- Σύντομα θα ξεκινήσει η συζήτηση για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση.
Ένα πλήθος επιχειρημάτων θα πέσουν στο τραπέζι για να υποστηρίξουν το σχετικό νομοσχέδιο, στο όνομα της καταπολέμησης της Γραφειοκρατίας και την πιο αποτελεσματική σχέση του Κράτους με τον Πολίτη.
Επειδή το θέμα αυτό είναι σε κάθε προεκλογική περίοδο στο στόμα όλων ανεξαιρέτως των υποψηφίων και θα αποτελέσει και σημαία των πιο νεοφιλελεύθερων απόψεων, καλό είναι να εκθέσουμε τους κρίσιμους στόχους της ΔΜ, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στο σύνολο της ΕΕ.
- Η μεγαλύτερη συζήτηση διεξάγεται αυτή την ώρα στη Γαλλία, η οποία έχει αναλάβει ως leader, την υπόθεση της ΔΜ στην ΕΕ. Γάλλοι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι η "Αποκεντρωμένη Διοίκηση" οργανώνεται και αναπτύσσεται σε βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών. Συγκεκριμένα διαπιστώνουν ότι:
"Η τεχνοκρατία αντί να παρακμάσει, εμφάνισε τάσεις ανάπτυξης". Δηλ. δίπλα στους πανίσχυρους διοικητικούς υπαλ/λους που είναι παρόντες στις πιο υψηλές σφαίρες των κυβερνήσεων και των Βρυξελλών, έχει προστεθεί και η κάστα των "συμβούλων" και "ειδικών".
-Οι διαπιστώσεις αυτές, συμπίπτουν με την εμπειρία μας από τη λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το 2015, το ΠΣ Αττικής πραγματοποίησε 40 συνεδριάσεις όπου ο αριθμός των Προγραμματικών Συμβάσεων για διάφορα έργα, είναι περίπου ίδιος με τον αριθμό των θεμάτων που σχετίζονται με το χώρο λειτουργίας των Λαϊκών Αγορών . Ενώ σε κάθε συνεδρίαση βασικά θέματα παραμένουν οι ΜΠΕ (Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων), όπου το ΠΣ τοποθετείται Γνωμοδοτικά και οι εγκρίσεις συμμετοχών σε διάφορα Ευρωπαϊκά Προγράμματα.
-Ο Καλλικράτης έχει δημιουργήσει ένα "σχήμα" σύνδεσης των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων που είναι αιρετά όργανα, με διοικητικούς θεσμούς, με τρόπο ώστε η έπαφή του πολίτη με αυτό που λέγεται "τοπική αυτοδιοικητική εξουσία" να είναι απόμακρη και χαμένη σε μια ατέρμονη, ψυχοφθόρα και ακριβή γραφειοκρατία.
Πιο συγκεκριμένα:
-Το Περιφερειακό Συμβούλιο έχει δίπλα του 2 άλλους οργανισμούς: Το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης (ΠΤΑ) με πρόεδρο τον εκάστοτε Περιφερειάρχη, ο οποίος ορίζει τον Αντιπρόεδρο που τον αντικαθιστά, στην προκειμένη περίπτωση της Αττικής, πρόεδρος είναι η κ. Ρ. Δούρου και αντιπρόεδρος ο κ. Π.Αθανασιάδης, Αντιπεριφερειάρχης Πληροφορικής.
-Ο άλλος οργανισμός είναι ο ΕΔΣΝΑ (Ενιαίος Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος για τη Διαχ/ση Απορριμμάτων- ο όρος "διαβαθμιδικός" σημαίνει και για τις 2 βαθμίδες της Αυτοδιοίκησης). Και εδώ Πρόεδρος είναι ο εκάστοτε Περιφερειάρχης, στην προκειμένη περίπτωση η κ .Ρ.Δούρου η οποία έχει ορίσει την Αντιπρόεδρο, που είναι η κ. Αφροδίτη Μπιζά.
-Με βάση λοιπόν τον Καλλικράτη ο/η Περιφερειάρχης, που εκλέγεται από τους πολίτες, αποκτά μια μεγάλη, σχεδόν απόλυτη εξουσία, η οποία είναι αδιαφανής και έχει τη δυνατότητα να στηρίζεται σε οργανισμούς και πρόσωπα, εν πολλοίς διορισμένα.
Ο Καλλικράτης, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι καταργεί την ιδιότητα των αιρετών, ως άτομα ή θεσμούς που αναλαμβάνουν δεσμεύσεις προεκλογικά και ελέγχονται για τη συνέπειά τους και το ρόλο τους από τους πολίτες.
Πράγματι, η Περιφερειάρχης Αττικής, η οποία διαθέτει έναν αριθμό 57 συμβούλων στο ΠΣ, ως επικεφαλής του ΠΣ, του ΠΤΑ και του ΕΔΣΝΑ, δεν χρειάζεται πάνω από 30 αιρετούς συμβούλους με ουσιαστική συμμετοχή στη διοίκηση όλου αυτού του συμπλέγματος.
-Στον Κεντρικό Τομέα πχ, που είναι ο μεγαλύτερος, η κ. Κυπριανίδου κατορθώνει να λειτουργεί με 2 κυρίως συνεργάτες της, τον κ. Θεολόγου και τον κ. Κωνσταντάτο, που προσέλαβε με προσωπική της ευθύνη, ενώ από την πράξη φαίνεται περιττή η ανάγκη συνεργασίας με τους περιφερειακούς συμβούλους του Κεντρικού Τομέα.
-Εμείς στο Περιφερειακό Συμβούλιο, και ενώ το έχουμε ζητήσει, 15 μήνες τώρα, δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς και με ποιους γίνεται η δουλειά στην Περιφέρεια, στο ΠΤΑ και στον ΕΔΣΝΑ.
-Προφανώς όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν, τόσο με την διακηρυγμένη θέση της Αριστεράς στο σύνολό της, όσο και του Σύριζα προεκλογικά, με την κατάργηση του Καλλικράτη. Αντιθέτως η εμπειρία του ΠΣ Αττικής είναι, ότι τόσο η Περιφερειάρχης, όσο και το βασικό της επιτελείο που αποτελούν οι αντιπεριφερειάρχες με ένα πλήθος συμβούλων και ειδικών, δεν δείχνουν να ενοχλούνται καθόλου τόσο από την αδιαφάνεια όσο και από την τυπική λειτουργία του μόνου αιρετού θεσμού που είναι το Περιφερειακό Συμβούλιο.
-Ωστόσο ούτε η πλειοψηφία των Περιφερειακών Συμβούλων δείχνει να ενοχλείται από το γεγονός, ότι συνήθως η λειτουργία τους αρχίζει και σταματάει στην υπερψήφιση των εισηγήσεων. Η υποτιθέμενη "κομματική πειθαρχία", είναι πάνω και από τη δημοκρατία και από τους πολίτες. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
-Σ'αυτό το διαμορφωμένο πλαίσιο, έρχεται ένα νομοσχέδιο ΔΜ, όπου δεν θα κάνει τίποτε άλλο, από το να προσαρμόσει τον κρατικό μηχανισμό σε αυτά τα πλαίσια ώστε η χώρα να ανταποκρίνεται στον βασικό στόχο της Ευρωπαικής Δ. Μ. που είναι η αναγκαία προσαρμογή για την εξυπηρέτηση του νέου Ευρωατλαντικού Σχεδίου Ανάπτυξης, που συμποσούται στο άγνωστο κατά το μεγαλύτερο μέρος, περιεχομένου των συμφωνιών "νέας γενιάς" : ΤΤΙP, CETA κλπ.
Και εδώ προκύπτουν 2 πολύ κρίσιμα ερωτήματα:
-1. Η Ελλάδα, ως χώρα σε πρόγραμμα εποπτείας, τι ακριβώς πάει να κάνει μέσα σε όλο αυτό το οικοδόμημα? Αν κρίνω από την Περιφέρεια Αττικής, τα άτομα που έχουν εκλεγεί για το συμφέρον των πολιτών, έχουν εμπλακεί σε μια άνευ προηγουμένου διοικητική-γραφειοκρατική περιπέτεια, απολύτως αναποτελεσματική, όπως πολύ καθαρά έδειξε και η συζήτηση για τον Προυπολογισμό του 2016.
Δεν ξέρω, πόση σημασία έχει η επίκληση του όρου "πολίτες", από στελέχη που συνειδητά πλέον έχουν τάξει τον εαυτό τους να είναι ένα γρανάζι, μια βίδα, σε ένα μηχανισμό που δεν ελέγχουν, αλλά λόγω "υπευθυνότητας", "ωριμότητας" και "κομματικής πειθαρχίας" νομιμοποιούν όλες του τις ενέργειες και αποφάσεις.
2. Τόσο η λειτουργία του Καλλικράτη, όσο και η ευρύτερη διοικητική λειτουργία του Κράτους, αλλά και η επιχειρούμενη Διοικητική Μεταρρύθμιση, έχουν την τάση να τυποποιούν την διοικητική λειτουργία, ισοπεδώνοντας όλες τις κρίσιμες λεπτομέρειες.
-Ετσι, η χώρα μας, με 5.000.000 περίπου οικονομικά ενεργό πληθυσμό (συμπεριλαμβάνω εδώ και τους ανέργους) βρίσκεται στο ίδιο excel με χώρες που έχουν 40.000.000 οικονομικά ενεργό πληθυσμό και υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί την ίδια "εργαλειοθήκη", σνομπάροντας επιδεικτικά το νόμο μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα. Η ΕΕ δεν μπόρεσε να λύσει αυτό το κεφαλαιώδες πρόβλημα. Οι αιρετοί στην Ελλάδα, θα συνεχίσουν να υπακούν πειθήνια σε ένα λάθος για να είναι αρεστοί στους τεχνοκράτες της Ευρωζώνης? Κια ποια, έστω και μικρή, έστω και υποτυπώδης σχέση υπάρχει σε όλο αυτό, με ότι ονομάζουμε "Αριστερά", με όποιον τρόπο και αν το εννοεί ο καθένας και η κάθε μία?
Φλώρα Νικολιδάκη
Ένα πλήθος επιχειρημάτων θα πέσουν στο τραπέζι για να υποστηρίξουν το σχετικό νομοσχέδιο, στο όνομα της καταπολέμησης της Γραφειοκρατίας και την πιο αποτελεσματική σχέση του Κράτους με τον Πολίτη.
Επειδή το θέμα αυτό είναι σε κάθε προεκλογική περίοδο στο στόμα όλων ανεξαιρέτως των υποψηφίων και θα αποτελέσει και σημαία των πιο νεοφιλελεύθερων απόψεων, καλό είναι να εκθέσουμε τους κρίσιμους στόχους της ΔΜ, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στο σύνολο της ΕΕ.
- Η μεγαλύτερη συζήτηση διεξάγεται αυτή την ώρα στη Γαλλία, η οποία έχει αναλάβει ως leader, την υπόθεση της ΔΜ στην ΕΕ. Γάλλοι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι η "Αποκεντρωμένη Διοίκηση" οργανώνεται και αναπτύσσεται σε βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών. Συγκεκριμένα διαπιστώνουν ότι:
"Η τεχνοκρατία αντί να παρακμάσει, εμφάνισε τάσεις ανάπτυξης". Δηλ. δίπλα στους πανίσχυρους διοικητικούς υπαλ/λους που είναι παρόντες στις πιο υψηλές σφαίρες των κυβερνήσεων και των Βρυξελλών, έχει προστεθεί και η κάστα των "συμβούλων" και "ειδικών".
-Οι διαπιστώσεις αυτές, συμπίπτουν με την εμπειρία μας από τη λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το 2015, το ΠΣ Αττικής πραγματοποίησε 40 συνεδριάσεις όπου ο αριθμός των Προγραμματικών Συμβάσεων για διάφορα έργα, είναι περίπου ίδιος με τον αριθμό των θεμάτων που σχετίζονται με το χώρο λειτουργίας των Λαϊκών Αγορών . Ενώ σε κάθε συνεδρίαση βασικά θέματα παραμένουν οι ΜΠΕ (Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων), όπου το ΠΣ τοποθετείται Γνωμοδοτικά και οι εγκρίσεις συμμετοχών σε διάφορα Ευρωπαϊκά Προγράμματα.
-Ο Καλλικράτης έχει δημιουργήσει ένα "σχήμα" σύνδεσης των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων που είναι αιρετά όργανα, με διοικητικούς θεσμούς, με τρόπο ώστε η έπαφή του πολίτη με αυτό που λέγεται "τοπική αυτοδιοικητική εξουσία" να είναι απόμακρη και χαμένη σε μια ατέρμονη, ψυχοφθόρα και ακριβή γραφειοκρατία.
Πιο συγκεκριμένα:
-Το Περιφερειακό Συμβούλιο έχει δίπλα του 2 άλλους οργανισμούς: Το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης (ΠΤΑ) με πρόεδρο τον εκάστοτε Περιφερειάρχη, ο οποίος ορίζει τον Αντιπρόεδρο που τον αντικαθιστά, στην προκειμένη περίπτωση της Αττικής, πρόεδρος είναι η κ. Ρ. Δούρου και αντιπρόεδρος ο κ. Π.Αθανασιάδης, Αντιπεριφερειάρχης Πληροφορικής.
-Ο άλλος οργανισμός είναι ο ΕΔΣΝΑ (Ενιαίος Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος για τη Διαχ/ση Απορριμμάτων- ο όρος "διαβαθμιδικός" σημαίνει και για τις 2 βαθμίδες της Αυτοδιοίκησης). Και εδώ Πρόεδρος είναι ο εκάστοτε Περιφερειάρχης, στην προκειμένη περίπτωση η κ .Ρ.Δούρου η οποία έχει ορίσει την Αντιπρόεδρο, που είναι η κ. Αφροδίτη Μπιζά.
-Με βάση λοιπόν τον Καλλικράτη ο/η Περιφερειάρχης, που εκλέγεται από τους πολίτες, αποκτά μια μεγάλη, σχεδόν απόλυτη εξουσία, η οποία είναι αδιαφανής και έχει τη δυνατότητα να στηρίζεται σε οργανισμούς και πρόσωπα, εν πολλοίς διορισμένα.
Ο Καλλικράτης, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι καταργεί την ιδιότητα των αιρετών, ως άτομα ή θεσμούς που αναλαμβάνουν δεσμεύσεις προεκλογικά και ελέγχονται για τη συνέπειά τους και το ρόλο τους από τους πολίτες.
Πράγματι, η Περιφερειάρχης Αττικής, η οποία διαθέτει έναν αριθμό 57 συμβούλων στο ΠΣ, ως επικεφαλής του ΠΣ, του ΠΤΑ και του ΕΔΣΝΑ, δεν χρειάζεται πάνω από 30 αιρετούς συμβούλους με ουσιαστική συμμετοχή στη διοίκηση όλου αυτού του συμπλέγματος.
-Στον Κεντρικό Τομέα πχ, που είναι ο μεγαλύτερος, η κ. Κυπριανίδου κατορθώνει να λειτουργεί με 2 κυρίως συνεργάτες της, τον κ. Θεολόγου και τον κ. Κωνσταντάτο, που προσέλαβε με προσωπική της ευθύνη, ενώ από την πράξη φαίνεται περιττή η ανάγκη συνεργασίας με τους περιφερειακούς συμβούλους του Κεντρικού Τομέα.
-Εμείς στο Περιφερειακό Συμβούλιο, και ενώ το έχουμε ζητήσει, 15 μήνες τώρα, δεν γνωρίζουμε πως ακριβώς και με ποιους γίνεται η δουλειά στην Περιφέρεια, στο ΠΤΑ και στον ΕΔΣΝΑ.
-Προφανώς όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν, τόσο με την διακηρυγμένη θέση της Αριστεράς στο σύνολό της, όσο και του Σύριζα προεκλογικά, με την κατάργηση του Καλλικράτη. Αντιθέτως η εμπειρία του ΠΣ Αττικής είναι, ότι τόσο η Περιφερειάρχης, όσο και το βασικό της επιτελείο που αποτελούν οι αντιπεριφερειάρχες με ένα πλήθος συμβούλων και ειδικών, δεν δείχνουν να ενοχλούνται καθόλου τόσο από την αδιαφάνεια όσο και από την τυπική λειτουργία του μόνου αιρετού θεσμού που είναι το Περιφερειακό Συμβούλιο.
-Ωστόσο ούτε η πλειοψηφία των Περιφερειακών Συμβούλων δείχνει να ενοχλείται από το γεγονός, ότι συνήθως η λειτουργία τους αρχίζει και σταματάει στην υπερψήφιση των εισηγήσεων. Η υποτιθέμενη "κομματική πειθαρχία", είναι πάνω και από τη δημοκρατία και από τους πολίτες. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
-Σ'αυτό το διαμορφωμένο πλαίσιο, έρχεται ένα νομοσχέδιο ΔΜ, όπου δεν θα κάνει τίποτε άλλο, από το να προσαρμόσει τον κρατικό μηχανισμό σε αυτά τα πλαίσια ώστε η χώρα να ανταποκρίνεται στον βασικό στόχο της Ευρωπαικής Δ. Μ. που είναι η αναγκαία προσαρμογή για την εξυπηρέτηση του νέου Ευρωατλαντικού Σχεδίου Ανάπτυξης, που συμποσούται στο άγνωστο κατά το μεγαλύτερο μέρος, περιεχομένου των συμφωνιών "νέας γενιάς" : ΤΤΙP, CETA κλπ.
Και εδώ προκύπτουν 2 πολύ κρίσιμα ερωτήματα:
-1. Η Ελλάδα, ως χώρα σε πρόγραμμα εποπτείας, τι ακριβώς πάει να κάνει μέσα σε όλο αυτό το οικοδόμημα? Αν κρίνω από την Περιφέρεια Αττικής, τα άτομα που έχουν εκλεγεί για το συμφέρον των πολιτών, έχουν εμπλακεί σε μια άνευ προηγουμένου διοικητική-γραφειοκρατική περιπέτεια, απολύτως αναποτελεσματική, όπως πολύ καθαρά έδειξε και η συζήτηση για τον Προυπολογισμό του 2016.
Δεν ξέρω, πόση σημασία έχει η επίκληση του όρου "πολίτες", από στελέχη που συνειδητά πλέον έχουν τάξει τον εαυτό τους να είναι ένα γρανάζι, μια βίδα, σε ένα μηχανισμό που δεν ελέγχουν, αλλά λόγω "υπευθυνότητας", "ωριμότητας" και "κομματικής πειθαρχίας" νομιμοποιούν όλες του τις ενέργειες και αποφάσεις.
2. Τόσο η λειτουργία του Καλλικράτη, όσο και η ευρύτερη διοικητική λειτουργία του Κράτους, αλλά και η επιχειρούμενη Διοικητική Μεταρρύθμιση, έχουν την τάση να τυποποιούν την διοικητική λειτουργία, ισοπεδώνοντας όλες τις κρίσιμες λεπτομέρειες.
-Ετσι, η χώρα μας, με 5.000.000 περίπου οικονομικά ενεργό πληθυσμό (συμπεριλαμβάνω εδώ και τους ανέργους) βρίσκεται στο ίδιο excel με χώρες που έχουν 40.000.000 οικονομικά ενεργό πληθυσμό και υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί την ίδια "εργαλειοθήκη", σνομπάροντας επιδεικτικά το νόμο μετατροπής της ποσότητας σε ποιότητα. Η ΕΕ δεν μπόρεσε να λύσει αυτό το κεφαλαιώδες πρόβλημα. Οι αιρετοί στην Ελλάδα, θα συνεχίσουν να υπακούν πειθήνια σε ένα λάθος για να είναι αρεστοί στους τεχνοκράτες της Ευρωζώνης? Κια ποια, έστω και μικρή, έστω και υποτυπώδης σχέση υπάρχει σε όλο αυτό, με ότι ονομάζουμε "Αριστερά", με όποιον τρόπο και αν το εννοεί ο καθένας και η κάθε μία?
Φλώρα Νικολιδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου