλήγμα στην αγροτική μας παραγωγή και τη διατροφική μας αυτονομία. Έζησα την περίοδο των "Ευρωπαϊκών Οδηγιών" που μπορεί να μην ήταν "υποχρεωτικές", αλλά μια χαρά προετοίμαζαν τα μυαλά των ανθρώπων, για το "αναπόφευκτον της Ευρωπαικής ορθότητας" επί παντός θέματος και ιδέας.
-Στο μεταξύ, υπήρχαν και ευρωπαϊκές οδηγίες, που πράγματι η εφαρμογή τους ήταν αναγκαίος εκσυγχρονισμός. Η υποχρεωτική συμμετοχή των γυναικών στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων, ήταν ένα κίνημα που ένωσε από τις γυναίκες του ΚΚΕ, μέχρι τη Δορκοφίκη! Οι οδηγίες που είχαν σχέση με την ισοτιμία των δύο φύλων, το περιβάλλον, τα ατομικά δικαιώματα, έδειχναν καθαρά πόσο καθυστερημένοι ήταν οι κυβερνητικοί, νομοθετικοί και ιδεολογικοί μηχανισμοί της χώρας.
-Η πρώτη τάση πολιτικών που υιοθέτησε την πλήρη προσαρμογή της χώρας στους κανόνες της ΕΕ όπως και στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς, αναπτύχθηκε μέσα στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και συναντήθηκε αμέσως με το ΚΚΕ εσ. και την ΕΑΡ αργότερα. Οι πρώτοι έβαζαν "διοίκηση" και οι δεύτεροι έβαζαν "ευρωκομμουνισμό". (Τώρα οι "δεύτεροι" είναι κυβέρνηση και τα κάνουν και τα δύο).
-Πέρασαν λοιπόν 25 χρόνια περίπου, συνεχούς αναμόρφωσης της χώρας με σκοπό την πλήρη ενσωμάτωσή της στην ΕΕ. Όταν η χώρα μπήκε στη ζώνη του ευρώ, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε συζητήσεις κοινωνικές, επαγγελματικές κλπ, ήταν η σχεδόν βεβαιότητα ότι επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση, των "μεγάλων" που είχε σχέση με ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια στην περιοχή.
Σχέδια που είχαν να κάνουν κυρίως με το γεγονός της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης. Λέγαμε μεταξύ μας το 1989, θα δεις τι θα γίνει σε 20 χρόνια. Και τώρα είμαστε εδώ και το βλέπουμε.
-Βλέπουμε ότι οι χώρες με πληθυσμό γύρω στα 10.000.000, δεν μπορούν να ενσωματωθούν στο σύστημα που έχει δημιουργήσει η Ευρωζώνη. Η απόλυτη αυτοματοποίηση, ο τυπικός σχεδιασμός για μαζικά αποτελέσματα, η οικονομία κλίμακας που ειδικά στα άυλα χρηματιστικά προϊόντα απαιτεί εκατομμύρια πωλήσεων, σκοντάφτει στην κοινωνική επαφή που είναι στενή σε χώρες με μικρό πληθυσμό.
- Και έτσι πήραν την απόφαση: -δε χρειάζεται να υπάρχουν μικρές χώρες! Πιστεύω ότι αυτή είναι η νέα κατάσταση.
Το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας κλπ. είναι να αποκτήσουν τον τιμητικό τίτλο της Ευρωπαικής Περιφέρειας. Ξεκίνησαν με τις αδελφοποιήσεις των πόλεων -που το χάλασαν οι δήμαρχοι του ΚΚΕ, που έκαναν αδελφοποιήσεις με το Σιδηρούν Παραπέτασμα, και προχωρούν, με μεγαλύτερη άνεση τώρα, σε συνεργασίες Περιφερειών. Στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο, αυτή η φοβερή πλειοψηφία που έχει προκύψει εκεί (Σύριζα, Ανεξάρτητοι, Οικολόγοι, ΛΑΕ και Κοινωνικό Συμβόλαιο (Λ. Κατσέλη)), ενέκριναν συνεργασία της Περιφέρειας Αττικής με Περιφέρειες της Αλβανίας και των Σκοπίων (η Π. Α. είναι πρωτοπόρα σε κάτι τέτοια και προετοιμάζει και τις υπό ένταξη χώρες στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια).
-Βέβαια οι φλεγματικοί 'Αγγλοι, μας υπενθύμησαν τη σημαίνει η περίφημη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. που δεν την θέλουν αυτοί αλλά τη θέλουμε εμείς!!!!, ωστόσο εμείς είμαστε απτόητοι:
-Κυριάκος, Καραμανλής, Φώφη, Σταύρος, Λεβέντης, Σύριζα, δε σηκώνουν κουβέντα για τη θέση της χώρας στην ΕΕ. Η ζωή για όλους αυτούς αρχίζει και τελειώνει στην ΕΕ. Εμείς οι υπόλοιποι όμως ξέρουμε, ότι δεν μπορεί να είναι έτσι. Η δυσκολία ωστόσο είναι, ότι το μεν ΚΚΕ, που καταδικάζει την ΕΕ, συνδέει την έξοδο από αυτήν με τη Λαϊκή Εξουσία, το ίδιο και η Ανταρσύα που το συνδέει με την αντικαπιταλιστική ανατροπή, η δε ΛΑΕ περνάει ένα κανονικό βασανιστήριο. Το τροτσκιστικό κομμάτι της ΛΑΕ, επειδή προετοιμάζεται για την παγκόσμια επανάσταση, έχει πάρα πολύ χρόνο να δουλεύει εντός κομμάτων της αριστεράς. Το αντικαπιταλιστικό κομμάτι της ΛΑΕ, λογικό είναι να βλέπει την έξοδο από την ΕΕ, πολύ κοντά στην αντικαπιταλιστική ανατροπή. Και υπάρχει και το Αριστερό Ρεύμα, που πάει να πει το "βλέποντας και κάνοντας", αλλά βρίσκει τοίχο.
Τι πρέπει να γίνει;
-Εδώ πρέπει να δανειστούμε την πείρα των τάπερ. Ξέρετε σπίτι χωρίς τάπερ; Οχι βέβαια. Έχετε δει ποτέ διαφήμιση τάπερ; Ούτε. Πως συνέβη αυτό; Πως ένα πράγμα που δεν το διαφήμισε κανείς, μπήκε σε όλα τα σπίτια; Με δύο τρόπους. Ο ένας είναι το ίδιο το προϊόν, που είναι απολύτως χρήσιμο. Το δεύτερο είναι ότι ακολούθησε μια οριζόντια μέθοδο πώλησης, σπίτι-σπίτι. Αφού φτιαχτεί λοιπόν το προϊόν που στην περίπτωσή μας είναι η θέση, χωρίς δραματοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις, ότι πρέπει να φύγουμε από τη "συμμαχία" που μας σκοτώνει. Και έτσι, σπίτι-σπίτι, άνθρωπο τον άνθρωπο, μαγαζί το μαγαζί, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σε κάθε Πανεπιστήμιο, θα πούμε στους ανθρώπους: Λάθος δρόμο πήραμε και τον αλλάζουμε.
-Το πιο θετικό είναι, ότι πάρα πολλά μέλη της ΛΑΕ βλέπουν στη σωστή κατεύθυνση.
Φλώρα Νικολιδάκη
-Ωστόσο αυτό που θεωρούσα τόσο φυσικό, αποδείχθηκε ότι για πολλούς άλλους ήταν κάτι περίπου ως θρησκεία. Το έχω σκεφτεί τόσες φορές.. Γιατί άραγε το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να υπάρχουμε, ορίζεται από τα γεωγραφικά όρια της ΕΕ; Που δεν είναι καν, τα γεωγραφικά όρια της Ηπείρου που λέγεται Ευρώπη.
-Για την ΕΕ, δεν είχα ποτέ θετική γνώμη. Έζησα την αντικατάσταση του ΦΚΕ (Φόρος Κύκλου Εργασιών) από το ΦΠΑ και τις αιτιολογημένες αντιδράσεις των μικρομεσσαίων επαγγελματιών, βιοτεχνών και επιχειρήσεων. Έζησα τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ) που ήταν το πρώτο μεγάλο πλήγμα στην αγροτική μας παραγωγή και τη διατροφική μας αυτονομία. Έζησα την περίοδο των "Ευρωπαϊκών Οδηγιών" που μπορεί να μην ήταν "υποχρεωτικές", αλλά μια χαρά προετοίμαζαν τα μυαλά των ανθρώπων, για το "αναπόφευκτον της Ευρωπαικής ορθότητας" επί παντός θέματος και ιδέας.
-Στο μεταξύ, υπήρχαν και ευρωπαϊκές οδηγίες, που πράγματι η εφαρμογή τους ήταν αναγκαίος εκσυγχρονισμός. Η υποχρεωτική συμμετοχή των γυναικών στα Κέντρα Λήψης των Αποφάσεων, ήταν ένα κίνημα που ένωσε από τις γυναίκες του ΚΚΕ, μέχρι τη Δορκοφίκη! Οι οδηγίες που είχαν σχέση με την ισοτιμία των δύο φύλων, το περιβάλλον, τα ατομικά δικαιώματα, έδειχναν καθαρά πόσο καθυστερημένοι ήταν οι κυβερνητικοί, νομοθετικοί και ιδεολογικοί μηχανισμοί της χώρας.
-Η πρώτη τάση πολιτικών που υιοθέτησε την πλήρη προσαρμογή της χώρας στους κανόνες της ΕΕ όπως και στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς, αναπτύχθηκε μέσα στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και συναντήθηκε αμέσως με το ΚΚΕ εσ. και την ΕΑΡ αργότερα. Οι πρώτοι έβαζαν "διοίκηση" και οι δεύτεροι έβαζαν "ευρωκομμουνισμό". (Τώρα οι "δεύτεροι" είναι κυβέρνηση και τα κάνουν και τα δύο).
-Πέρασαν λοιπόν 25 χρόνια περίπου, συνεχούς αναμόρφωσης της χώρας με σκοπό την πλήρη ενσωμάτωσή της στην ΕΕ. Όταν η χώρα μπήκε στη ζώνη του ευρώ, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε συζητήσεις κοινωνικές, επαγγελματικές κλπ, ήταν η σχεδόν βεβαιότητα ότι επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση, των "μεγάλων" που είχε σχέση με ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια στην περιοχή.
Σχέδια που είχαν να κάνουν κυρίως με το γεγονός της πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης. Λέγαμε μεταξύ μας το 1989, θα δεις τι θα γίνει σε 20 χρόνια. Και τώρα είμαστε εδώ και το βλέπουμε.
-Βλέπουμε ότι οι χώρες με πληθυσμό γύρω στα 10.000.000, δεν μπορούν να ενσωματωθούν στο σύστημα που έχει δημιουργήσει η Ευρωζώνη. Η απόλυτη αυτοματοποίηση, ο τυπικός σχεδιασμός για μαζικά αποτελέσματα, η οικονομία κλίμακας που ειδικά στα άυλα χρηματιστικά προϊόντα απαιτεί εκατομμύρια πωλήσεων, σκοντάφτει στην κοινωνική επαφή που είναι στενή σε χώρες με μικρό πληθυσμό.
- Και έτσι πήραν την απόφαση: -δε χρειάζεται να υπάρχουν μικρές χώρες! Πιστεύω ότι αυτή είναι η νέα κατάσταση.
Το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας κλπ. είναι να αποκτήσουν τον τιμητικό τίτλο της Ευρωπαικής Περιφέρειας. Ξεκίνησαν με τις αδελφοποιήσεις των πόλεων -που το χάλασαν οι δήμαρχοι του ΚΚΕ, που έκαναν αδελφοποιήσεις με το Σιδηρούν Παραπέτασμα, και προχωρούν, με μεγαλύτερη άνεση τώρα, σε συνεργασίες Περιφερειών. Στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο, αυτή η φοβερή πλειοψηφία που έχει προκύψει εκεί (Σύριζα, Ανεξάρτητοι, Οικολόγοι, ΛΑΕ και Κοινωνικό Συμβόλαιο (Λ. Κατσέλη)), ενέκριναν συνεργασία της Περιφέρειας Αττικής με Περιφέρειες της Αλβανίας και των Σκοπίων (η Π. Α. είναι πρωτοπόρα σε κάτι τέτοια και προετοιμάζει και τις υπό ένταξη χώρες στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια).
-Βέβαια οι φλεγματικοί 'Αγγλοι, μας υπενθύμησαν τη σημαίνει η περίφημη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. που δεν την θέλουν αυτοί αλλά τη θέλουμε εμείς!!!!, ωστόσο εμείς είμαστε απτόητοι:
-Κυριάκος, Καραμανλής, Φώφη, Σταύρος, Λεβέντης, Σύριζα, δε σηκώνουν κουβέντα για τη θέση της χώρας στην ΕΕ. Η ζωή για όλους αυτούς αρχίζει και τελειώνει στην ΕΕ. Εμείς οι υπόλοιποι όμως ξέρουμε, ότι δεν μπορεί να είναι έτσι. Η δυσκολία ωστόσο είναι, ότι το μεν ΚΚΕ, που καταδικάζει την ΕΕ, συνδέει την έξοδο από αυτήν με τη Λαϊκή Εξουσία, το ίδιο και η Ανταρσύα που το συνδέει με την αντικαπιταλιστική ανατροπή, η δε ΛΑΕ περνάει ένα κανονικό βασανιστήριο. Το τροτσκιστικό κομμάτι της ΛΑΕ, επειδή προετοιμάζεται για την παγκόσμια επανάσταση, έχει πάρα πολύ χρόνο να δουλεύει εντός κομμάτων της αριστεράς. Το αντικαπιταλιστικό κομμάτι της ΛΑΕ, λογικό είναι να βλέπει την έξοδο από την ΕΕ, πολύ κοντά στην αντικαπιταλιστική ανατροπή. Και υπάρχει και το Αριστερό Ρεύμα, που πάει να πει το "βλέποντας και κάνοντας", αλλά βρίσκει τοίχο.
Τι πρέπει να γίνει;
-Εδώ πρέπει να δανειστούμε την πείρα των τάπερ. Ξέρετε σπίτι χωρίς τάπερ; Οχι βέβαια. Έχετε δει ποτέ διαφήμιση τάπερ; Ούτε. Πως συνέβη αυτό; Πως ένα πράγμα που δεν το διαφήμισε κανείς, μπήκε σε όλα τα σπίτια; Με δύο τρόπους. Ο ένας είναι το ίδιο το προϊόν, που είναι απολύτως χρήσιμο. Το δεύτερο είναι ότι ακολούθησε μια οριζόντια μέθοδο πώλησης, σπίτι-σπίτι. Αφού φτιαχτεί λοιπόν το προϊόν που στην περίπτωσή μας είναι η θέση, χωρίς δραματοποιήσεις και δαιμονοποιήσεις, ότι πρέπει να φύγουμε από τη "συμμαχία" που μας σκοτώνει. Και έτσι, σπίτι-σπίτι, άνθρωπο τον άνθρωπο, μαγαζί το μαγαζί, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σε κάθε Πανεπιστήμιο, θα πούμε στους ανθρώπους: Λάθος δρόμο πήραμε και τον αλλάζουμε.
-Το πιο θετικό είναι, ότι πάρα πολλά μέλη της ΛΑΕ βλέπουν στη σωστή κατεύθυνση.
Φλώρα Νικολιδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου