διαφημιση1

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Μια πολύ επίκαιρη και επέιγουσα συζήτηση

Η περίοδος 1974-2015 είναι η πρώτη ομαλή και συνεχής κοινοβουλευτική περίοδος για την Ελληνική επικράτεια. 
-41 χρόνια, που το πολιτικό σύστημα διαμορφώθηκε σχεδόν από την αρχή, μιας και τα περισσότερα κόμματα της περιόδου 1945-1967, ήθελαν να ξεχάσουν και το παρελθόν τους και το όνομά τους. Το ΚΚΕ νομιμοποιήθηκε και τα κόμματα του λεγόμενου "Συνταγματικού Τόξου", αναγκάστηκαν να διαμορφώσουν μια θεσμική εσωτερική λειτουργία. Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ σηματοδότησε την πλατιά μεν, αλλά διαστρεβλωμένη εικόνα της έννοιας των δημοκρατικών δικαιωμάτων, τα οποία ερμηνεύθηκαν ως δικαιώματα επαφής με το σύστημα μέσω συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων.  Η αντίληψη αυτή, καλλιεργήθηκε μέσα από την ίδια τη λειτουργία του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος, που με την αιτίαση της εσωκομματικής δημοκρατίας, δημιούργησε το κόμμα των "τάσεων", δηλ. το κόμμα των εσωτερικών εκλογικών μηχανισμών, που υιοθέτησε και ο Σύριζα, καταλήγοντας σε κόμμα μιας ομάδας ανθρώπων, μερικούς εκ των οποίων το κόμμα του Σύριζα, ούτε καν γνώριζε.
-Η "τάση" και η προσωπική πολιτική στελεχών, καθαγιάστηκε. 
-Σήμερα ζούμε και την πρακτική εφαρμογή, από θέση κυβέρνησης, αυτού του μορφώματος, που αντιπαρατέθηκε ιστορικά στο "Κόμμα Νέου Τύπου" που περιέγραψε ο Λένιν, σαν την αναγκαία μορφή οργάνωσης της Εργατικής Τάξης. 
-Αντιπαρατέθηκε με απολυτότητα, που κατά τα άλλα απορρίπτει, σε κάθε απόπειρα οργάνωσης ομάδας με κοινό σκοπό και εσωτερική- συνειδητή, δηλ. ελεύθερα αποδεκτή πειθαρχία, σε αρχές και κανόνες. Η αποτυχία του υπαρκτού σοσιαλισμού, διευκόλυνε ώστε τα επιχειρήματα να είναι σχεδόν αυταπόδεικτα.
-Γράφω αυτές τις σκέψεις, γιατί εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι,αποκτήσαμε αυτά τα 41 χρόνια, μια μοναδική εμπειρία για τα ελληνικά δεδομένα. Την εμπειρία της συμμετοχής μας, από συγκεκριμένες θέσεις πολιτικής ένταξης, στην από αρχής σύσταση του πολιτικού συστήματος της Αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Έχουμε δηλαδή, τη δυνατότητα να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το μέλλον του Αστικού Κοινοβουλευτισμού σε συνθήκες απόπειρας ενός μεγάλου μέρους του πολιτικού συστήματος, δηλ. των πολιτικών κομμάτων και της πολιτικής ηγεσίας της Δημόσιας Διοίκησης, μαζί με τα στελέχη καριέρας του κρατικού μηχανισμού, να επιβάλλουν την Ιδεολογία των Μνημονίων σαν τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της χώρας.
-Νομίζω λοιπόν, ότι επανέρχεται  το ζήτημα του τύπου οργάνωσης που χρειάζεται η εργατική τάξη για να αντιπαρατεθεί σ'αυτό το ωστικό κύμα. Το ζήτημα αυτό είναι μεγάλο, είναι θεωρητικό και πρακτικό, και πάνω απ'όλα έχουμε τη δυνατότητα να το συζητήσουμε. Προηγουμένως όμως, χρειάζεται να απορρίψουμε τον τύπο του κόμματος που είναι ταυτοχρόνως μαζικό, πολυσυλλεκτικό, δημοκρατικό με την έννοια της ύπαρξης στο εσωτερικό του ιδεολογικών μάλιστα, τάσεων. Του κόμματος στο οποίο διαμορφώθηκε ο Σύριζα, με ευθύνη του συνόλου της ηγεσίας του. Δηλ. με ευθύνη και της προεδρικής πλειοψηφίας, αλλά και της Αριστερής Πλατφόρμας. 
-Η Αριστερή Πλατφόρμα και προηγουμένως το Αριστερό Ρεύμα, πέρασαν μέσα στον Σύριζα και προηγουμένως στον Συνασπισμό, το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής τους ζωής, από το 1990 μέχρι τον Αύγουστο του 2015. Ως τάσεις πιο αριστερής κατεύθυνσης, είχαν σκοπό να συμβάλλουν στην αριστερή κατεύθυνση του κόμματος. Και με την εμπειρία του Συνασπισμού, και με την εμπειρία του Σύριζα, αυτό δεν έγινε κατορθωτό. Αντιθέτως όμως, αυτό που πραγματικά έγινε είναι αναδεικνύονται στελέχη από το ΑΡ και την ΑΠ που για δεκαετίες ολόκληρες, παρέμειναν, πολλές φορές τα ίδια πρόσωπα, σε ηγετικές θέσεις και σε θέσεις κοινοβουλευτικές και θέσεις διοίκησης, είτε κρατικές είτε αυτοδιοικητικές.
-Πως το ερμηνεύουμε όλο αυτό? Μπορεί να ξαναγίνει? Είναι αποτελεσματικό? Το ζήτημα είναι επίκαιρο, μπροστά στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, που θα καθορίσει τον χαρακτήρα της και θα θέσει τακτικούς στόχους και στρατηγικό σκοπό. Θα αναδείξει όργανα και θα θεσπίσει κανόνες λειτουργίας. Χρειάζεται να συζητήσουμε με απλό και ειλικρινή τρόπο και πάνω απ'όλα δημόσια, ότι διάφορες τάσεις κάτω από το μανδύα ενός κόμματος, το μόνο που κάνουν, είναι να καταργούν την εσωτερική δημοκρατία, να υποκαθιστούν τα όργανα, να αντικαθιστούν την όποια εσωκομματική διαδικασία με συμφωνίες εκπροσώπων μηχανισμών. Η πρακτική αυτή, στην οποία συμμετείχαν εξ'ίσου τόσο η πλειοψηφία όσο και η μειοψηφία στον Σύριζα, πρέπει να εξοστρακιστεί, από την ενεργό και κυρίαρχη βάση, της υπό συγκρότηση ΛΑΕ. Αυτό είναι το στοίχημα που θα κρίνει τη μετάβαση στη συζήτηση για τον τύπο οργάνωσης που χρειαζόμαστε.
-41 χρόνια μετά, με πολύ μεγαλύτερη πείρα, με την πρόσφατη ιστορία στο μυαλό μας, ετοιμαζόμαστε να παρέμβουμε στο υπό διαμόρφωση πολιτικό σύστημα της χώρας στα πρότυπα του νεο-φιλελευθερισμού, από θέσεις μιας Αριστεράς που αναγνωρίζει τον ιστορικό ρόλο της Εργατικής Τάξης για τη μετάβαση της κοινωνίας στον Σοσιαλισμό, σκέτο.



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου